Μείνε αληθινός. Δώσε χώρο στον εαυτό σου να ανασάνει, να κάνει λάθη, να στραβοπατήσει, να μη θέλει, να θέλει πολύ, να επιλέξει, να απορρίψει, να φύγει, να επιστρέψει, να νιώσει, να μη νιώσει, να φοβάται, να πεισμώνει, να είναι εσύ.
Μπορείς να είσαι και να νιώθεις όπως θέλεις, όπως έχεις ανάγκη, όπως σου ταιριάζει, όπως ταιριάζει στις στιγμές σου, όπως κανείς δε δείχνει να καταλαβαίνει. Κι είναι εντάξει. Δε χρειάζεσαι από άλλους έγκριση, επιβεβαίωση, βούλα κι υπογραφή για όσα συμβαίνουν μέσα σου.
Είναι εντάξει να πέφτεις ή να νιώθεις ότι κάτι δεν είναι για σένα, ότι δεν το μπορείς. Λένε πως δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω. Μα είναι εντάξει το να μην μπορείς επειδή δε θέλεις, το να μη σε εμπνέει κάτι να το προσπαθήσεις καν, το να μην είναι αρκετά “εσύ”. Δεν είναι αδυναμία η επιλογή κι η μη παντοδυναμία.
Στο τέλος της ημέρας είναι εντάξει να είσαι ο εαυτός σου και μόνο όταν συνειδητοποιήσεις αυτό, θα μπορέσεις τελικά να αναπνεύσεις. Γιατί μόνο τότε θα μπορείς να πέφτεις αλλά να μη βουλιάζεις, να φοβάσαι αλλά να μην παραιτείσαι, να “αποτυγχάνεις” αλλά να μην απελπίζεσαι, να θυμώνεις αλλά να μη βλάπτεις, να ζηλεύεις αλλά να μη φθονείς, να μην ταιριάζεις αλλά να σέβεσαι, να μη σου ταιριάζουν και να απομακρύνεσαι γιατί θα σέβεσαι κι εσένα, να σε απορρίπτουν αλλά να μη λυγίζεις, να λες όχι και να μη δειλιάζεις.
Κι όλα αυτά επειδή εσύ θα τα επιλέγεις για σένα κάθε μέρα. Αν υπάρχει ένας τρόπος να σε εξελίξεις, αυτός είναι πρώτα να θελήσεις να σε δεις. Όπως είσαι. Γιατί όλα μας τα τρωτά σημεία είναι εντάξει όταν ξέρουν πώς να σέβονται και τα “εντάξει” των υπολοίπων.
Μόνο που ο σεβασμός γεννιέται από μέσα μας και διαμορφώνεται από τα κατάλοιπα τα δικά μας. Αν δε σέβεσαι εσένα, δύσκολα θα σεβαστείς τους άλλους και δύσκολα θα κερδίσεις τον δικό τους σεβασμό. Εξάλλου ακόμη κι αν κάτι απ’ όλα θελήσεις να το βελτιώσεις δε θα το κάνεις εθελοτυφλώντας μπροστά του.
Από τώρα και για πάντα, λοιπόν, μάθε να σε παραδέχεσαι, να σε απο-δέχεσαι, να σε αγαπάς. Και θα είσαι εντάξει.
Μπορείς να είσαι και να νιώθεις όπως θέλεις, όπως έχεις ανάγκη, όπως σου ταιριάζει, όπως ταιριάζει στις στιγμές σου, όπως κανείς δε δείχνει να καταλαβαίνει. Κι είναι εντάξει. Δε χρειάζεσαι από άλλους έγκριση, επιβεβαίωση, βούλα κι υπογραφή για όσα συμβαίνουν μέσα σου.
Είναι εντάξει να πέφτεις ή να νιώθεις ότι κάτι δεν είναι για σένα, ότι δεν το μπορείς. Λένε πως δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω. Μα είναι εντάξει το να μην μπορείς επειδή δε θέλεις, το να μη σε εμπνέει κάτι να το προσπαθήσεις καν, το να μην είναι αρκετά “εσύ”. Δεν είναι αδυναμία η επιλογή κι η μη παντοδυναμία.
Στο τέλος της ημέρας είναι εντάξει να είσαι ο εαυτός σου και μόνο όταν συνειδητοποιήσεις αυτό, θα μπορέσεις τελικά να αναπνεύσεις. Γιατί μόνο τότε θα μπορείς να πέφτεις αλλά να μη βουλιάζεις, να φοβάσαι αλλά να μην παραιτείσαι, να “αποτυγχάνεις” αλλά να μην απελπίζεσαι, να θυμώνεις αλλά να μη βλάπτεις, να ζηλεύεις αλλά να μη φθονείς, να μην ταιριάζεις αλλά να σέβεσαι, να μη σου ταιριάζουν και να απομακρύνεσαι γιατί θα σέβεσαι κι εσένα, να σε απορρίπτουν αλλά να μη λυγίζεις, να λες όχι και να μη δειλιάζεις.
Κι όλα αυτά επειδή εσύ θα τα επιλέγεις για σένα κάθε μέρα. Αν υπάρχει ένας τρόπος να σε εξελίξεις, αυτός είναι πρώτα να θελήσεις να σε δεις. Όπως είσαι. Γιατί όλα μας τα τρωτά σημεία είναι εντάξει όταν ξέρουν πώς να σέβονται και τα “εντάξει” των υπολοίπων.
Μόνο που ο σεβασμός γεννιέται από μέσα μας και διαμορφώνεται από τα κατάλοιπα τα δικά μας. Αν δε σέβεσαι εσένα, δύσκολα θα σεβαστείς τους άλλους και δύσκολα θα κερδίσεις τον δικό τους σεβασμό. Εξάλλου ακόμη κι αν κάτι απ’ όλα θελήσεις να το βελτιώσεις δε θα το κάνεις εθελοτυφλώντας μπροστά του.
Από τώρα και για πάντα, λοιπόν, μάθε να σε παραδέχεσαι, να σε απο-δέχεσαι, να σε αγαπάς. Και θα είσαι εντάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου