Δύο πράγματα μπορούν να αλλάξουν έναν άνθρωπο. Η ομορφιά και ο πόνος

Δύο πράγματα μπορούν να αλλάξουν έναν άνθρωπο!

Η ομορφιά και ο πόνος.

Το ένα σας αγγίζει ακόμα και τούτη τη στιγμή και το άλλο ίσως και να το έχετε ξεχάσει…

Τον πόνο όλοι τον έχουμε γνωρίσει. Μας έχει σημαδέψει, μας έχει καθορίσει και στον κάθε ένα έχει αφήσει κάτι διαφορετικό.

Την αληθινή ομορφιά όμως την έχουμε ξεχάσει… και είναι τόσο σημαντική…

Ακόμα και σαν λέξη μοιάζει να δείχνει την ολοκληρωμένη μορφή (ο-μορφή). Σαν να σε οδηγεί στον κύκλο που είναι ένα τέλειο γεωμετρικό σχήμα. Τόσο τέλειος που μοιάζει άσπιλος και αμόλυντος. Άλλωστε οι αρχαίοι Έλληνες το ήξεραν καλά γι’ αυτό και την προσφωνούσαν ως ευμορφία και κάλλος.

Όταν ήμασταν μικροί ακούγαμε συχνά ότι είμαστε όμορφοι, μεγαλώνοντας το ξεχάσαμε γιατί δεν μας έμαθαν να το αναγνωρίζουμε και να το λέμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Ίσως επειδή δεν μας έμαθαν πώς να αναγνωρίσουμε, πώς να ψάχνουμε και πώς να ανακαλύπτουμε την ομορφιά στην ουσία της.

Φυσικά η ομορφιά δεν είναι μόνο ότι φαίνεται. Είναι ένα σύνολο γεμάτο από δυναμικά στοιχεία που στην ένωσή τους δημιουργούν αρμονία. Μια αρμονία που όταν τη συναντάς, ανεξαρτήτως της εξωτερικής αντικειμενικής Βιτρούβιας ομορφιάς, προκαλεί θαυμασμό, έμπνευση και μια υπόσχεση ότι στις μέρες μας τίποτε δεν έχει χαθεί αν κάποιος βρεθεί στον κύκλο της όμορφης αρμονίας. Σκέψου… ακόμα και η ποίηση είναι η ρυθμική δημιουργία της ομορφιάς.

Όμως ο άνθρωπος κάπου ξεχάστηκε και έβαλαν πολλοί το χέρι τους σε αυτό.

Και κάπως έτσι και εμείς ως μέρη της ανθρωπότητας χάνοντας την αρμονία που μας χαρακτηρίζει όντας όμορφοι… ξεχαστήκαμε… και ξεχάσαμε την ομορφιά της ύπαρξης μας!

Την ομορφιά που πηγάζει από την μοναδικότητα της εσωτερικής σύνθεσης του καθενός!

Έτσι για να διατηρηθούμε σε αυτή την λήθη της ύπαρξης μας, αλλά και για να γεμίσουμε το κενό που εκείνη προκαλεί εφηύραμε την μόδα. Την μόδα που μας έβαλε σε εξωτερικά καλούπια εικόνας και συμπεριφοράς φτιάχνοντας μια βιτρίνα που κρύβει τόσο την εξωτερική μας ομορφιά, όσο και την εσωτερική, δημιουργώντας έναν κόσμο αντιγράφων χωρίς ουσία, χωρίς περιεχόμενο.

Εξαφανίστηκε η μοναδικότητα και τελικά φτάσαμε στο σημείο να νοσταλγούμε και να μας λείπει και το πιο απλό. Το να νιώθουμε όμορφοι για αυτό που είμαστε σήμερα και για αυτό που θα γίνουμε αύριο.

Πλέον η ομορφιά έχει χαθεί πίσω από τις σκιές της αδιαφορίας, των συμφερόντων, των προβλημάτων, των αδιεξόδων. Ακόμα και η εξωτερική ομορφιά, η βιτρίνα μας, εκπέμπει θαμπά αυτές τις σκιές. Και αν βρεις κάτι που να μοιάζει όμορφο στο τέλος διαπιστώνεις ότι δεν ήταν όμορφο αλλά ωραίο, δηλαδή πρόσκαιρο… της στιγμής.

Μόνο η ομορφιά είναι ανεξίτηλη, μόνο εκείνη νικάει ακόμα και το χρόνο, γιατί όποιος μπορεί να κοιτά την ομορφιά κατάματα δεν γερνάει ποτέ! Γιατί η ομορφιά είναι δύναμη και έχει για ξίφος την αρετή που ακτινοβολεί μέσα από τα βάθη της ψυχής και τα ύψη του πνεύματος.

Γι’ αυτό αν θες να την βρεις ψάξε στις όμορφες σκέψεις, στα όμορφα συναισθήματα που ντύνουν την εικόνα με χίλιες λέξεις που δεν θα χρειαστεί ποτέ να ειπωθούν.

Γίνε καλόγουστος γιατί το καλό γούστο είναι η συνείδηση του όμορφου!

Γίνε καλλιτέχνης και δημιούργησε ομορφιά!

Γιατί το να δημιουργήσεις ομορφιά είναι τέχνη!

Τι πιο ύψιστο να μεταμορφωθεί ο κάθε ένας σε καλλιτέχνη του εαυτού του, να δημιουργήσει και έπειτα να απλώσει την ομορφιά του! Αυτή είναι η αποστολή της αληθινής ομορφιάς… το να υπηρετήσει τη ζωή!

Όσες λέξεις και αν γράψουμε για την ομορφιά πάντα θα μοιάζουν φτωχές και λίγες γιατί τα όμορφα δεν περιγράφονται, αλλά θαυμάζονται!

Έτσι είσαι και εσύ όταν ακτινοβολείς την αληθινή ομορφιά σου… άξιος θαυμασμού!

Είσαι το ζωντανό χρώμα μέσα στο γκρι!

Μην κρύβεις την ομορφιά σου, μην αφήνεις την ντροπή να την επισκιάζει…

Είσαι η άνθιση στο άγονο τοπίο!

Είσαι το δυναμικό στοιχείο που θα μεταμορφώσει την ασχήμια του κόσμου σε ομορφιά ηθικής, ελευθερίας, δικαιοσύνης, αγάπης!

Δεν χρειάζεται να κλείσεις τα μάτια για να δεις την ομορφιά σου!

Άνοιξέ τα και κοίτα μέσα σου!