Κοσμικές ακτίνες παράγονται σε ένα γιγαντιαίο σουπερνόβα, όπως αυτό που προέκυψε από ένα αστρικό θάνατο στο Πλανητικό Νεφέλωμα NGC 6302
Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι οι κοσμικές ακτίνες, σε συνδυασμό με τη δραστηριότητα του Ήλιου, συνδέονταν με τη Μεσαιωνική Θερμική Περίοδο γύρω στο έτος 1000 μ.Χ. και την ψυχρή περίοδο της Μικρής Εποχής των Παγετώνων μεταξύ του 13ου και του 19ου αιώνα, όταν ο Τάμεσις πάγωνε τακτικά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, επιτρέποντας έτσι τη διεξαγωγή παγοδρομιών.
«Τελικά, έχουμε το τελευταίο κομμάτι του παζλ που εξηγεί πώς τα σωματίδια από το διάστημα επηρεάζουν το κλίμα στη Γη», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ Henrik Svensmark.
«Μας βοηθάει να κατανοήσουμε για το πώς οι αλλαγές που προκαλούνται από την ηλιακή δραστηριότητα ή από τη δραστηριότητα μιας σουπερνόβα μπορούν να αλλάξουν το κλίμα».
Η μελέτη περιελάμβανε δύο χρόνια παρατηρήσεων σχετικά με τις επιδράσεις των κοσμικών ακτίνων σε μια προσομοίωση της ατμόσφαιρας της Γης, η οποία αναδημιουργήθηκε μέσα σε ένα θάλαμο σύννεφων – ένα κλειστό εργαστήριο που αντανακλά την πίεση και την υγρασία της ανώτερης ατμόσφαιρας.
Έδειξε λοιπόν ότι σωματίδια υψηλής ενέργειας που εκπέμπονται από άστρα που εκρήγνυνται χτυπούν τα ηλεκτρόνια στα μόρια του αέρα, παράγοντας ιόντα – θετικά ή αρνητικά φορτισμένα σωματίδια.
Τα φορτισμένα σωματίδια έλκουν το νερό και το θειικό οξύ για να σχηματίσουν συστάδες με τέτοιο τρόπο ώστε να μην εξατμίζονται, μια διαδικασία γνωστή ως πυρήνωση. Καθώς οι συστάδες αυτές αναπτύσσονται, προσελκύουν περισσότερο νερό, και αν μεγαλώσουν αρκετά, θα σχηματίσουν σύννεφα.
Όταν είναι ενεργός ο Ήλιος οι μαγνητικές εκπομπές του εμποδίζουν να φτάσουν στη Γη τόσες πολλές κοσμικές ακτίνες, προκαλώντας τη δημιουργία λιγότερων νεφών και επιτρέποντας το κλίμα να είναι ζεστό.
Μαγνητικές εκρήξεις ενέργειας από τον Ήλιο εμποδίζουν τις κοσμικές ακτίνες να φτάσουν στη Γη
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Nature Communications.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου