ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

«Ακίνητος» Παρατηρώ τις σκέψεις μου, και βιώνω τα συναισθήματα της παρατηρούμενης σκέψης μου. Αποστασιοποιημένος από την συναισθηματική φόρτιση που αυτά προκαλούν.

Η μη ισορροπημένη, και ανεξέλεγκτη σκέψη οδηγεί σε ένα εσωτερικό χάος, μια εσωτερική ακαταστασία του νου. Που πρώτα γίνεται αισθητή πάνω μας, από τον τρόπο που μιλάμε, κινούμαστε, στην συμπεριφορά προς τον εαυτό μας, και στους άλλους...

Και έπειτα στην κοινωνία, στην συναναστροφή μας με τους άλλους. Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι ήμαστε σε μια τέτοια κατάσταση, άλλοι περισσότερο, και άλλοι λιγότερο.

Οπότε είναι φυσικό να ζούμε και σε έναν κόσμο χαώδη, και ακατάστατο. Εφόσον, εμείς αποτελούμε τον κόσμο. Ο εξωτερικός κόσμος είναι αντανάκλαση του εσωτερικού κόσμου μας.

Αυτή η κατάσταση η οποία είναι μάλλον μη αναστρέψιμη, γιατί πάντα έτσι ήταν ο κόσμος, και θα συνεχίζει να είναι έτσι, έχει ένα αμυδρό ίχνος θεραπείας, το οποίο δυστυχώς για εμάς πρέπει να ξεκινήσει πρώτα από την θεραπεία του δικού μας εσωτερικού κόσμου.

Αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης μας, και φέρνοντας την συνειδητοποίηση στην ζωή μας.

Πράγμα δύσκολο και αδιανόητο, για το εγωϊκό κομμάτι του εαυτού μας, που ελέγχει και το μεγαλύτερο μέρος τον είναι μας, αν όχι όλο, και αυτό γιατί πάντα κάποιος άλλος φταίει, για την όλη κατάσταση, ή μάλλον φταίνε όλοι εκτός από εμάς, που έχουμε πάντα δίκιο.....

Κάνοντας το πρώτο βήμα προς την συνειδητοποίηση, μέσα από την παρατήρηση, βλέπεις ότι σιγά -σιγά αρχίζει να λιγοστεύει αυτός ο ανεξέλεγκτος καταιγισμός σκέψεων.. Και να κάνουν την εμφάνισή τους λιγότερες και θετικές, υγιείς σκέψεις.. Αρχίζει να γίνεται ο διαχωρισμός χωρίς βία ή καταναγκασμό. .Και όπως όταν αρχίζεις να καθαρίζεις ένα σπίτι που ήταν χρόνια εγκαταλειμμένο στην ακαταστασία και τις σκόνες, πετάς ότι είναι άχρηστο, βλέπεις για πρώτη φορά πόσο κενός και καθαρός χώρος έμεινε, εκεί που πριν ζουσες ασφυκτικά και παρολαυτά νόμιζες ότι ζουσες άνετα , έτσι νιώθεις και ένα εσωτερικό αίσθημα ελευθερίας και ελαφρότητας, μέσα από την παρατήρηση των σκέψεών σου.

Οι σκέψεις έχουν έναν δικό τους τρόπο να κινούνται, δεν θέλουν να γίνονται αντιληπτές. Προτιμούν την σκιά, είναι (μύκητες ) που τρέφονται από την ενέργειά μας.

Όσο πιο πολύ δυναμώνουν τόσο περισσότερο θέλουν να πάρουν τον έλεγχο.

Η μάχη μέσα στο μυαλό μας εν αγνοία μας για το ποια από τις σκέψεις θα πάρει τον έλεγχο όχι μόνο του νου αλλά και του σώματός μας, γιατί πολλές φορές κινούμαστε παρορμητικά, και ασυνείδητα σαν να ήμασταν κάποιος άλλος, οδηγεί σε διάφορες ψυχολογικές, και σωματικές παθήσεις.. Η παρατήρηση του εαυτού μας ρίχνει φως στην σκιά του νου, οι σκέψεις όταν ελέγχονται χάνουν την δύναμή τους. Δεν τις διώχνουμε βίαια, ούτε προσπαθούμε να μην σκεφτούμε… απλά τις παρατηρούμε και μέσα από αυτό κάνουμε άλλο ένα μεγάλο εσωτερικό άνοιγμα, κατανοούμε το λόγο ύπαρξής τους.