Οι περισσότεροι αισθανόμαστε χάλια όταν κάνουμε λάθη. Οι περισσότεροι έχουμε διδαχτεί από «κούνια» ότι τα λάθη είναι μόνο κακά. Έτσι, προσπαθούμε διακαώς να τα αποφύγουμε, τρέχουμε να τα προλάβουμε, να τα κρύψουμε, να τα ξεφορτώσουμε ή να τα φορτωθούμε.
Και κάπου εκεί, στου δρόμου τα μισά, μπερδεύουμε τελικά το σωστό με το λάθος. Και τι κάνουμε; Κάνουμε αυτό που μας έχουν μάθει: στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά, μεγαλώνοντας… Αντί να σαρώνουμε το λάθος, σαρώνουμε τις καρδιές μας!
Μας τιμωρούμε ή τιμωρούμε άλλους για όσα θέλαμε αλλά δε τολμήσαμε, για όσα τολμήσαμε αλλά τελικά δε θέλαμε πραγματικά. Γεμίζουμε ενοχές, θυμούς αξόδευτους κι ένα εσωτερικό κενό που αντί να πληρώνεται, αυτό διευρύνεται, και πάντα στο τέλος καταλήγουμε «να το πληρώνουμε οι ίδιοι» πολύ ακριβά!
Χωρίς παρεξήγηση: σαν ανθρώπινα όντα χρειάζεται να έχουμε συνείδηση. Να έχουμε «αίσθηση του σωστού και του λάθους μέσα μας». Άλλωστε, χωρίς συνείδηση δεν έχουμε καμία διάκριση του τι σημαίνει βλάπτω και τι ωφελώ.
Το θέμα όμως είναι, να μην εξισώνουμε τον εαυτό μας με το λάθος. Γιατί από όλα τα λάθη που μπορεί να γίνουν, αυτό είναι το μεγαλύτερο και βγάζει πάντα σε αδιέξοδο.
Όταν η συνείδησή μου, μου λέει ότι κάνω κάτι λάθος, χρειάζεται να κινητοποιούμαι και όχι να με ακινητοποιώ. Δεν μπορώ να αλλάξω τα λάθη μου, αλλά μπορώ να επιλέξω τον τρόπο που τα προσεγγίζω και ανταποκρίνομαι σε αυτά. Το αντίδοτο στην όποια ασυνείδητη δράση είναι πάντα η συνειδητή δράση. Όλοι κάνουν λάθη, αλλά δεν μαθαίνουν όλοι από αυτά.
Μαθαίνοντας να χρησιμοποιώ τα λάθη μου αντί να με χρησιμοποιούν αυτά, προχωρώ, εξελίσσομαι και μπορώ να γίνω ουσιαστικά καλύτερος!
3 τρόποι για να επαναπροσδιορίσω τα λάθη μου και να τα μετατρέψω από ψυχικά απόβλητα σε χρήσιμο και πολύτιμο συνοδοιπόρο είναι:
1. Να τα αντιμετωπίσω, να τα δω, να τα αναγνωρίσω. Να εκτιμήσω πλήρως ποιο είναι το λάθος και τι συνέβη, εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες να τα ξανακάνω.
2. Να προβώ σε μια διορθωτική κίνηση ή περισσότερες: να αντικαταστήσω την παλιά μου συμπεριφορά με μια νέα. Να ζητήσω συγγνώμη έμπρακτα από κάποιον ή να μου κάνω χώρο, συν-χωρώντας με έμπρακτα για τις επιλογές μου.
3. Να βρω το θάρρος να κάνω αλλαγές. Να προσδιορίσω καινούριες δράσεις. Να αλλάξω την κατάσταση, να αλλάξω εμένα, να μάθω από αυτό το λάθος, χρησιμοποιώντας το!
Και κάπου εκεί, στου δρόμου τα μισά, μπερδεύουμε τελικά το σωστό με το λάθος. Και τι κάνουμε; Κάνουμε αυτό που μας έχουν μάθει: στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά, μεγαλώνοντας… Αντί να σαρώνουμε το λάθος, σαρώνουμε τις καρδιές μας!
Μας τιμωρούμε ή τιμωρούμε άλλους για όσα θέλαμε αλλά δε τολμήσαμε, για όσα τολμήσαμε αλλά τελικά δε θέλαμε πραγματικά. Γεμίζουμε ενοχές, θυμούς αξόδευτους κι ένα εσωτερικό κενό που αντί να πληρώνεται, αυτό διευρύνεται, και πάντα στο τέλος καταλήγουμε «να το πληρώνουμε οι ίδιοι» πολύ ακριβά!
Χωρίς παρεξήγηση: σαν ανθρώπινα όντα χρειάζεται να έχουμε συνείδηση. Να έχουμε «αίσθηση του σωστού και του λάθους μέσα μας». Άλλωστε, χωρίς συνείδηση δεν έχουμε καμία διάκριση του τι σημαίνει βλάπτω και τι ωφελώ.
Το θέμα όμως είναι, να μην εξισώνουμε τον εαυτό μας με το λάθος. Γιατί από όλα τα λάθη που μπορεί να γίνουν, αυτό είναι το μεγαλύτερο και βγάζει πάντα σε αδιέξοδο.
Όταν η συνείδησή μου, μου λέει ότι κάνω κάτι λάθος, χρειάζεται να κινητοποιούμαι και όχι να με ακινητοποιώ. Δεν μπορώ να αλλάξω τα λάθη μου, αλλά μπορώ να επιλέξω τον τρόπο που τα προσεγγίζω και ανταποκρίνομαι σε αυτά. Το αντίδοτο στην όποια ασυνείδητη δράση είναι πάντα η συνειδητή δράση. Όλοι κάνουν λάθη, αλλά δεν μαθαίνουν όλοι από αυτά.
Μαθαίνοντας να χρησιμοποιώ τα λάθη μου αντί να με χρησιμοποιούν αυτά, προχωρώ, εξελίσσομαι και μπορώ να γίνω ουσιαστικά καλύτερος!
3 τρόποι για να επαναπροσδιορίσω τα λάθη μου και να τα μετατρέψω από ψυχικά απόβλητα σε χρήσιμο και πολύτιμο συνοδοιπόρο είναι:
1. Να τα αντιμετωπίσω, να τα δω, να τα αναγνωρίσω. Να εκτιμήσω πλήρως ποιο είναι το λάθος και τι συνέβη, εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες να τα ξανακάνω.
2. Να προβώ σε μια διορθωτική κίνηση ή περισσότερες: να αντικαταστήσω την παλιά μου συμπεριφορά με μια νέα. Να ζητήσω συγγνώμη έμπρακτα από κάποιον ή να μου κάνω χώρο, συν-χωρώντας με έμπρακτα για τις επιλογές μου.
3. Να βρω το θάρρος να κάνω αλλαγές. Να προσδιορίσω καινούριες δράσεις. Να αλλάξω την κατάσταση, να αλλάξω εμένα, να μάθω από αυτό το λάθος, χρησιμοποιώντας το!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου