Μπορεί κάποιες φορές τα λόγια να είναι κάτι άπιαστο, κάτι που θα ειπωθεί και θα το πάρει ο αέρας, όμως είναι αναγκαία. Πρέπει να μιλάμε, να ακουγόμαστε. Να λέμε αλήθειες και ότι νιώθουμε να το εκφράζουμε.Δεν έχουμε πάντα τη δυνατότητα να δείξουμε όσα νιώθουμε με πράξεις, γι' αυτό πρέπει να δώσουμε βαρύτητα στις λέξεις. Κάθε λέξη και ένα συναίσθημα, κάθε φράση και μια ελπίδα.
Τα λόγια γράφονται και οι πράξεις σφραγίζουν.
Μη το θεωρείς κουραστικό ή ότι ο άλλος το έχει δεδομένo ότι τον αγαπάς ή σου λείπει κι ας του το δείχνεις και ας το καταλαβαίνει κιόλας. Εσύ να το λες. Ό,τι αισθάνεσαι για τον καθένα να το εκφράζεις.
Μη φοβάσαι την απόρριψη, την αντίδραση ή τη διαφωνία. Θα μιλήσεις και θα απαλύνεις την ψυχή σου, θα την καθαρίσεις και δε θα μένουν υπολείμματα που θα συσσωρευτούν μέσα σου και το φορτίο που θα αναγκαστείς ύστερα να κουβαλήσεις για την υπόλοιπη ζωή σου θα είναι γεμάτο απογοήτευση γιατί δεν είχες το θάρρος να μιλήσεις. Κάτι τόσο απλό που όμως γίνεται τόσο δύσκολο κάποιες φορές.
Δεν είναι απλό, το ξέρω εκθέτεις τον εαυτό σου μπροστά στο αβέβαιο και φοβάσαι όμως πρέπει να απαλλαγείς από αισθήματα που δεν ανήκουν να παραμένουν στην καρδιά σου. Πρέπει να λάβει ο κάθε παραλήπτης τα ανάλογα συναισθήματα που διαθέτεις με οποιοδήποτε κόστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου