Περί απιστίας

ΠΕΣ ΜΟΥ, ΤΩΡΑ, ΑΛΗΘΕΙΑ: πόσους ξέρεις που να μην έχουν απιστήσει ή μην έχουν απατηθεί; Εγώ, στα χρόνια που ζω, δεν ξέρω κανέναν. Γνωρίζω κάποιους που το έκαναν άπαξ γιατί το πλήρωσαν ακριβά, οπότε δεν το τολμούν πάλι, αλλά κανέναν που ποτέ του να μην έχει απατήσει.

«ΑΠΑΤΗΣΕΙ»: δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η λέξη για αυτή την ενέργεια. Απάτη είναι η υπεξαίρεση χρημάτων, απάτη είναι να προδώσεις τις αρχές σου ή να πουλήσεις τον φίλο σου. Άντε να δεχτώ ότι απάτη είναι μια παράλληλη πολύχρονη σχέση. Όμως, αυτό, ούτως ή άλλως είναι μια άλλη κατηγορία και δεν θα ασχοληθώ μαζί της σήμερα.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΠΟΝΔΙΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΙΣΤΙΑ. Όπως αποδεικνύει η ζωή δηλαδή. Όπως επίσης, οι σοβαρές απιστίες συχνά δεν ολοκληρώνονται, ενώ οι πιο ανούσιες πιο εύκολα λαμβάνουν χώρα. Αβίαστα και απλά. Όταν θέλεις πολύ όμως, αλλά δεν θέλεις και να χωρίσεις, τι γίνεται; Μάλλον δεν προχωράς. Το κόστος θα είναι βαρύ.

ΣΤΟ ΦΙΛΜ "LAST NIGHT", ένα «κανονικό» ζευγάρι στην οθόνη ζει κανονικά όσα ζούμε όλοι σχεδόν. Κανονικότατα, (επιτέλους). Βγαίνοντας από την αίθουσα, νομίζω ότι έχεις μόνο μία απορία: είναι άραγε καλύτερο να θέλεις και να μην το κάνεις ή να μην θέλεις τόσο και τελικά να το κάνεις;

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΣ ΤΟ ΠΟΣΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ. Ας μη γελιόμαστε – δεν υπάρχει τίποτα πιο ανθρώπινο από το να κοιτάξεις κάποιον άλλον, να σου γυαλίσει, να θελήσει το σώμα σου κάτι νέο, φρέσκο, διαφορετικό. Και ας είσαι καλά, πολύ καλά με το ταίρι σου. Το πρώτο διάστημα ενός έρωτα, αυτό δεν περνάει καν από τον νου. Φυσιολογικό.

ΠΟΣΟ ΚΡΑΤΑΕΙ ΟΜΩΣ Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΨΑ ΠΟΥ ΣΕ ΤΥΦΛΩΝΕΙ; Έναν χρόνο, δύο, τρία, πέντε... Πόσο καιρό να μη θες να λοξοκοιτάξεις τις γάμπες και τα οπίσθια της Εύα Μέντεζ ή τον ακαταμάχητο Ολιβιέ Μαρτίνεζ («Η Άπιστη»); Και, ακόμη και αν η φωτιά καίει ακόμη, πόσο να μην το χρειάζεται το εγώ σου;

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. Την τόσο ελκυστική και λαχταριστή που κλείνει το μάτι στην αυτοπεποίθησή σου και τάζει μικρές και απανωτές εκρήξεις ανατριχίλας στο σώμα σου. Μια άγνωστη φωνή θα σου ψιθυρίζει στο αυτί, χέρια θα ψάχνουν τις σπιθαμές και χείλη που διψούν για σένα σαν την πρώτη φορά (γιατί είναι η πρώτη φορά για αυτή τη στιγμή).

Η ΑΙΩΝΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΜΗΣ ΑΥΤΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ. Και οι ερινύες που την ακολουθούν, παρακολουθούν και ψιθυρίζουν και αυτές, όχι ερωτόλογα και λέξεις θαυμασμού, μα ποινές καθολικής φιλοσοφίας, με τιμωρίες μεσαιωνικών μαρτυρίων να περιμένουν στη γωνία και την τελική απόφαση: guilty as charged.

ΟΠΟΤΕ, Ο ΦΟΒΟΣ ΣΕ ΔΕΝΕΙ ΠΙΣΘΑΓΚΩΝΑ. Και δεν προχωράς. Δεν πειράζει – αν δεν το αντέχεις ή δεν το χρειάζεσαι τόσο, μην το κάνεις. Κρίμα να θυσιάσεις την ουσιαστική σου ευτυχία για μιας στιγμής παρόρμηση – αρκέσου στην επιβεβαίωση των βλεμμάτων. Αν όμως φλερτάρεις και συναινείς με αυτή την αναζωογόνηση, μην το ομολογήσεις. Γιατί ο άλλος -και δικαιολογημένα- δεν θα το καταλάβει ποτέ. Δεν θα αντέξει τη σκέψη, την εικόνα. Και δε θα σε συγχωρήσει, ακόμη και αν παραμείνει στη σχέση.

ΟΠΩΣ, ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ. Και όσο και αν νομίζεις ότι και εσύ επιζητείς και απαιτείς την ειλικρίνεια, διότι μόνο έτσι είσαι σίγουρος για πάντα, αυταπατάσαι. Δεν τη θες. Την εκμαιεύεις, αλλά μπροστά στην αλήθεια, δεν θα αντέξεις ούτε εσύ. Ανθρωπένια πράγματα δηλαδή. Όσο για το τι σημαίνει ένα κέρατο; Σημαίνει «από»... «μέχρι», όπως μου αρέσει να λέω. Και κατά βάθος, ο κλέφτης του έρωτα ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει.