Αυθόρμητα αναζητάμε και κρατάμε αυτούς που μας κάνουν να νιώθουμε καλά κι απωθούμε αυτούς που μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα. Είτε πρόκειται για συγγενείς, φιλίες, σεξ ή ερωτικές σχέσεις.
Πολλές φορές αργούμε να καταλάβουμε πόσο τοξικοί είναι κάποιοι άνθρωποι για μας ή δε θέλουμε να το καταλάβουμε για να μην τους χάσουμε. Δε θέλουμε να μείνουμε και να νιώθουμε μόνοι.
Άλλες φορές είναι δύσκολο να αποδεσμευτούμε από αυτούς επειδή τους αγαπάμε ή τους λυπόμαστε κι είμαστε αδύναμοι ν’ αντιδράσουμε για το καλό μας, έτσι όπως μας χειρίζονται.
Κι άλλες φορές μένουμε επειδή έχουν να μας προσφέρουν πολλά, άσχετα αν είναι αδιάφοροι, αν μας κάνουν να νιώθουμε μειονεκτικά ή ασκούν σωματική ή λεκτική βία πάνω μας.
Τι είναι πιο σημαντικό για μας; Να έχουμε μία εύκολη και εύπορη ζωή ή να είμαστε με κάποιον που μας κάνει νιώθουμε όμορφα κι ας έχουμε και λίγα; Αυτή την απάντηση μόνο ο καθένας μπορεί να τη δώσει στον εαυτό του.
Από τον καθένα μας εξαρτάται για το πόσο θα παλέψει να κρατήσει κάποιον στη ζωή του, όχι προσπαθώντας να τον αλλάξει, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι δεν αγαπάει τον ίδιο, αλλά προσπαθώντας να αλλάξει τις κακές συμπεριφορές του. Αυτές που μας κάνουν να νιώθει απαίσια και μας δημιουργούν τάσεις φυγής. Πολλές φορές βρεθήκαμε στη θέση να ρωτάμε τον εαυτό μας “γιατί μου φέρθηκε έτσι”, όμως, την πραγματική απάντηση δε τη βρίσκουμε σχεδόν ποτέ. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να σταματήσουμε να ρωτάμε, όταν νιώθουμε κατ’ εξακολούθηση άσχημα σε μία σχέση, και να πάμε παρακάτω.
Το τι έχει να μας προσφέρει κάποιος είναι μεν σημαντικό, όταν δίνουμε καθημερινά ένα αγώνα επιβίωσης. Να μας προσφέρουν και να προσφέρουμε. Να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο με ό,τι και όπου μπορούμε. Γιατί και οι σχέσεις είναι ένας διακανονισμός, όπου πρέπει να τηρούνται κάποιοι άγραφοι κανόνες για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Αν παίρνεις αίσθημα και δε δίνεις, αν παίρνεις λεφτά και δε δίνεις αλλά και το ανάποδο, τότε πιθανόν να μην είσαι σε μία υγιής σχέση. Γιατί προσπαθώντας να καλύψεις αυτά που δεν μπορείς να δώσεις, είτε συναισθηματικά είτε σε υλικά αγαθά, κάπου στην πορεία θα κουραστείς ή θα αποτυγχάνεις και θα κουραστεί ο άλλος.
Ανήκουμε, λοιπόν, με αυτούς που μπορούμε να νιώθουμε καλά, να είμαστε ο εαυτός μας από το πρωί μέχρι το βράδυ, να βελτιωνόμαστε και να χαμογελάμε. Με αυτούς που μας σέβονται και βλέπουν πέραν από το εγώ τους. Που μπορούμε να συζητήσουμε και να τσακωθούμε μέσα σε λογικά πλαίσια. Αν νιώθουμε εμείς καλά βγαίνει προς τα έξω.
Οι συμπεριφορές μας αγκαλιάζουν τους γύρω μας. Τα συναισθήματα είναι σαν ένας κύκλος γύρω μας. Αν παίρνουμε αγάπη, δίνουμε αγάπη.
Όσο δυνατό χαρακτήρα κι αν έχουμε κτίσει, δεν μπορούμε να μην επηρεαζόμαστε από τις κακές συμπεριφορές των γύρω μας, ειδικά αν είμαστε εμείς ο αποδέκτης τους. Η συζήτηση βοηθάει ως το σημείο που ο άλλος καταλαβαίνει τι του λέμε και προσπαθεί να αλλάξει αυτό που μας ενοχλεί. Από ένα σημείο και μετά, που αυτή επαναλαμβάνεται, γίνεται ψυχοφθόρα και μας επηρεάζει αρνητικά σε μεγαλύτερο βαθμό.
Γιατί να φοβόμαστε να χάσουμε κάποιον, ο οποίος μας φέρεται άσχημα; Ή αδιαφορεί ή δε μας γεμίζει πια; Κάποτε ξεκινάμε τη ζωή μας με κάποιους ανθρώπους και είμαστε καλά, όμως, στην πορεία γινόμαστε τόσο διαφορετικοί που δεν μπορούμε να περνάμε καλά μαζί τους ή να επικοινωνήσουμε όπως θα θέλαμε. Έτσι είναι η ζωή, και όπως προχωράει αυτή, οφείλουμε να προχωράμε μαζί της και να αποδεσμευόμαστε από ανθρώπους που πια δεν ταιριάζουν σ’ αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου