Γνωστός άγνωστος

Σε ξέρω, τον ξέρω, ξέρω τι είσαι, ποιος είσαι, πως θα αντιδράσεις ή υποτίθεται; Κι αν ξαφνικά βλέπω κάποιον που δεν ξέρω, τι φταίει; Εσύ; Εγώ; Η ζωή;

Ανθρώπους που δε γνωρίσαμε χτες και με τους οποίους έχουμε ζήσει και μοιραστεί τόσα. Τους έχουμε δει και από την καλή κι από τη ανάποδη και γενικά ξέρουμε τις αντιδράσεις τους μάλλον. Κι έρχεται η ώρα που αυτός ο τόσο γνωστός άνθρωπος γίνεται άγνωστος και σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό να αναρωτιέσαι αν τελικά τον ήξερες ή νόμιζες.

Έκπληξη
Όλοι έχουμε έναν χαρακτήρα με τον οποίο γεννηθήκαμε και πλάσαμε επίσης με τις όποιες αρχές μας έδωσαν ως παιδιά. Αυτός ο χαρακτήρας επίσης με το πέρασμα των χρόνων και τις εμπειρίες μας επιδέχονταν επιρροές θετικές ή μη.

Οι δικοί μας άνθρωποι γνωρίζουν αυτόν τον χαρακτήρα ως ένα μεγάλο βαθμό και αναλογικά τις όποιες αντιδράσεις μας. Κάποια όμως στιγμή, εκπλήττουμε κι εκείνους και τον εαυτό μας ακόμη αφού όλοι μαζί αντικρίζουμε έναν άγνωστο.

Γιατί και πως
Η απάντηση και στα δυο είναι απλή, θεωρητικά τουλάχιστον, αφού πρακτικά συνέβησαν άλλες διεργασίες. Αλλάξαμε επειδή όσα περάσαμε απομύζησαν αντοχές και ανοχές. Επειδή κάποιοι άνθρωποι στην πορεία δε μας φέρθηκαν όπως μας άξιζε και μας πόνεσαν.

Αλλάξαμε λίγο λίγο, αργά και σταθερά δίχως να κατανοούμε πως συμβαίνει. Κάτι λίγο η υπομονή εξαντλήθηκε, κάπως κλονίστηκε η πίστη και η ελπίδα μας μα κυρίως ανάγκες ακάλυπτες συσσωρεύτηκαν και ουρλιάζουν στα σωθικά μας.Πως ήταν δυνατό λοιπόν να μην αλλάξουμε;

Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση χωρίζεται σε δυο φάσεις: στο να αντιμετωπίσουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας και στο να μας αντιμετωπίσουν οι άλλοι πια. Αν υποθέσουμε ότι μπορούμε να παρατηρήσουμε την αλλαγή μας και να την παραδεχτούμε, αν δε μας αρέσει ο καινούριος εαυτός μας μπορούμε εξίσου να τον ξαναλλάξουμε. Με δουλειά και θέληση και όχι βέβαια με εγωισμό και εμμονές.

Οι υπόλοιποι τώρα καταρχήν οφείλουν να μας καταστήσουν γνωστό με σαφές τρόπο και όμορφο ότι βλέπουν κάποια αλλαγή. Λίγη υπομονή, επιμονή και διάθεση συγχώρεσης δεν θα έβλαπτε, τουναντίον. Όχι βέβαια και χάιδεμα αυτιών ή ανοχή και ατέλειωτες ευκαιρίες στο όνομα της όποιας αγάπης διότι μάλλον αυτό δεν θα αποτελέσει καν έναυσμα να διορθώσουμε κάτι.

Το μέλλον
Ας μη γελιόμαστε, δε θα ξαναγίνουμε ποτέ οι ίδιοι αφού υποστήκαμε αλλοιώσεις αλλά τουλάχιστο ας φροντίσουμε να φτιάξουμε έτσι πια τη ζωή μας, ώστε να μην συνεχιστεί αυτό και στο μέλλον. Αυτό θα πραγματοποιηθεί αν καταλάβουμε τα όποια λάθη και τι ακριβώς ζημιά μας έκαναν γεγονότα αλλά και άνθρωποι που υπήρξαν επιλογή μας κάποτε. Κυρίως όμως αν φροντίσουμε πια να κάνουμε επιλογές πιο ορθές αναφορικά με ανθρώπους που βάζουμε στη ζωή μας πλέον αλλά και βγάζοντας αν πρέπει.

Επιπρόσθετη σοφή ιδέα θα ήταν να ασχολούμαστε με πράγματα που αξίζει και μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα. Ό,τι μας στενοχωρεί ή μας αγχώνει και θα ασκήσει οποιαδήποτε αρνητική επιρροή επάνω μας καλό είναι να το αφαιρέσουμε από την καθημερινότητά μας ή αν δεν είναι δυνατό ως ένα βαθμό να μην του δώσουμε παραπάνω αξία.

Το να αλλάξει κανείς με το πέρασμα του χρόνου και εξαιτίας καταστάσεων που βιώνει είναι αναπόφευκτο. Το θέμα είναι ως σε ποιο σημείο θα επιτρέψει να του συμβεί ή τι θα κάνει γι' αυτό. Κυρίως διότι ελοχεύει πάντα ο κίνδυνος να την πληρώσουν αθώοι αυτή την αλλαγή και να γίνουν αποδέκτες απωθημένων.