Στην καθημερινότητά μας, είναι εύκολο να αναπαράγουμε την εικόνα του «ηθοποιού», να φορέσουμε μια μάσκα και να αποκρύψουμε την αληθινή μας φύση για να ταιριάξουμε στις προσδοκίες των άλλων.Ψυχολογικές μάσκες: Η αυθεντικότητα απέναντι στην κοινωνική πίεση
Η κοινωνία, με τις αυστηρές της νόρμες και την ανάγκη για αποδοχή, συχνά μας ωθεί να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε. Και, ίσως, να πιστεύουμε ότι αν παίξουμε κάποιον ρόλο, θα πετύχουμε αυτό που επιθυμούμε: την αναγνώριση, την αποδοχή, την αγάπη.
Όμως, όσο και αν προσπαθούμε να μιμηθούμε τον άλλον, όσο και αν φοράμε μάσκες για να δείξουμε κάτι που δεν είμαστε, πάντα θα υπάρχουν στιγμές που η αλήθεια μας θα αναδύεται. Και τότε, η συνειδητοποίηση ότι ζούμε σε ψευδαισθήσεις, μας πλήττει με έντονο πόνο.
Η αλήθεια του εαυτού είναι αδιαμφισβήτητη και ανεκτίμητη. Είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην αυθεντικότητα και την πραγματική ελευθερία. Το να είμαστε αληθινοί με τον εαυτό μας είναι το πιο δύσκολο και ταυτόχρονα το πιο απλό έργο που μπορούμε να αναλάβουμε στη ζωή μας.
Γιατί, όταν αποδεχόμαστε την αλήθεια μας, όταν είμαστε πιστοί στο ποιοι είμαστε, τότε δεν χρειάζεται να παίζουμε ρόλους για να εντυπωσιάσουμε ή να ικανοποιήσουμε τους άλλους. Η αλήθεια του εαυτού μας είναι αυτή που μας ξεχωρίζει και μας καθιστά μοναδικούς.
Είναι αλήθεια ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου η πίεση για να συμμορφωθούμε με τις προσδοκίες των άλλων είναι τεράστια.
Ο κόσμος γύρω μας διαρκώς μας ωθεί:
Η κοινωνία, με τις αυστηρές της νόρμες και την ανάγκη για αποδοχή, συχνά μας ωθεί να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε. Και, ίσως, να πιστεύουμε ότι αν παίξουμε κάποιον ρόλο, θα πετύχουμε αυτό που επιθυμούμε: την αναγνώριση, την αποδοχή, την αγάπη.
Όμως, όσο και αν προσπαθούμε να μιμηθούμε τον άλλον, όσο και αν φοράμε μάσκες για να δείξουμε κάτι που δεν είμαστε, πάντα θα υπάρχουν στιγμές που η αλήθεια μας θα αναδύεται. Και τότε, η συνειδητοποίηση ότι ζούμε σε ψευδαισθήσεις, μας πλήττει με έντονο πόνο.
Η αλήθεια του εαυτού είναι αδιαμφισβήτητη και ανεκτίμητη. Είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην αυθεντικότητα και την πραγματική ελευθερία. Το να είμαστε αληθινοί με τον εαυτό μας είναι το πιο δύσκολο και ταυτόχρονα το πιο απλό έργο που μπορούμε να αναλάβουμε στη ζωή μας.
Γιατί, όταν αποδεχόμαστε την αλήθεια μας, όταν είμαστε πιστοί στο ποιοι είμαστε, τότε δεν χρειάζεται να παίζουμε ρόλους για να εντυπωσιάσουμε ή να ικανοποιήσουμε τους άλλους. Η αλήθεια του εαυτού μας είναι αυτή που μας ξεχωρίζει και μας καθιστά μοναδικούς.
Είναι αλήθεια ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου η πίεση για να συμμορφωθούμε με τις προσδοκίες των άλλων είναι τεράστια.
Ο κόσμος γύρω μας διαρκώς μας ωθεί:
- να ανταγωνιζόμαστε,
- να συγκρινόμαστε,
- να αποκτούμε αυτό που θεωρείται «επιτυχία».
Είναι δύσκολο να το κάνουμε, γιατί η κοινωνία επιβραβεύει εκείνους που παίζουν τους ρόλους που της επιτάσσει, ενώ περιφρονεί εκείνους που είναι αυθεντικοί και διαφορετικοί.
Αλλά είναι ακριβώς αυτή η αυθεντικότητα που πρέπει να επιδιώκουμε. Να μάθουμε να ζούμε με την αλήθεια μας, να επιλέγουμε να είμαστε εμείς και μόνο εμείς, χωρίς μάσκες.
Αυθεντικότητα: Η αποδοχή των αδυναμιών και το τέλος των ρόλων
Όταν λέμε «να είμαστε αληθινοί», εννοούμε να αποδεχτούμε:
- τις αδυναμίες μας,
- την ανεπάρκεια μας,
- τις αποτυχίες μας.
Η αυθεντικότητα δεν είναι μια επίφαση τελειότητας, αλλά μια αναγνώριση και αποδοχή των εσωτερικών μας αντιφάσεων.
Γιατί, στο τέλος της ημέρας, η αλήθεια μας δεν είναι κάτι που πρέπει να κρύψουμε, αλλά κάτι που αξίζει να μοιραστούμε με τον κόσμο γύρω μας.
Το να «μην παίζουμε ρόλους» σημαίνει να απελευθερωθούμε από την ανάγκη να καλύψουμε τις ανασφάλειές μας με επιφάσεις και υποκριτικές συμπεριφορές.
Σημαίνει να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι είμαστε κάτι που δεν είμαστε για να ευχαριστήσουμε τους άλλους.
Στην πραγματικότητα, όταν προσποιούμαστε, δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να παίζουμε με τις αλήθειες μας και να τις θυσιάζουμε για μια ψευδή εικόνα. Αυτό μας οδηγεί σε μια συνεχιζόμενη αίσθηση απογοήτευσης και μοναξιάς, γιατί, όσο κι αν προσπαθούμε να καλύψουμε τη πραγματικότητα, πάντα θα υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού μας που αγωνίζεται να βγει στην επιφάνεια.
Η αυθεντικότητα μας καλεί να ζήσουμε χωρίς μάσκες, χωρίς ψευδαισθήσεις. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να απορρίψουμε την κοινωνική συμβίωση ή να απομονωθούμε από τον κόσμο.
Αντίθετα, μας καλεί να συμμετέχουμε στον κόσμο με ανοιχτή καρδιά, έτοιμοι να προσφέρουμε αυτό που είμαστε, χωρίς τον φόβο της κριτικής ή της απόρριψης.
Όταν είμαστε αληθινοί, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το αν οι άλλοι μας αποδέχονται. Αυτοί που μας αποδέχονται για αυτό που είμαστε, είναι εκείνοι που μας καταλαβαίνουν πραγματικά και μας αγαπούν γι’ αυτό που εκπροσωπούμε. Και αυτοί οι άνθρωποι θα είναι πάντα εκεί για εμάς, γιατί η αυθεντικότητα είναι κάτι που προσελκύει την πραγματική σύνδεση.
ελευθερία:
Να αφήσουμε τις μάσκες και να ζήσουμε με την αλήθεια μας
Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να ζούμε υποκρινόμενοι. Αν είναι να κρύβουμε κάτι, ας είναι οι φόβοι μας, η ανασφάλεια μας και η αμφιβολία μας για το τι αξίζουμε.
Το να είμαστε αληθινοί με τον εαυτό μας και με τους άλλους είναι η μόνη οδός προς την ελευθερία και την αληθινή χαρά. Γιατί, τελικά, όταν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, όταν είμαστε αυθεντικοί, τότε είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και την πραγματική αγάπη και αποδοχή των άλλων. Οι ρόλοι και οι μάσκες είναι μόνο προσωρινά καταφύγια. Η αλήθεια μας, όμως, είναι το μόνο που μπορεί να μας δώσει την αληθινή ελευθερία.
Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι δεν είμαστε φουστανελοφόροι με 400 πιέτες – 400 πρόσωπα, 400 προσωπικότητες που αποτυπώνονται στην κοινωνική μας εικόνα. Αντίθετα, η αληθινή μας ύπαρξη δεν απαιτεί να φοράμε πολλά πρόσωπα, να παίζουμε διαφορετικούς ρόλους ή να αποκρύπτουμε την πραγματική μας φύση. Όπως η φουστανέλα με τις 400 πιέτες, που αντιπροσωπεύει την εθνική κληρονομιά και τις παλιές αντιφάσεις του παρελθόντος, έτσι και οι ρόλοι που παίζουμε καθημερινά είναι αντιφάσεις που χτίζονται γύρω από την ανάγκη για αποδοχή και επιβεβαίωση. Όμως, αν «φορέσουμε» την αλήθεια μας και σταματήσουμε να παίζουμε με τις εικόνες μας, τότε θα αποκαλύψουμε την πραγματική μας αξία, χωρίς να χρειάζεται να επιβεβαιώνουμε τίποτα.
Η μάσκα των πολλών προσώπων είναι βαριά και τελικά κρύβει την αληθινή μας δύναμη. Ας αφήσουμε λοιπόν τα πολλά πρόσωπα πίσω και ας επιλέξουμε να είμαστε απλώς εμείς. Όταν ζούμε αυθεντικά, οι «πιέτες» της κοινωνικής πίεσης καταρρέουν, και η αληθινή ελευθερία έρχεται με τη δύναμη να είμαστε ο εαυτός μας.
Η αυθεντικότητα, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια φιλοσοφία ή μια ιδεολογία. Είναι μια καθημερινή πράξη, μια επιλογή να μην ενδώσουμε στους εξωτερικούς παράγοντες που προσπαθούν να μας οδηγήσουν σε «έτοιμες» εικόνες. Είναι η δύναμη του να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να υποδυθούμε ρόλους και να κρύψουμε τον αληθινό μας εαυτό, για να κερδίσουμε την αποδοχή.
Και μέσα σε αυτή τη δύναμη, κρύβεται η πραγματική ελευθερία:
Να ζούμε σύμφωνα με τις αξίες μας και να αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε, χωρίς να φοβόμαστε την κριτική των άλλων. Η αληθινή ελευθερία δεν προέρχεται από την κοινωνική αποδοχή, αλλά από την αποδοχή του εαυτού μας.
Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να ζούμε υποκρινόμενοι. Αν είναι να κρύβουμε κάτι, ας είναι οι φόβοι μας, η ανασφάλεια μας και η αμφιβολία μας για το τι αξίζουμε.
Το να είμαστε αληθινοί με τον εαυτό μας και με τους άλλους είναι η μόνη οδός προς την ελευθερία και την αληθινή χαρά. Γιατί, τελικά, όταν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, όταν είμαστε αυθεντικοί, τότε είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και την πραγματική αγάπη και αποδοχή των άλλων. Οι ρόλοι και οι μάσκες είναι μόνο προσωρινά καταφύγια. Η αλήθεια μας, όμως, είναι το μόνο που μπορεί να μας δώσει την αληθινή ελευθερία.
Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι δεν είμαστε φουστανελοφόροι με 400 πιέτες – 400 πρόσωπα, 400 προσωπικότητες που αποτυπώνονται στην κοινωνική μας εικόνα. Αντίθετα, η αληθινή μας ύπαρξη δεν απαιτεί να φοράμε πολλά πρόσωπα, να παίζουμε διαφορετικούς ρόλους ή να αποκρύπτουμε την πραγματική μας φύση. Όπως η φουστανέλα με τις 400 πιέτες, που αντιπροσωπεύει την εθνική κληρονομιά και τις παλιές αντιφάσεις του παρελθόντος, έτσι και οι ρόλοι που παίζουμε καθημερινά είναι αντιφάσεις που χτίζονται γύρω από την ανάγκη για αποδοχή και επιβεβαίωση. Όμως, αν «φορέσουμε» την αλήθεια μας και σταματήσουμε να παίζουμε με τις εικόνες μας, τότε θα αποκαλύψουμε την πραγματική μας αξία, χωρίς να χρειάζεται να επιβεβαιώνουμε τίποτα.
Η μάσκα των πολλών προσώπων είναι βαριά και τελικά κρύβει την αληθινή μας δύναμη. Ας αφήσουμε λοιπόν τα πολλά πρόσωπα πίσω και ας επιλέξουμε να είμαστε απλώς εμείς. Όταν ζούμε αυθεντικά, οι «πιέτες» της κοινωνικής πίεσης καταρρέουν, και η αληθινή ελευθερία έρχεται με τη δύναμη να είμαστε ο εαυτός μας.
Η αυθεντικότητα, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια φιλοσοφία ή μια ιδεολογία. Είναι μια καθημερινή πράξη, μια επιλογή να μην ενδώσουμε στους εξωτερικούς παράγοντες που προσπαθούν να μας οδηγήσουν σε «έτοιμες» εικόνες. Είναι η δύναμη του να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να υποδυθούμε ρόλους και να κρύψουμε τον αληθινό μας εαυτό, για να κερδίσουμε την αποδοχή.
Και μέσα σε αυτή τη δύναμη, κρύβεται η πραγματική ελευθερία:
Να ζούμε σύμφωνα με τις αξίες μας και να αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε, χωρίς να φοβόμαστε την κριτική των άλλων. Η αληθινή ελευθερία δεν προέρχεται από την κοινωνική αποδοχή, αλλά από την αποδοχή του εαυτού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου