Οι καταβατικοί άνεμοι ουρλιάζουν γύρω από τις θυελλώδεις ακτές της Ανταρκτικής. Αλλά κάποτε οι καταπράσινες κοιλάδες της ήταν γεμάτες με ακμάζοντα δάση πεύκου και παραλίας. Πώς το ξέρουμε αυτό; Ο “Σκοτ της Ανταρκτικής” ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε απολιθώματα στον παγετώνα Beardmore το 1912. Από τότε έχουν ανακαλυφθεί απολιθωμένα πρέμνα και φύλλα δέντρων, οστά δεινοσαύρων και μαρσιποφόρων και απολιθώματα πλούσια σε άνθρακα στο πλέον εχθρικό της περιβάλλον.
Σύμφωνα με την κλασική γεωλογία, αυτό το προηγούμενο καταπράσινο περιβάλλον ευδοκιμούσε πριν από εκατομμύρια χρόνια, κατά την Πέρμια εποχή (Permian era). Η μετακινούμενη Ανταρκτική ήπειρος, που προχωρούσε αμείλικτα με χιλιοστά ανά έτος, πέρασε σταδιακά σε παγωμένη χειμερία νάρκη. Η χλωρίδα και η πανίδα πάγωσαν και απολιθώθηκαν σιγά σιγά, όπως ακριβώς και στην Γροιλανδία!
Όμως αυτός ο σχηματισμός ενός στρώματος πάγου πάχους τριών χιλιομέτρων δεν είναι ένα πενιχρό κατόρθωμα. Η Ανταρκτική περιέχει το 90% του παγκόσμιου πάγου, ωστόσο ορισμένες από τις κοιλάδες της Ανταρκτικής θεωρούνται τα πιο ξηρά μέρη της γης.
Η Ανταρκτική τεχνικά θεωρείται έρημος.
Ελάχιστο χιόνι πέφτει στο εσωτερικό της (πέντε εκατοστά ετησίως), όπου το στρώμα πάγου είναι σημαντικά παχύτερο. Καταβατικές χιονοθύελλες εμφανίζονται μόνο στις ακτές όπου υπάρχει λεπτότερος πάγος. Πρόκειται άραγε για αντίφαση; Παρ’ όλα αυτά, οι κλασικοί γεωλόγοι υποστηρίζουν ότι, οι αιώνες του χρόνου μπορούν να εξηγήσουν αυτές τις ανωμαλίες του στρώματος πάγου.
Περιέργως, οι μελέτες των πυρήνων του πάγου έρχονται σε αντίθεση με τα εκατομμύρια χρόνια παγοκάλυψης που είναι απαραίτητα για να ταιριάξει το παράδειγμα της ηπειρωτικής μετατόπισης. Για παράδειγμα, ο σταθμός πυρήνων πάγου του Βοστόκ ισχυρίζεται ότι το μέσο στρώμα πάγου βάθους τριών χιλιομέτρων της ηπείρου έχει ηλικία μόνο περίπου 250.000 ετών.
Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Το στρώμα πάγου θα έπρεπε να υποδεικνύει εκατομμύρια πυκνά στρωμένους δακτυλίους πάγου, αν η θεωρία της αργής ηπειρωτικής μετατόπισης από τις τροπικές περιοχές προς τις ψυχρές είναι σωστή. Σίγουρα το στρώμα πάγου θα ήταν σημαντικά παχύτερο εκεί όπου μια αργά παρασυρόμενη ήπειρος εισήλθε για πρώτη φορά στον πόλο της Ανταρκτικής;
Ακόμη και αυτή η χαμηλή γεωλογική ηλικία αμφισβητείται πλέον. Είναι δυνατόν το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής να έχει ηλικία μόνο μερικών χιλιάδων ετών; Σύμφωνα με την Ηλεκτρική θεωρία του Σύμπαντος, έχει.
Υπάρχουν τρεις ενδιαφέρουσες αντιφάσεις που αμφισβητούν την παλαιά ηλικία του στρώματος πάγου της Ανταρκτικής. Φαίνονται παράξενες και δύσκολα εξηγήσιμες. Δύο αρχαίοι χάρτες, αυτός του Piri Reis και του Oronteus Finaeus (γύρω στο 1500 μ.κ.ε.), δείχνουν κατά περίεργο τρόπο την Ανταρκτική χωρίς πάγους. Αλλά αναφέρονται σε μια εποχή πριν ανακαλυφθεί η Ανταρκτική! Ακόμα πιο περίεργο, ο χάρτης του Τούρκου ναυάρχου Piri Reis, προφανώς προήλθε από τις βιβλιοθήκες του Φαραώ στην Αλεξάνδρεια πριν από 2000 χρόνια.
Οι ερευνητές χαρτογράφοι της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας προβληματίστηκαν. Ο χάρτης απεικόνιζε την ακτογραμμή της Ανταρκτικής απαλλαγμένη από τους πάγους βάθους τριών χιλιομέτρων. Αυτές οι θαμμένες ακτογραμμές είχαν μόλις πρόσφατα περιγραφεί από τις βρετανικές πολικές αποστολές. Ακόμα και τα ποτάμια και τα βουνά που είχαν θαφτεί από τα στρώματα πάγου απεικονίζονταν.
Οι χάρτες του Oronteus Finnaeus ήταν ακόμη πιο περιεκτικοί και έδειχναν ολόκληρη την Ανταρκτική χωρίς πάγους! Πώς θα μπορούσαν οι ναυτικοί της αρχαιότητας να γνωρίζουν μια ακτογραμμή που τώρα είναι θαμμένη από πάγο; Είναι δυνατόν να ήταν ελεύθερη από πάγο όταν χαρτογραφήθηκε; Πώς θα μπορούσαν ακόμη και να πλεύσουν γύρω από τις άγριες καταβατικές καταιγίδες που σχίζουν τις ακτές της; Πόσο λίγα γνωρίζουν ή κάνουν πως γνωρίζουν οι “επιστήμονες”.
Είναι δυνατόν να είχε χαρτογραφηθεί την εποχή των Φαραώ πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια; Αυτές οι πιθανότητες θα απαιτούσαν αναθεώρηση της γεωλογίας και της ιστορίας! Ποιός να το επιτρέψει ή να τολμήσει καν να σκεφτεί πως θα το τολμήσει αυτό;
Το δεύτερο ερώτημα προέρχεται από την χαμένη μοίρα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Τα Lockheed Lightnings εγκαταλείφθηκαν στη Γροιλανδία το 1942. Πενήντα ένα χρόνια αργότερα, ο Patrick Epps τα αναζήτησε 250 πόδια κάτω από το παγόβουνο! Αλλά αυτό ακριβώς το κατόρθωμα αποκάλυψε ότι τα στρώματα πάγου δεν σχηματίζονταν σε ετήσια βάση, όπως υποθέτει η σύγχρονη επιστήμη. Κάθε στρώμα ήταν μια αντανάκλαση των ορίων τήξης των πάγων μετά από κάθε καταιγίδα.
Οι μελέτες πυρήνων πάγου από το GISP, το Camp David, το Βοστόκ αλλά και όλες οι άλλες, βασίζονται στο παράδειγμα ότι ένα στρώμα ισούται με το αποτέλεσμα ενός έτους. Όλες οι ισοτοπικές και χημικές αναλύσεις προϋποθέτουν αυτή την θεμελιώδη οριοθέτηση. Το αποκαλυπτικό απόσπασμα προέρχεται από τον διοργανωτή της αποστολής “Richard Epps”. Παρατήρησε αινιγματικά:
“Ποιος σας είπε ότι το κάθε ένα στρώμα προέρχεται από το κάθε έτος; Εμείς σκάψαμε μέσα σε πενήντα χρόνια χρόνου και βρήκαμε χιλιάδες στρώματα σε 250 πόδια”.
Το στρώμα πάγου του Βοστόκ προτείνει την ηλικία των 250.000 ετών! Ωστόσο, αν διαιρέσουμε το σύνολο των δακτυλίων με τον αριθμό των καταιγίδων, η συνολική ηλικία μειώνεται εκθετικά. Ειδικά όταν εποχές όπως η μικρή εποχή των παγετώνων, με τα χαοτικά της σενάρια, παρήγαγαν μυριάδες ανεξέλεγκτα καιρικά φαινόμενα. Θα μπορούσε το στρώμα πάγου να έχει ηλικία μόλις 6.000 ετών;
Ω, Ναι!!
Για να προσθέσει σε αυτό το σενάριο, ο Charles Ginenthal στην εργασία του σχετικά με τα αποδεικτικά στοιχεία των πυρήνων πάγου, εξήγησε, ότι το καλοκαιρινό λιώσιμο και η απόθεση χιλιάδων στρωμάτων κατά την διάρκεια χαοτικών εποχών διαψεύδουν εντελώς το παράδειγμα του “έτους ανά στρώμα”, πάνω στο οποίο βασίζεται αυτή η θεωρία. Υποστηρίζει ότι τα αποτελέσματα των ωκεάνιων πυρήνων και των γεωτρήσεων έρχονται σε αντίθεση με τα δεδομένα των πυρήνων πάγου. Συγκλονιστικό.
Αλλά αν αυτό είναι αλήθεια, τότε έρχεται το μεγαλύτερο ερώτημα! Πώς και κάτω από ποιες συνθήκες σχηματίστηκε αυτό το πρόσφατο στρώμα πάγου της Ανταρκτικής; Ακόμα πιο θεμελιώδες, ήταν το αποτέλεσμα μιας αρχαίας καταστροφής; Τα απολιθώματα μπορεί να δώσουν κάποια στοιχεία.
Η κλασική ερμηνεία ότι τα απολιθώματα αυτά προέρχονται από την εποχή του Περμίου αμφισβητείται από πολλούς αναθεωρητές γεωλόγους. Νέα εργαστηριακά πειράματα δείχνουν ότι η απολίθωση είναι μια γρήγορη διαδικασία υπό ορισμένες συνθήκες. Αυτή η αντίληψη έχει γενικά αγνοηθεί.
Θα μπορούσε ο ηλεκτρισμός υψηλής τάσης, είτε από το εσωτερικό της γης είτε από κοσμογονικές επιδράσεις, όπως κομήτες, στεμματικές εκτοξεύσεις μάζας ή πλανήτες σε διαταραγμένη κίνηση, να είναι το γρήγορο εργαλείο απολίθωσης; Κανονικά, ό,τι πεθαίνει ανακυκλώνεται γρήγορα βιολογικά, εκτός αν συμβεί κάποια καταστροφική γεωλογική παρέμβαση. Κρίνοντας από τις αγωνιώδεις θέσεις των περισσότερων απολιθωμάτων, η καταστροφική επέμβαση που απολιθώνει συνδέεται σχεδόν πάντα με την αιτία θανάτου.
Στον πυθμένα των παγετώνων έχει βρεθεί χλωρίδα. Αυτό άραγε υποδηλώνει ότι η Ανταρκτική καλύφθηκε από χιόνι κατά την διάρκεια ενός γρήγορου γεγονότος; Ήταν μια ξαφνική καταστροφική μετακίνηση από το τροπικό κλίμα στο πολύ κρύο; Σίγουρα τα παγωμένα μαμούθ της Σιβηρίας υποδηλώνουν ένα παρόμοιο παγκόσμιο γεγονός.
Το γεγονός ότι η Ανταρκτική πέρασε από το τροπικό κλίμα στο παραλυτικό κρύο με την χλωρίδα και την πανίδα να έχουν εγκλωβιστεί σε θανάσιμους ρόγχους είναι μία ανυπέρβλητη απόδειξη για παγκόσμια καταστροφικά γεγονότα!
«Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια μπορεί να περιμένει κι έπειτα από το πέρασμα παράξενων αιώνων, ακόμη κι ο θάνατος μπορεί να πεθάνει…» -Χάουαρντ Λάβκραφτ
Ποιος μπορεί να μιλήσει στ’ αλήθεια για το πεπρωμένο των ανθρώπων που χάθηκαν και για τους άμετρους Χρόνους που άφησαν πίσω τους; Οι γνώσεις, τα όνειρα, η ροή της πληροφορίας, οι αναμνήσεις, τα οράματα, οι φαντασιώσεις, τα περιστατικά, οι εικόνες, τα πάντα, μπερδεύονται και φτιάχνουν το πιο περίτεχνο αραβούργημα που θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ ένας άνθρωπος με την φτωχή του φαντασία. Ποιος μπορεί να αποδείξει ότι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μέσα στην κοσμική δίνη του Χρόνου, που γεννά και καταστρέφει πρόσωπα και φωνές, μνήμες και ιστορίες; Όλα χάνονται και όλα έρχονται και όλα φεύγουν και όλα έρχονται και θα ξανάρχονται ξανά και ξανά. Τίποτε δε χάνεται. Κάποιος ατέρμων νους το θυμάται. Το ξαναζεί. Το αναπολεί. Το ονειρεύεται. Ταξιδεύει στην Μοναξιά του Χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου