(Μετά)νοείς
Κάνε στους φόβους σου χώρο, δε χρειάζεται μόνο να μετράς πληγές. Πληγές έχουμε όλοι αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να δεις κάτω από το τραύμα. Να φτάσεις μέχρι το κόκκαλο να αναρωτηθείς και να (μετά)νοήσεις. Θα δεις όσο πιο πίσω πας στην αρχή των γεγονότων, της ζωής σου, μπορεί να φοβάσαι αλλά, έπειτα θα καταλαβαίνεις καλύτερα αιτίες και αποτελέσματα, γεγονότα και καταστάσεις. Θα ανακαλύπτεις το εσωτερικό σου παιδί και θα βλέπεις σαν κινηματογραφική ταινία τη ζωή σου.
Γεγονότα και πρόσωπα θα αρχίζουν να κουμπώνουν και να δένουν στιγμές της ζωής σου. Καταστάσεις θα μεταλλάσσονται και αίτια και αποτελέσματα θα αρχίζουν να ευθυγραμμίζονται και να αντιστοιχίζονται μεταξύ τους. Όλα θα είναι επίπεδα και θα πηγαίνουν σύμφωνα με τη λογική συνέχεια των γεγονότων, δε θα υπάρχουν ούτε ερωτήματα ούτε σκαμπανεβάσματα στο μυαλό σου. Ο δρόμος βέβαια δε θα έχει κόκκινο χαλί αλλά θα πάψει πια να χρωματίζεται μόνο με άσπρο και μαύρο, τη θέση τους θα πάρουν άλλα χρώματα: καφέ, γκρι, μπλε, μωβ, πράσινο υπό ένα άλλο πρίσμα, μία άλλη οπτική γωνία που θα περικλείει τη γνώση του μετέπειτα μέσα της… Ο κόσμος πια δε θα χωρίζεται μόνο σε αγγέλους και δράκους, άλλα οντότητες του πλανήτη θα κάνουν την εμφάνισή τους και θα σχηματίζουν τον δικό σου μικρόκοσμο και θα αποκτούν άλλη σημασία.
Το κλειδί είναι η συγχώρεση
Όταν θα αρχίζεις να σχηματίζεις μια γνώμη μην τα παρατήσεις γιατί μπορεί η αρχή να είναι το ήμισυ του παντός αλλά αν δε φτάσεις στον προορισμό σου δε θα καταλάβεις τι σημασία που έκρυβε όλο αυτό. Και ύστερα άθελά σου θα το μηδενίσεις, συνέχιζε να σκέφτεσαι, να ερευνάς, να ανοίγεις το μέσα σου μέχρι να μπορέσεις, αν όχι να το κυβερνήσεις, να το συναισθανθείς και να το συγχωρέσεις. Γιατί σε όλα από πίσω κρύβεται μια συγχώρεση. Αυτή είναι το κλειδί για ό,τι σε κυβερνά. Από εκεί ξεκινάνε και καταλήγουν όλα!
Αν σου συνέβη κάτι άσχημο και ρίχνεις αλλού το φταίξιμο είναι γιατί εσύ ο ίδιος πρώτα δε συγχώρεσες εσένα και το χρέωσες φαινομενικά αλλού. Κοίταξε όμως βαθιά μέσα σου, κάνε ερωτήσεις στον εαυτό σου και θα δεις πως ό,τι κι αν λες κατηγορείς εν τέλει τον εαυτό σου. Ίσως που δεν είχες τη δύναμη να το σταματήσεις, ίσως θεωρείς πως εσύ το προκάλεσες, ίσως ενδόμυχα να λες πως το ήθελες αλλά να μην μπορείς να το παραδεχθείς ούτε σε εσένα τον ίδιο!
Πρώτο βήμα: Η παραδοχή
Όχι, άνθρωπε, ακόμα και αν το ήθελες αρχικά ακόμα και αν κατά κάποιον τρόπο το υποκίνησες πάντα τη βούληση την έχει ο άλλος στο τέλος οπότε μην ενοχοποιείς για όλα εσένα, αν δεν εξανάγκασες τον άλλον να κάνει κάτι. Οι άνθρωποι είμαστε ελεύθερα όντα και δεν κάνουμε υπό φυσιολογικές συνθήκες πράγματα που δε θέλουμε. Αν νιώθεις ενοχές που θέλησες κάτι που δεν έπρεπε, παραδέξου το όσο δύσκολο και αν σου ακούγεται. Είναι ένα μεγάλο βήμα η παραδοχή αρκεί να μη μείνει σε αυτό το σημείο μόνο. Παραδέξου το λάθος σου και αν έχεις εντοπίσει κάτι άσχημο που έκανες σε κάποιον ζήτα συγχώρεση, αρκεί να είναι έπειτα από σκέψη και κατ’ επέκταση και αληθινή. Αν ο άλλος δε σε συγχωρέσει άσ’ τον να βρει και εκείνος τον δικό του δρόμο. Ίσως όταν θα είστε και οι δύο έτοιμοι να ξαναϊδωθείτε υπό άλλες συνθήκες καλύτερες.
Βήμα δεύτερο: Ο χρόνος
Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα. Κοινότυπο αλλά πραγματικό και με μεγάλη δύναμη μέσα του. Όση δύναμη έχει και ο άνθρωπος αλλά δεν το γνωρίζει. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή στον καθένα τότε απλά την φανερώνει. Και πάει ένα βήμα παρακάτω με την πνευματική του εξέλιξη. Με το πέρας του χρόνου αναλύουμε πιο αντικειμενικά τα πάντα, ακόμα και τα συναισθήματα ακόμα και αν δεν υπάρχει εύφορο έδαφος για να το παραδεχθούμε. Αυτό όμως σίγουρα δεν είναι στο χέρι σου απλά έως να φτάσει εκείνη η μαγική στιγμή του χρόνου εσύ μπορείς να κάνεις τη δική σου ενδοσκόπηση.
Βήμα τρίτο: Η ενδοσκόπηση
Και όσο ο χρόνος κυλάει εσύ σκέφτεσαι, αναζητάς, επεξηγείς. Ακόμα και αν δε φτάσεις σε απαντήσεις σίγουρες σημασία έχει που μπήκες στη διαδικασία της αναζήτησης, της αλήθειας. Η μέθοδος που είχε ο Σωκράτης ήταν να κάνει ερωτήσεις στους μαθητές του για να καταλήγουν οι ίδιοι σε απαντήσεις. Η διαλεκτική μέθοδος είναι και μία μέθοδος που χρησιμοποιούν πολλοί ψυχολόγοι σήμερα. Κάνε έναν εσωτερικό διάλογο και προσπάθησε να απαντήσεις στα ερωτήματα που βάζεις εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου.
Βήμα τέταρτο: Η συγχώρεση
Όταν φτάσεις στο σημείο που έχεις θέσει τα ερωτήματα στον εαυτό σου και τα έχεις απαντήσει εκεί θα αρχίζεις να ανακαλύπτεις τις βαθύτερες αιτίες του εαυτού σου και των καταστάσεων που σε έφεραν σήμερα εδώ. Αν δεν (κατά)νοήσεις και (μετά)νοήσεις για όσα σου έχουν συμβεί δε θα ελευθερωθείς ποτέ από τους φόβους σου και τις όποιες αρνητικές δοξασίες σου. Γιατί για όλα αυτά υπάρχει λόγος και όλα αυτά ξεκινάνε από εσένα και (κατά)λήγουν σε εσένα.
Συγχώρεσε εσένα και θα νιώσεις να ξαλαφρώνεις. Ύστερα θα είναι πολύ πιο εύκολο να συγχωρέσεις και τον άλλον. Και αν δε θες να του το πεις δεν έχει και τόση σημασία φτάνει να μη δηλητηριάζεις την ψυχή σου με άσχημες σκέψεις και κατ’ επέκταση και τη ζωή σου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου