Εμείς θα αναζητάμε την Ιθάκη μας, ακόμα και μέσα από τις τρικυμίες

Και τι είναι η ζωή; Μια θάλασσα είναι η ζωή.
Μια θάλασσα με μύρια κύματα, μεγάλες τρικυμίες και νησάκια μικρά, που σου προσφέρονται για μια μικρή δόση ξεγνασιάς.
Μ’αυτό μου μοιάζει η ζωή. Είναι ένα μεγάλο ταξίδι στη θάλασσα, σαν κι αυτό του Οδυσσέα.
Είναι ένα ταξίδι μέχρι να φτάσουμε σε μια στεριά. Κι ο καθένας από εμάς, έχει τη δική του θάλασσα, το δικό του ταξίδι και τη δική του στεριά, την ευτυχία του.

 

Το δύσκολο βέβαια, είναι πως η θάλασσα είναι γεμάτη τρικυμίες.
Εκεί που νομίζεις πως μπορείς να ξαποστάσεις για λίγο, μια τρικυμία σ’αναγκάζει να παλέψεις για να μην βυθιστείς. Αυτή είναι η θάλασσα, απρόσμενη, ανατρεπτική, όπως η ζωή μας. Στις τρικυμίες είναι που πρέπει να προσέχουμε πιο πολύ. Γιατί το πιο δύσκολο κομμάτι, δεν είναι μόνο να μην πνιγούμε στα κύματα, μα και να μην αφήσουμε το χέρι όσων αγαπάμε, καθώς παλεύουμε. Αυτούς δεν πρέπει να χάνουμε στιγμή από τα μάτια μας, απ’ την καρδιά μας. Γιατί, για σκέψου, τι αξία θα είχε η ζωή μας χωρίς ανθρώπους που μας αγαπούν και τους αγαπάμε;
Θα ήταν μονότονη. Θα ήταν βαρετή και ανεπηρέαστη, δεν θα μπορούσαμε να γευτούμε τις μικρές στιγμές ευτυχίας που μας δίνουν ανάσα.

Θέλει δύναμη, θέλει προσπάθεια και πείσμα να περάσεις την θάλασσα για να φτάσεις κάποια μέρα στη στεριά σου, στην Ιθάκη σου.

Μα να ξέρεις αγάπη μου, χαίρομαι που παλεύουμε, που κολυμπάμε μαζί, που κρατιόμαστε χέρι χέρι και αγαπιόμαστε. Δίνεις μια άλλη νότα στο ταξίδι, το κάνεις πιο όμορφο, πιο γεμάτο, απ’ ότι θα ήταν χωρίς εσένα.

 

Μ’αρέσει το ταξίδι μαζί σου.
Μ’αρέσουν τα όνειρα που κάνουμε για τη στεριά, μ’αρέσει που απολαμβάνουμε κάθε κύμα και αγναντεύουμε τον ουρανό παρέα.

Ακόμα και τα σύννεφα, αποκτούν μια ενδιαφέρον διάσταση μαζί σου. Ακόμα κι ο ουρανός, είναι πιο γεμάτος μ’αστέρια τη νύχτα.

Συνεχίζουμε λοιπόν, συνεχίζουμε για μια στεριά, για μια ελπίδα, για ένα αύριο που αξίζει την πιο επικίνδυνη τρικυμία…
Μην φοβάσαι, σου κρατάω το χέρι.