Η εμπειρία είναι η καλύτερη γνώση

Είμαστε μόνοι. Άλλες φορές ο κόσμος είναι ένα γκέτο που μας έχει προκαθορίσει τα όριά του –που κατάφερε να κάνει και δικά μας– κι άλλες φορές ένας ατέλειωτος ορίζοντας που ούτε που θυμόμαστε από ποιο βυθό ξεκινήσαμε να τον κατακτήσουμε. Όσο καλύπτουμε αποστάσεις, σβήνουμε εμπόδια, χαράζουμε νέες πορείες, κολυμπάμε σε νέα νερά, ευτυχείς που δεν πνιγήκαμε στα παλιά και μαζεύουμε εμπειρίες αγαπώντας τελικά και τις απρόσκλητες. Κάπως έτσι, καταλαβαίνουμε την προέλευση όλων αυτών. Ίσως κι όσων θα ‘ρθουν ή ακόμα κι αυτών που δε θα περάσουν από ‘δω ποτέ. Είναι όλες ένα ενιαίο σύνολο γνώσεων. Ένα συγκροτημένο σύστημα επιμόρφωσης χωρίς, όμως, να γυρίσουμε σελίδα βιβλίου ποτέ. Ούτε τώρα ούτε πριν.Όλες μας οι εμπειρίες, όλη η ζωή που πέρασε μέσα από αυτές –αλλά και για αυτές– όλα μας τα βιώματα κι όλες οι φορές που ήμασταν στο σωστό μέρος κι όλες εκείνες που για αλλού ξεκινήσαμε κι αλλού φτάσαμε. Όλα γίνανε οι γνώσεις μας, οι εργασίες που πήραμε για το σπίτι να μάθουμε κι άλλα, η κατάδική μας μόρφωση, όταν κανένας Ντοστογιέφσκι, κανένας Καμύ, Ελύτης ή Καμπανέλλης δεν επαρκούσε για να μιλήσει μέσα μας και τα γνωμικά τους έμοιαζαν λίγα συγκρίνοντάς τα με τα όσα μας έμαθε η σάρκα μας κάθε που λαχταράει κι άλλες εμπειρίες για να μάθει κι άλλα. Όλα γίνανε εμείς. Όλα ένα-ένα γίνανε η ζωή μας.

Κι όσο θέλουμε κι άλλα, τα ίδια μάτια που κοιτάνε γύρω κοιτάνε και τον καθρέφτη και το φως που βοηθάει την όραση ενώ δεν είναι διαφορετικό, δεν έχει αλλάξει, είναι πιο χρήσιμο γιατί όσες φορές κι αν νιώσαμε πως έσβησε, ήταν για να πέσουμε επίτηδες στο σκοτάδι. Να ζήσουμε και μέσα σ’ αυτό. Να μας δώσει γνώσεις κι αυτό. Γι’ αυτό κι είμαστε μόνοι, εξάλλου. Είναι αφόρητα προσωπική υπόθεση το μαύρο κι όλα μας τα χρώματα, κι αν αποφασίσουμε να γίνουμε καλοί μαθητές των εμπειριών γρήγορα θα δούμε ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν στη γνώση αυτής της προσωπικής υπόθεσης. Κανένας άλλος, ούτε στη θέση μας ούτε δίπλα μας, δεν μπορεί να μας μάθει, να μας δείξει ή έστω να μας πει αυτά που λέμε εμείς σε μας τους ίδιους.

Άλλες φορές, μέσα από εμπειρίες σωστές που μόνο η ευτυχία μας καθόρισε ως τέτοιες κι άλλες φορές ως λάθος μας λένε, ανάλογα την περίσταση, την αλήθεια ή μας τριβελίζουν το ίδιο μας το μυαλό με την πλάνη ενός αποτελέσματος που δε μας άξιζε συνήθως από εμπειρίες που χάσαμε τον έλεγχο. Μεταξύ μας, αυτές μας έμαθαν και τα περισσότερα. Αυτές έκαναν μέχρι και τις σωστές να αξίζουν και τα περισσότερα. Επιπλέον, πάνω σε αυτές και τις γνώσεις που μας έδωσαν πατήσαμε για να δώσουμε γνώσεις και στους άλλους.

Άλλωστε, οι καλύτεροι μέντορες είναι αυτοί που φωνάζουν «ξαναχτίστε» ήδη απ’ την πρώτη σκόνη πριν κατεδαφιστεί  εντελώς το οικοδόμημα. Όλες οι εμπειρίες στα χαλάσματα τους έδωσαν τη γνώση αυτή να προβλέψουν την κατεδάφιση. Αλλά κι όλα τα βιώματα σε στερεή κι ακλόνητη βάση χτισμένη πέτρα-πέτρα.

Κι έτσι, χτίζουμε και χτιζόμαστε, γκρεμίζουμε και γκρεμιζόμαστε διακαώς κι αδιάκοπα για χάρη της ζωής, αυτής της μιας που έχουμε. Γιατί ενώ αυτή έχει μόνο τρία γράμματα, εμείς έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα.