Στην πορεία που ακολουθούμε στη ζωή μας, είναι δύσκολο να αποφύγουμε ερωτήσεις που αφορούν τη θέση μας στον κόσμο. Αυτά που χοντρικά ονομάζουμε «υπαρξιακά ζητήματα», μας απασχολούν κυρίως με το που βρούμε την ευκαιρία να σκεφτούμε. Διακοπές και γιορτές, διάφορες ερωτήσεις που αφορούν τη θέση μας στη ζωή, έρχονται και μας πιάνουν το χέρι! O μεγάλος Άγγλος ποιητής, δίνει μια καλή ιδέα από την οποία μπορούμε να πιαστούμε.
Κυνήγι για κατάκτηση: Ο λάθος δρόμος.
Είτε το θέλουμε να το παραδεχτούμε, είτε όχι, ο κόσμος στον οποίον ζούμε γίνεται όλο και περισσότερο υλικός. Όλο και περισσότερο, γίνεται κτητικός. Για κάποιον λόγο ο οποίος δε στηρίζεται στη λογική, (όσο παράδοξο και αν φαίνεται) ταυτίζουμε την ψυχολογική αίσθηση γαλήνης και χαράς, με την κατοχή αντικειμένων. Αυτή η παράξενη λογική, μας λέει πως η αίσθηση ελέγχου αντικειμένων και η απόλαυση των ιδιοτήτων τους, μας φέρνει μια πληρότητα που οδηγεί στην ευτυχία.
Έτσι λοιπόν, διαμορφώνουμε τη ζωή μας με βάση αυτόν τον στόχο. Για να έχουμε επάρκεια (η οποία, σημειωτέον, δεν είναι ποτέ αρκετή) αγαθών και υλικών πραγμάτων, εργαζόμαστε. Το να εργαζόμαστε, δεν είναι κακό. Απεναντίας, η ομαλή εργασία είναι αδερφή της δημιουργικότητας. Εδώ μιλάμε όμως όχι για το «εργαζόμαστε για να ζούμε» αλλά για το «ζούμε για να εργαζόμαστε». Ζούμε για να εργαζόμαστε και τελικά, για να απολαμβάνουμε. Και η πληρότητα; Η ευτυχία; Δεν έρχονται ποτέ. Τα πολλά, (αγαθά) επιθυμούν να πολλαπλασιαστούν και ποτέ δεν είναι αρκετά. Μάταιος δρόμος προς την ευτυχία!
Η ζωή των …έξυπνων ανθρώπων.
Οι αρετές δεν είναι μόνο θέμα ηθικής. Το να γίνουμε φορείς αρετών, έχει να κάνει και με την ευφυΐα μας. Εδώ, δε μιλάμε για την τυπική, «σχολική-μαθητική» ευφυΐα. Μιλάμε για την ευφυΐα που καθορίζει τον τρόπο ζωής μας! Μπορούμε να αντιληφθούμε λοιπόν ποιός είναι ο «έξυπνος» τρόπος ζωής; Οι έξυπνοι άνθρωποι ξέρουν καλά ότι όσα αγαθά και να πάρουν, μόνο λίγες μέρες (το πολύ) θα χαρούν. Μετά, παλιώνουν…Οι έξυπνοι άνθρωποι ξέρουν, πως η συνεχής κτητικότητα και η θέληση για έλεγχο πραγμάτων, γεμίζει την ψυχή μας με άγχος. Η ηρεμία και η γαλήνη έρχεται όσο περισσότερο ελαφραίνουμε. Η συνεχής κτήση αγαθών μάς φορτώνει ευθύνες διατήρησης. Το άγχος, μόνο στην ευτυχία δεν οδηγεί.
Οι άνθρωποι που πλησιάζουν αυτό που λέμε «νόημα της ζωής», ξέρουν οτι η ουσία που έχουμε στο νου μας και στην ψυχή μας είναι υπεραρκετή για να νιώθουν ικανοποιημένοι. Ξέρουν πως τα αντικείμενα δεν μπορούν να μιλήσουν, να νιώσουν, να ακούσουν, να δουν. Επίσης, γνωρίζουν καλά πως η ανθρώπινη συντροφιά και η επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας, είναι ό,τι αξίζει στη ζωή. Και από αγαθά άλλα; Μόνο αυτά; Όχι βέβαια.
Μια βόλτα στη φύση, μια ώρα κοντά στη θάλασσα ή σε σημείο που έχει θέα, με παρέα ή χωρίς, μας δίνει τη δυνατότητα να καταλάβουμε πως η ομορφιά και η ικανοποίηση. Η μάθηση; Το να γνωρίζουμε πράγματα; Πόσο γεμάτοι νιώθουμε όταν μαθαίνουμε καινούρια πράγματα! Ειδικά όταν αυτά που μαθαίνουμε τα διδασκόμαστε ή τα διδάσκουμε, τότε νιώθουμε αυτό που λέει ο Άγγλος καλλιτέχνης. Αγγίζουμε το «είναι» μας και βάζουμε την ψυχή μας, σε τροχιά εξέλιξης. Ας κάνουμε λοιπόν κατακτήσεις γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις!
Κυνήγι για κατάκτηση: Ο λάθος δρόμος.
Είτε το θέλουμε να το παραδεχτούμε, είτε όχι, ο κόσμος στον οποίον ζούμε γίνεται όλο και περισσότερο υλικός. Όλο και περισσότερο, γίνεται κτητικός. Για κάποιον λόγο ο οποίος δε στηρίζεται στη λογική, (όσο παράδοξο και αν φαίνεται) ταυτίζουμε την ψυχολογική αίσθηση γαλήνης και χαράς, με την κατοχή αντικειμένων. Αυτή η παράξενη λογική, μας λέει πως η αίσθηση ελέγχου αντικειμένων και η απόλαυση των ιδιοτήτων τους, μας φέρνει μια πληρότητα που οδηγεί στην ευτυχία.
Έτσι λοιπόν, διαμορφώνουμε τη ζωή μας με βάση αυτόν τον στόχο. Για να έχουμε επάρκεια (η οποία, σημειωτέον, δεν είναι ποτέ αρκετή) αγαθών και υλικών πραγμάτων, εργαζόμαστε. Το να εργαζόμαστε, δεν είναι κακό. Απεναντίας, η ομαλή εργασία είναι αδερφή της δημιουργικότητας. Εδώ μιλάμε όμως όχι για το «εργαζόμαστε για να ζούμε» αλλά για το «ζούμε για να εργαζόμαστε». Ζούμε για να εργαζόμαστε και τελικά, για να απολαμβάνουμε. Και η πληρότητα; Η ευτυχία; Δεν έρχονται ποτέ. Τα πολλά, (αγαθά) επιθυμούν να πολλαπλασιαστούν και ποτέ δεν είναι αρκετά. Μάταιος δρόμος προς την ευτυχία!
Η ζωή των …έξυπνων ανθρώπων.
Οι αρετές δεν είναι μόνο θέμα ηθικής. Το να γίνουμε φορείς αρετών, έχει να κάνει και με την ευφυΐα μας. Εδώ, δε μιλάμε για την τυπική, «σχολική-μαθητική» ευφυΐα. Μιλάμε για την ευφυΐα που καθορίζει τον τρόπο ζωής μας! Μπορούμε να αντιληφθούμε λοιπόν ποιός είναι ο «έξυπνος» τρόπος ζωής; Οι έξυπνοι άνθρωποι ξέρουν καλά ότι όσα αγαθά και να πάρουν, μόνο λίγες μέρες (το πολύ) θα χαρούν. Μετά, παλιώνουν…Οι έξυπνοι άνθρωποι ξέρουν, πως η συνεχής κτητικότητα και η θέληση για έλεγχο πραγμάτων, γεμίζει την ψυχή μας με άγχος. Η ηρεμία και η γαλήνη έρχεται όσο περισσότερο ελαφραίνουμε. Η συνεχής κτήση αγαθών μάς φορτώνει ευθύνες διατήρησης. Το άγχος, μόνο στην ευτυχία δεν οδηγεί.
Οι άνθρωποι που πλησιάζουν αυτό που λέμε «νόημα της ζωής», ξέρουν οτι η ουσία που έχουμε στο νου μας και στην ψυχή μας είναι υπεραρκετή για να νιώθουν ικανοποιημένοι. Ξέρουν πως τα αντικείμενα δεν μπορούν να μιλήσουν, να νιώσουν, να ακούσουν, να δουν. Επίσης, γνωρίζουν καλά πως η ανθρώπινη συντροφιά και η επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας, είναι ό,τι αξίζει στη ζωή. Και από αγαθά άλλα; Μόνο αυτά; Όχι βέβαια.
Μια βόλτα στη φύση, μια ώρα κοντά στη θάλασσα ή σε σημείο που έχει θέα, με παρέα ή χωρίς, μας δίνει τη δυνατότητα να καταλάβουμε πως η ομορφιά και η ικανοποίηση. Η μάθηση; Το να γνωρίζουμε πράγματα; Πόσο γεμάτοι νιώθουμε όταν μαθαίνουμε καινούρια πράγματα! Ειδικά όταν αυτά που μαθαίνουμε τα διδασκόμαστε ή τα διδάσκουμε, τότε νιώθουμε αυτό που λέει ο Άγγλος καλλιτέχνης. Αγγίζουμε το «είναι» μας και βάζουμε την ψυχή μας, σε τροχιά εξέλιξης. Ας κάνουμε λοιπόν κατακτήσεις γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου