Υπάρχουν μάτια που σε αγγίζουν, που δεν φοβούνται να σε κοιτάξουν, που τολμούν να ακουμπήσουν της ψυχής σου τα βάθη. Σε διαπερνούν, σε συγκλονίζουν, σε απογυμνώνουν. Τόσα ζευγάρια μάτια και όμως ελάχιστα είναι αυτά που θα σε τραντάξουν, που θα ταιριάξουν με τα δικά σου μάτια.
Τα μάτια έχουν δική τους γλώσσα και όταν μιλάνε λένε πολλά. Συνήθως λένε πολύ περισσότερα από τα χείλη που δεν τολμούν να πούνε αυτά που θέλουν. Στα μάτια δεν μπορείς να βάλεις φραγμούς, και να θες δεν μπορείς. Είναι κάτι βλέμματα που προδίδουν τα πάντα. Μιλάνε μια γλώσσα σιωπηλή, γεμάτη πόθους, λέξεις ανείπωτες, θέλω ανέκφραστα από φωνή.
Είναι λένε ο καθρέφτης της ψυχής. Όταν η ψυχή γελά, όταν κλαίει, στα μάτια παίζονται οι σκηνές της κάθε παράστασης. Σταγόνες τρέχουν, όταν μέσα μας επικρατούν τρικυμίες και θύελλες. Άλλες φορές λάμπουν, όταν η ψυχή μας φεγγοβολά και μοιάζουν όλα όμορφα. Βλέμματα υγρά από χαρά και άλλοτε από λύπη.
Εγώ ένα πράγμα έχω μάθει να κάνω. Να μη ρίχνω ποτέ το βλέμμα μου. Έχω μάθει να κοιτάω τον άλλον στα μάτια γιατί έτσι μου αρέσει να επικοινωνώ, και αν το βλέμμα μου κάποιες φορές με προδώσει, ας είναι. Πάντα είναι γνήσιο και ψέματα δεν λέει ποτέ. Να κοιτάμε τους ανθρώπους στα μάτια, έχουν πολλά να πουν. Κάποιες φορές ένα βλέμμα μπορεί να σε απομακρύνει χιλιόμετρα μακριά και άλλες μπορεί να σε φέρει τόσο κοντά σε ένα άνθρωπο.
Να ανταλλάζετε ματιές, ξέρουν να κάνουν σοβαρές κουβέντες!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου