Έκχαρτ Τόλλε: Φτάνουμε στο τέλος των μυθολογιών και των ιδεολογιών

Ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού της γης θα αναγνωρίσει σύντομα, αν δεν το έχει ήδη κάνει, ότι η ανθρωπότητα είναι τώρα αντιμέτωπη με μια αναπόφευκτη επιλογή: να εξελιχθεί ή να πεθάνει.

Ένα μικρό ακόμα αλλά ταχύτατα αυξανόμενο ποσοστό της ανθρωπότητας βιώνει μέσα του τη διάλυση των παλιών εγωικών νοητικών προτύπων και την εμφάνιση μιας νέας διάστασης συνειδητότητας. Αυτό που αναδύεται τώρα δεν είναι ένα νέο σύστημα πεποιθήσεων, μια νέα θρησκεία, πνευματική ιδεολογία ή μυθολογία. Φτάνουμε στο τέλος όχι μόνο των μυθολογιών, αλλά και των ιδεολογιών και των συστημάτων πεποιθήσεων.

Η αλλαγή πηγαίνει βαθύτερα από το περιεχόμενο του νου σου, βαθύτερα από τις σκέψεις σου. Στην πραγματικότητα, στον πυρήνα της νέας συνειδητότητας βρίσκεται η υπέρβαση της σκέψης, η νεοανακαλυφθείσα ικανότητα εξύψωσης πάνω από τη σκέψη, της συνειδητοποίησης μιας διάστασης μέσα σου που είναι απείρως μεγαλύτερη από τη σκέψη. Τότε δεν αντλείς πια την ταυτότητά σου, την αίσθηση του ποιος είσαι, από το ατέρμονο ρεύμα της σκέψης που, στην παλιά συνειδητότητα, θεωρείς ότι είναι ο εαυτός σου.

Τι λύτρωση να συνειδητοποιώ ότι "η φωνή μέσα στο κεφάλι μου" δεν είναι αυτός που είμαι! Ποιος είμαι λοιπόν; Εκείνος που το βλέπει αυτό. Η επίγνωση που υπάρχει πριν από τη σκέψη, ο χώρος μέσα στον οποίο η σκέψη -ή το συναίσθημα ή η αισθητηριακή αντίληψη- λαμβάνει χώρα, συμβαίνει.

Το Εγώ δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό: ταύτιση με τη μορφή, που κυρίως σημαίνει σκεπτομορφές. Αν το κακό έχει κάποια πραγματικότητα -και έχει μια σχετική, όχι απόλυτη, πραγματικότητα-, αυτός είναι επίσης και ο ορισμός του: πλήρης ταύτιση με τη μορφή - υλικές μορφές, σκεπτομορφές, συναισθηματικές μορφές.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ολοκληρωτική έλλειψη επίγνωσης της σύνδεσής μου με το όλον, της εγγενούς μου ενότητας με κάθε "άλλο", καθώς και με την Πηγή. Αυτή η λήθη είναι προπατορικό αμάρτημα, οδύνη, πλάνη. Όταν αυτή η πλάνη της αίσθησης του απόλυτου χωρισμού αποτελεί υπόβαθρο και διέπει ό,τι σκέφτομαι, λέω και κάνω, τι είδους κόσμο δημιουργώ;

Για να βρεις την απάντηση σ' αυτό, παρατήρησε πώς σχετίζονται μεταξύ τους οι άνθρωποι. Όμως το Εγώ είναι προορισμένο να διαλυθεί, και όλες οι απολιθωμένες δομές του, είτε πρόκειται για θρησκευτικούς ή άλλους θεσμούς, εταιρείες ή κυβερνήσεις, θα αποσυντεθούν εκ των έσω, όσο οχυρωμένες κι αν φαίνεται πως είναι. Οι πιο άκαμπτες δομές, οι πιο ανεπίδεκτες αλλαγής, θα καταρρεύσουν πρώτες.

Έκχαρτ Τόλλε, Για μια νέα ζωή