Όταν γνωρίζουμε κάποιον, από την αρχή καταλαβαίνουμε πού θα πάει το μεταξύ μας κι ελάχιστες είναι οι φορές που πέφτουμε έξω, απλά συνεχίσουμε να ελπίζουμε στο διαφορετικό.
Κατά τη διάρκεια των σχέσεών μας, γνωρίζουμε τι θέλουμε να κάνουμε με τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας και φυσικά καθώς περνά ο καιρός και γνωριζόμαστε όλο και περισσότερο μαζί του, αρχίζουμε και κάνουμε κάποιας μορφής όνειρα, για το τωρινό ή το μακρινό μέλλον.
Αυτά τα όνειρα όμως, μερικές φορές δεν είναι γραφτό να πραγματοποιηθούν, καθώς το τέλος της σχέσης μας πλησιάζει και γνωρίζουμε πολύ καλά πώς θέλουμε να το λήξουμε. Πράγματα που δεν ειπώθηκαν ποτέ, πράξεις που δεν πραγματοποιήθηκαν και συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν τόσο καιρό, θέλουμε να πάρουν όλα μορφή τώρα, για ένα αντίο. Όμως, καθώς πλησιάζουμε το τέλος, η συμπεριφορά μας αλλάζει, γιατί, μερικές φορές το τέλος μπορεί να είναι πιο επώδυνο από αυτό που είχαμε φανταστεί.
Μην ξεχνάμε άλλωστε πως είχαμε ονειρευτεί κάποια πράγματα με αυτόν τον άνθρωπο, ίσως και μια ολόκληρη ζωή. Μια ζωή που τελικά δε θα μπορέσουμε να αδράξουμε, λόγω των διαφορών μας. «Δε μας βγήκε τελικά όπως θέλαμε» λέμε και είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε παρακάτω, για άλλα καινούρια σχέδια, αλλά αυτό δε μοιάζει εύκολο.
Κι εδώ παρουσιάζεται ένα κενό: «Τι θα γινόταν αν…;». Μπορεί στον έρωτα να μη χωράνε προγράμματα κι ο αυθορμητισμός να κυριαρχεί, αλλά αν το καλοσκεφτούμε, με έναν καλό προγραμματισμό θα μπορούσαμε να είχαμε σώσει πολλές καταστάσεις, ενεργώντας με βάσει τα θέλω μας και όχι τον εγωισμό της στιγμής. Έτσι, θα μπορούσαμε να είχαμε πραγματοποιήσει τα όνειρα που είχαμε κάνει μαζί, να είχαμε βρει τρόπους να δουλέψουμε σ’ αυτά -ώστε να μην έμεναν όνειρα.
Γιατί όταν κάνεις όνειρα με κάποιον οφείλεις και να προσπαθήσεις για αυτά, να τους δίνεις γερές βάσεις, να τα βοηθάς να αναπτυχθούν.
Γιατί το άλλο άτομο άκουσε κι αυτό τα όνειρά σου, δέθηκε κι εκείνο μαζί τους και τώρα που θα φύγεις δε θα πονέσει μόνο για τον χωρισμό αλλά και καθετί ανεκπλήρωτο. Όχι πως σ’ αυτήν την περίπτωση θα φταις μόνο εσύ, έχει κι εκείνος μερίδιο ευθύνης, αφού μαζί τα κάνατε τα όνειρα. Το θέμα είναι αν εσύ θέλεις να είσαι σωστός απέναντι σε σένα, στο άλλο άτομο και τη σχέση σας.
Είναι απλά τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε για να κρατήσουμε αυτό που τόσο θέλουμε, χωρίς απαραίτητα να σκοτώνουμε τον αυθορμητισμό του έρωτα. Άλλωστε τα μικρά πράγματα που γίνονται μεταξύ των ζευγαριών, φέρνουν την επιτυχία στη σχέση τους. Με λίγο πρόγραμμα άλλωστε μαθαίνουμε και εμείς οι ίδιοι να περιορίζουμε τον δικό μας εγωισμό -σε θέματα που δεν είναι τόσο αναγκαίος- και να πετυχαίνουμε περισσότερα σε κάθε τομέα της ζωής μας.
Γιατρεύουμε και τις πληγές μας κάπως έτσι και είμαστε πλέον αποκλειστικά διαθέσιμοι για τον άλλον και φυσικά τον εαυτό μας. Κι έτσι επιβιώνει όχι μόνο το όνειρο, αλλά κι ο ρομαντισμός που αυτό που προσφέρει. Και μαζί με τον ρομαντισμό ανασταίνεται κι ο ίδιος ο έρωτας στη σχέση -κι έξω απ’ αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου