Αν δώσουμε κι εμείς στον εαυτό μας την ευκαιρία να τα παρατηρήσουμε, ίσως καταλάβουμε πολλά.
Έτσι αντιδρούν οι ψύλλοι
Ξέρετε, ο ψύλλος είναι το μοναδικό πλάσμα στον κόσμο, που έχει την ικανότητα να πηδάει 800 φορές πιο ψηλά από το σωματικό του ύψος. Πήρανε, λοιπόν, τον ψύλλο και τον κλείσανε σε ένα κουτάκι ύψους 20 εκατοστών. Ο ψύλλος, φυσικά, ξεκίνησε να κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά. Στην προσπάθειά του, όμως, να πηδήσει ψηλά, χτύπησε το κεφάλι του στην οροφή του κουτιού και πόνεσε.
Προσπάθησε και δεύτερη φορά. Το ίδιο αποτέλεσμα. Προσπάθησε και τρίτη. Ξανά τα ίδια.
Φυσικά, επειδή καθόλου δεν του άρεσε να πονάει, περιόρισε το άλμα του στα 20 εκατοστά. Τότε ξαναπήραν τον ψύλλο και τον έκλεισαν σε ένα κουτάκι ύψους 10 εκατοστών. Ο κακομοίρης ο ψύλλος μας, ξανά τα ίδια. Κάθε προσπάθεια και πόνος, κάθε πόνος και απογοήτευση. Και πάλι, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να περιορίσει το άλμα τον στα 10 εκατοστά αυτή τη φορά. Το μαρτύριό του, όμως, δεν σταμάτησε εδώ. Τον πήρανε τον ψύλλο μας και τον έκλεισαν τώρα σε ένα σπιρτόκουτο. Δεν άργησε να καταλάβει πως δεν μπορούσε και πάλι να κάνει αυτό που ήξερε και μπορούσε, να πηδάει δηλαδή ψηλά. Περιόρισε και πάλι το άλμα τον στο ύψος μόλις ενός σπιρτόκουτου. Και κάπου εδώ τελείωσε το μαρτύριό του και ο ψύλλος μας αφέθηκε και πάλι ελεύθερος στη φύση να κάνει ό,τι ήθελε και ήταν προικισμένος από τη φύση του να κάνει. Μόνο που δεν ξαναπήδησε ποτέ πιο ψηλά από το ύψος ενός σπιρτόκουτου. Είχε πάρει καλά. το μάθημά του.
Οι αετοί όμως …
Ο περήφανος αετός, εκεί κάπου στα σαράντα του χρόνια βρίσκεται μπροστά σε ένα τεράστιο πρόβλημα για την ύπαρξή του. Σε ένα τεράστιο δίλημμα για την ίδια τη ζωή του. Η μύτη του έχει μεγαλώσει πάρα πολύ και έχει κυρτώσει υπερβολικά προς το στόμα του, πράγμα που τον εμποδίζει να φάει. Τα νύχια του έχουν κι αυτά μεγαλώσει πολύ, έχουν γυρίσει προς το δέρμα του και δεν του επιτρέπουν πια να κυνηγάει τα θηράματά τον. Και τα πούπουλά του έχουν βαρύνει υπερβολικά και δεν μπορεί εύκολα να πετάξει.
Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά του. Ο ένας είναι να αποδεχθεί τη μοίρα του, να ευχαριστήσει τη φύση για όσα του πρόσφερε και να πεθάνει με αξιοπρέπεια.
Ο άλλος είναι πολύ διαφορετικός, και συνήθως τον ακoλουθεί.
Με όση δύναμη του μένει ανεβαίνει στο πιο ψηλό βουνό, μόνος του, απομονωμένος για τρεις ολόκληρους μήνες. 90 ημέρες απομόνωσης, όπου προσπαθεί να στήσει ξανά τον εαυτό τον από την αρχή.
Στην πρώτη φάση σπάει τη μύτη τον, χτυπώντας την με όση δύναμη έχει στα βράχια, αγνοώντας τον πόνο. Σε πολύ σύντομο χρόνο ένα καινούριο, δυνατό και υγιές κόκαλο θα έχει πάρει τη θέση της παλιάς τον μύτης. Με αυτήν τώρα θα ξεριζώσει τα νύχια από τα πόδια του, περιμένοντας να φυτρώσουν άλλα, νέα και γερά. Κι όταν γίνει κι αυτό, με τα νέα του γερά νύχια θα μαδήσει τα παλιά του πούπουλα, που τον εμπόδιζαν στο πέταγμά τον. Μόλις συμβεί και αυτό, υγιής και δυνατός, είναι έτοιμος για την περίφημη πτήση της αναγέννησης. Την περίφημη πτήση προς μια ζωή, που θα κρατήσει άλλα σαράντα ολόκληρα χρόνια.
Εκεί που όλα είχαν τελειώσει, άλλη μια ολόκληρη ζωή και χιλιάδες στιγμές απόλυτης ελευθερίας και δύναμης ανοίγονται μπροστά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου