Νοιάζομαι με το σωστό τρόπο;

Πόσο υπέροχο να νοιάζονται για εμάς... Αρκεί αυτό όμως;

Το να σε νοιάζονται είναι σημαντικό και από τα σπουδαιότερα κι ομορφότερα που μπορεί να σου συμβεί. Σαφώς ενώ είναι αυτονόητο, δεν συμβαίνει πάντα αλλά κι όταν συμβαίνει, αναρωτηθήκαμε ποτέ αν συμβαίνει όπως πρέπει ή έστω όπως μας αρέσει; Διότι το να σε νοιάζονται με λάθος τρόπο μάλλον δεν σε ικανοποιεί και, δίχως να 'ναι αχαριστία, μοιάζει με το να μην συμβαίνει καμιά φορά.

Ποιος είναι ο σωστός τρόπος;  Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος νοιάζεται και το δείχνει είναι διαφορετικός από άτομο σε άτομο και έχει να κάνει αφενός με το χαρακτήρα και την προσωπικότητά του αλλά ενδεχομένως και με όσα βιώματα κουβαλά. Επίσης δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος να ενδιαφέρεται κανείς ή να το εκδηλώνει με την έννοια του κλισέ, αλλά καθένας από εμάς σίγουρα το επιθυμεί και αλλιώς ή το καταλαβαίνει διαφορετικά.

Ανάλογα με τις ανάγκες μου, επίσης το χαρακτήρα μου και κυρίως τις όποιες εμπειρίες μου ως τώρα, επιθυμώ να εισπράξω και το ενδιαφέρον. Το κατά πόσο ταιριάζω με έναν άνθρωπο ή αυτός μπορεί να δει την ψυχή μου, να καταλάβει πως λειτουργεί το μυαλό μου, είναι παράγοντες που επιπρόσθετα έχουν να κάνουν με το πως θέλω να με νοιαστεί ή αν το λαμβάνω σωστά με τα δικά μου κριτήρια.

Σε γενικές γραμμές ωστόσο μπορούμε να πούμε ότι ένας τρόπος σωστός για όλους ανεξαιρέτως θα ήταν ο άδολος και αυτός που θα υποκινηθεί από πραγματική αγάπη. Εννοείται πως θα πρέπει να φαίνεται καθαρά άρα δεν είναι τίποτα δεδομένο ή εννοούμενο αν δεν το σφραγίσουν πράξεις ειδικά κι όχι λόγια.

Λάθος τρόπος. Ο λάθος τρόπος να νοιάζεται κανείς είναι αυτός που εκδηλώνεται με συναισθήματα ή πράξεις που δεν συνάδουν σε ενδιαφέρον ή και σε μη εκδήλωση καθόλου. Το να νοιάζομαι π.χ αλλά να βάζω τις φωνές σε κάποιον ή να τον επικρίνω με το παραπέτασμα του ενδιαφέροντος, μάλλον δεν λαμβάνεται ως νοιάξιμο.

Το να νοιάζομαι αλλά να μην το δείχνω ή να μην είμαι παρόν όταν ακριβώς με χρειάζεται κάποιος, πάλι είναι λάθος τρόπος. Το να τον συμπονώ, να τον καταλαβαίνω αλλά να φέρομαι αντιστρόφως ανάλογα, είναι ακριβώς σα να μην συμβαίνει.

Γιατί λάθος τρόπο; Ένα εύλογο ερώτημα σαφώς είναι και το γιατί να νοιάζεται κάποιος με λάθος τρόπο. Καταρχήν να τονιστεί πως δεν γίνεται εσκεμμένα κάτι τέτοιο διότι σε περίπτωση που γίνεται, μιλάμε για άλλη κατάσταση. Παίρνοντας αυτό υπόψιν λοιπόν, δεν είναι τόσο παράξενο κάποιος να μην έχει μάθει να δείχνει για παράδειγμα το ενδιαφέρον του ή να νιώθει ανασφάλεια ή απειλή όταν το κάνει.

Παίζει επίσης και η πιθανότητα να θεωρεί πραγματικά ότι έχει επιλέξει τον καλύτερο τρόπο να το δείξει ή να μην το δείξει, θέλοντας να δώσει π.χ. κάποιο μάθημα σε κάποιον ή να τον πονέσει είτε για το καλό του είτε επειδή πληγώθηκε πρώτος από αυτό το άτομο.

Καμιά φορά οι άνθρωποι κλείνονται στο καβούκι τους από φόβο μην παρεξηγηθούν απλά. Υπάρχουν να συμπληρώσουμε, και προσωπικότητες που δεν είναι δοτικές ή τοποθετούν τις δικές τους ανάγκες πάνω από των υπολοίπων κι ας νοιάζονται ή έστω έτσι το νιώθουν οι ίδιοι.

Τι νιώθω; Αυτό που κάποιος αισθάνεται όταν δεν λαμβάνει το ενδιαφέρον όπως θα ήθελε, είναι απογοήτευση και ένα άδειασμα στην ουσία. Δεν καλύπτονται οι ανάγκες του και κατακλύζεται από παράπονο. Νιώθει να μην τον καταλαβαίνουν, να μην έχει στήριγμα εντέλει και ενδεχομένως μοναξιά.

Αυτό που νιώθει κάποιος που δεν προσφέρει ακριβώς αυτό που ο άλλος περιμένει κι έχει ανάγκη -αν του το γνωστοποιήσει βέβαια- είναι ίσως θυμός, ίσως νιώθει αδικημένος και αρκετά ανεπαρκής ακόμη κι αν το καλύψει με στάση εγωισμού.

Το να μην μπορείς να ανταποκριθείς σε ό,τι χρειάζεται κάποιος που αλήθεια νοιάζεσαι αλλά δεν του το δείχνεις όπως εκείνος προσδοκούσε, δεν είναι και το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί.

Τι κάνω; Πολλά μπορεί να γίνουν αρκεί κάποιος να το θέλει. Καταρχήν ο ανικανοποίητος οφείλει να ενημερώσει με ωραίο τρόπο αρχικά τον άνθρωπό του, ότι έχει πρόβλημα με τον τρόπο που λαμβάνει ή δεν λαμβάνει το όποιο ενδιαφέρον.

Μια συζήτηση θα ήταν ό,τι καλύτερο με ήπιους τόνους σαφώς. Μπορείς να εξηγήσεις στον άλλον τι περίμενες, τι θα σε έκανε πλήρη και το γιατί δεν καλύπτεσαι. Αν είσαι από την άλλη πλευρά, επίσης μπορείς να ρωτήσεις να μάθεις τι λάθος κάνεις ώστε να προσπαθήσεις να βελτιωθείς. Καλό επίσης θα ήταν και θεμιτό, να εξηγήσεις το γιατί εκδηλώνεις όπως εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου και να είσαι ειλικρινής γι' αυτά.

Να μην δώσεις υποσχέσεις που δεν θα πραγματοποιήσεις κι αν δεν καταλάβεις τον άλλον, δείξ' το όπως θες αλλά χωρίς εγωισμό ή κατηγορώντας.

Δύσκολες οι διαπροσωπικές σχέσεις και ακόμη πιο δύσκολο να βρεθεί συμβατός δότης. Ωστόσο όλα μπορούν να επιτευχθούν με διάλογο και καλή θέληση, με αγάπη, έχοντας ειδικά υπόψιν πως διακατεχόμαστε και από τραυματικές καταστάσεις ή ένα παρελθόν όλοι μας.