Προπαγάνδα είναι η τέχνη του να μετατρέπεις την μονάδα σε μάζα.

Ικανοποιώντας τις εσωτερικές και εγωιστικές επιθυμίες οι εξουσιαστές (οικογένεια, εκπαίδευση, θρησκεία) κάνουν τους ανθρώπους «ευτυχισμένους» κι άρα υπάκουους. Αν κρατήσει κανείς τις μάζες απασχολημένες με τον εαυτό τους, καταναλώνοντας ευτυχισμένες αγαθά και υπηρεσίες που έχουν πειστεί ότι τις χρειάζονται, τότε ο εκάστοτε εξουσιαστής μπορεί εύκολα να ασκήσει έλεγχο σύμφωνα με τις επιθυμίες του. Από ένα πολιτισμό «αναγκών» έχουμε περάσει σε έναν πολιτισμό «επιθυμιών». Οι άνθρωποι εκπαιδεύονται πλέον από πολύ μικροί να επιθυμούν, να θέλουν πράγματα, ακόμα και πριν καταναλώσουν αυτά που ήδη έχουν. Στις μέρες μας οι επιθυμίες του ανθρώπου ξεπερνούν κατά πολύ τις ανάγκες του.

Ένα γνωστό ρητό υποστηρίζει πως «το μεγαλύτερο κόλπο του διαβόλου, είναι πως έχει πείσει τους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει» και όλοι συμφώνησαν σε αυτό, όπως επίσης και το αντίθετο του «το μεγαλύτερο κόλπο της εκκλησίας, είναι πως έχει πείσει τους ανθρώπους ότι υπάρχει Θεός». Το μεγαλύτερο όπλο της εξουσίας που θέλει υπάκουα, καταναλωτικά όντα που συνδέουν την αξία της ύπαρξης τους μόνο από το πόσο παράγουν και το πόσο καταναλώνουν, είναι να πείσει τους ανθρώπους να επιθυμούν αυτό που θέλει εκείνη να επιθυμούν.

Εχει εισχωρήσει στη σκέψη σας, εκφράζεται μέσα από το μυαλό σας, με τα συναισθήματα και τις επιθυμίες σας. Κοιτάς προς τα έξω να την βρεις, αλλά αυτή δεν υπάρχει εκεί. Υπάρχει μέσα σου, ακριβώς δηλαδή εκεί που δεν κοιτάς. Σε κάνει να μετράς την αξία σου, μόνο με το πως διαχειρίζεσαι το χρήμα. Εσωτερικεύεις αυτό το μέτρο σύγκρισης και αυτό ακριβώς είναι η έκπτωση, η αλλοτρίωση της ανθρώπινης εμπειρίας και αξίας. Μέσα σου και στις Συμφωνίες σου γίνεσαι δούλος κι έξω σου γίνεσαι υπάκουος δούλος.

Για να μπορέσει η εκάστοτε εξουσία ορατή κι αόρατη να επιβάλλει την κυριαρχία της, όταν δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα με την δύναμη της πειθούς, είναι αναγκασμένη να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο και να εδραιώσει την εξουσία της με την δύναμη της ισχύος. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και εμφανές: «Αν δεν είσαι μαζί μου, θα υποστείς τις συνέπειες. Δεν με ενδιαφέρει αν συμφωνείς μαζί μου ή όχι, αρκεί να κάνεις αυτό που εγώ επιτάσσω. Δεν με ενδιαφέρει να συναινείς, αλλά να υπακούς». Από την στιγμή που έχεις ήδη Σ Υ Μ Φ Ω Ν Η Σ Ε Ι να υπάρχει αυτή η εξουσία και η δική σου η Σ Υ Μ Φ Ω Ν Ι Α της δίνει ισχύ και ύπαρξη, τότε δεν την ενδιαφέρει πλέον η συμφωνία σου αλλά η υποταγή σου.

Ο ανιψιός του Φρόιντ, ο Αμερικανός Edward Bernays (1891-1995), ήταν ένας από τους πρώτους που πήρε τις ιδέες του θείου του και τις χρησιμοποίησε για να χειραγωγήσει τις μάζες. Στα βιβλία του [«Προπαγάνδα» «Κατασκευάζοντας την Συναίνεση» και «Αποκρυσταλλώνοντας την Κοινή Γνώμη»] έχει προσφέρει στην εκάστοτε εξουσία, είτε ορατή όπως ο Εθνικοσοσιαλισμός -ο Γκαίμπελς είχε σε μεγάλη εκτίμηση τα βιβλία του- ο Κομμουνισμός και σε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τους ορατούς κι αόρατοτς μηχανισμούς της χειραγώγησης της προσωπικής ανθρώπινης συνείδησης. Προπαγάνδα είναι η τέχνη του να μετατρέπεις την μονάδα σε μάζα.

Ο Bernays έλεγε πως ο πιο ασφαλής τρόπος για να προστατευτεί η δημοκρατία είναι να αποσπάται η προσοχή της μάζας από επικίνδυνες πολιτικές ιδέες και έντεχνα να κατευθύνεται μόνο προς την κατανάλωση. Ελεγε πως: «Ο συνειδητός και ευφυής χειρισμός των οργανωμένων συνηθειών και των απόψεων σχετικά με τις μάζες είναι ένα σημαντικό στοιχείο στη δημοκρατική κοινωνία. Εκείνοι που χειρίζονται αυτόν τον απαρατήρητο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν μια αόρατη κυβέρνηση που αποτελεί την πραγματική δύναμη που κυβερνά ολόκληρη τη χώρα».

«Κυβερνόμαστε, τα μυαλά μας είναι φορμαρισμένα, οι προτιμήσεις είναι ήδη διαμορφωμένες, οι ιδέες μας είναι προτεινόμενες, κατά ένα μεγάλο μέρος από άτομα που δεν έχουμε ακούσει ποτέ γι’ αυτά. Αυτό είναι ένα λογικό αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο η “δημοκρατική” κοινωνία μας οργανώνεται. Οι τεράστιοι αριθμοί των ανθρώπινων όντων πρέπει να συνεργαστούν κατά αυτόν τον τρόπο εάν πρόκειται να ζήσουν μαζί ως ομαλά λειτουργούσα κοινωνία. Οι αόρατοι κυβερνήτες μας είναι, σε πολλές περιπτώσεις, απληροφόρητοι της ταυτότητας των συντροφικών μελών τους στο εσωτερικό γραφείο» «Προπαγάνδα» -Edward Bernays.

Υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος αντιμετώπισης, αυτής της κατάστασης, το ΚΕΝΟ ΤΟΥ ΝΟΥ. Εκεί δεν έχει πρόσβαση κανείς και δεν μπορεί να σε ελέγξει κανένας, εκεί απολαμβάνεις για πρώτη φορά μερική ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και επίσης αποκτάς πρώτη φορά την δυνατότητα/πιθανότητα να πετύχεις την Ελευθερία.

 Η Νέα Πραγματικότητα: Η θεωρία προηγείται και μετά αλλάζουμε τη πραγματικότητα, για να τη συνταιριάξουμε μ’ αυτή. Υπάρχουν αρχέγονες ερωτήσεις που δεν επιδέχονται μονάχα μια απάντηση, λες κι έχουν σκοπό τους, να κάνουν την ζωή μας δύσκολη και το μυαλό μας να δουλεύει ασταμάτητα. Μια απ αυτές είναι «Ποια είναι η αρχέγονη πραγματικότητα;» και «Υπάρχει μια πραγματικότητα;» και «αν δεν υπάρχει μόνο μια πραγματικότητα πόσες υπάρχουν;» και «Είναι όλες πραγματικές ή φανταστικές;» Κι «αν είναι φανταστικές πως έχουμε πρόσβαση σε αυτές;» Και «ποια είναι η πραγματική η μία πραγματικότητα;» «Ποιος την έφτιαξε;» Βλέπετε, ξεκινάς με μια ερώτηση και καταλήγεις στο ΧΑΟΣ των ερωτήσεων.