Ένας άντρας που περπατούσε μέσα στη νύχτα γλίστρησε κι έπεσε από ένα βραχώδες μονοπάτι. Φοβούμενος ότι θα πέσει εκατοντάδες μέτρα στο κενό –γιατί ήξερε ότι ακριβώς στο χείλος του μονοπατιού ένα βαθύ λαγκάδι απλωνόταν- αρπάχτηκε από ένα κλαδί που κρεμόταν στην άκρη.
Στη σκοτεινιά της νύχτας το μόνο που έβλεπε από κάτω του ήταν μια απύθμενη άβυσσος. Φώναξε και του απάντησε η ίδια του η κραυγή που αντήχησε δεν υπήρχε κανείς να τον ακούσει.
Φαντάζεσαι αυτόν τον άντρα και ολόκληρη τη μαρτυρική του νύχτα. Κάθε στιγμή υπήρχε από κάτω του ο θάνατος, τα χέρια του κρύωναν, η λαβή του όλο και χαλάρωνε… αλλά κατόρθωσε να κρατηθεί. Κι όταν ο ήλιος ανέτειλε, κοίταξε κάτω… και γέλασε!
Δεν υπήρχε καμία άβυσσος. Μόλις δεκαπέντε εκατοστά κάτω από τα πόδια του υπήρχε ένας βράχος που προεξείχε. Θα μπορούσε να είχε ξεκουραστεί όλη τη νύχτα, να είχε κοιμηθεί καλά η προεξοχή ήταν αρκετά μεγάλη αλλά αντ’ αυτού, όλη του η νύχτα ήταν ένας εφιάλτης.
Από τη δική μου εμπειρία μπορώ να σου πω:
Δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου