Λάθη, αποτυχίες, απώλειες, αλλά και ωραίες στιγμές, προσωπικές νίκες σε μάχες που δίνονταν μπορεί και χρόνια, αναγνώριση και επιτυχίες συνθέτουν το σκηνικό της ζωής ενός ανθρώπου. Δεν είναι φυσικά το σκηνικό μιας οποιασδήποτε ζωής, αλλά μιας ζωής που κάθε άλλο παρά βαρετή δεν θα χαρακτηρίζαμε.
Πρόκειται για κάποιον που τολμάει να ζήσει και να αδράξει όλες τις ευκαιρίες που του δίνονται. Δεν κλείνεται μέσα στο προστατευτικό καβούκι του ζώντας την ρουτίνα της καθημερινότητας και φοβούμενος το κάτι διαφορετικό.
Ο φόβος για το άγνωστο κάνει πολλούς ανθρώπους να περιορίζονται στο οικείο. Μια ρουτίνα που ενώ προσφέρει μεγάλη ασφάλεια, ταυτόχρονα έχει και πολλούς περιορισμούς. Φωνές γνώριμες από το παρελθόν που αποτρέπουν από άγνωστα και “επικίνδυνα” μονοπάτια. “Πρόσεχε με ποιους κάνεις παρέες, σε ποιους ανοίγεσαι, πρόσεχε τις επιλογές σου, να ζυγίζεις καλά τις αποφάσεις σου, μην παίρνεις επικίνδυνα ρίσκα” είναι μερικές από τις φράσεις που παίζονται ξανά και ξανά σαν σε κασέτα και τις ακούμε πολύ συχνά στα αυτιά μας.
Γνώριμες από τα παλιά αυτές οι φωνές. Θα μπορούσαν να είναι της θείας, του μπαμπά, της μαμάς, της γιαγιάς, αλλά και άλλων προσώπων του οικογενειακού μας περιβάλλοντος. Τις ακούγαμε πολύ συχνά ως παιδιά και με βάση αυτές βαδίζαμε και κάναμε τις όποιες επιλογές μας μέχρι τώρα.
Τις έχουμε όμως αναγνωρίσει ή συνεχίζουν να δρουν υπογείως και αυτόματα; Όταν ακούμε αυτές τις φωνές συνήθως “συμμορφωνόμαστε” και δεν παρεκκλίνουμε από τα όσα μας “προστάζουν” να κάνουμε. Για πόσο πια θα μας εξουσιάζουν τα φαντάσματα του παρελθόντος; Μήπως ήρθε η ώρα να πάρουμε μια διαφορετική πορεία στη ζωή μας;
Στη ζωή μας λοιπόν να αρχίζουμε να μετανιώνουμε όχι για όσα έχουμε κάνει, αλλά για όσα δεν έχουμε κάνει. Όσα έχουμε κάνει, αποτελούν πολύτιμες εμπειρίες που σμιλεύουν το ποιοι είμαστε. Κάθε τέτοια εμπειρία όσο επώδυνη και δύσκολη κι αν είναι, μας εφοδιάζει με γνώσεις που πριν δεν είχαμε και μας κάνει πιο δυνατούς να αντιμετωπίσουμε άλλες, καινούριες προκλήσεις.
Τους δύσκολους ανθρώπους είναι σημαντικό να τους καλωσορίζουμε και να τους καλοδεχόμαστε στη ζωή μας καθώς είναι εκείνοι που θα μας κάνουν να ανακαλύψουμε άλλες ικανότητες και δεξιότητες που ενδεχομένως δεν γνωρίζαμε ότι έχουμε.
Όσα όμως δεν έχουμε τολμήσει να κάνουμε, αν και κάποια ίσως τα θέλαμε πολύ, θα παραμείνουν απωθημένα στα οποία θα ξαναγυρνάμε κατά καιρούς σκεφτόμενοι την φράση: “Τι θα γινόταν αν είχα τολμήσει να κάνω…” Από τα ερωτήματα όμως αυτά μόνο υποθετικές απαντήσεις και υποθετικά σενάρια μπορούμε να σκεφτούμε. Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η κατάληξη τους εφόσον δεν τα ζήσαμε.
Αξίζει να σκεφτούμε αν ήρθε ο καιρός να περάσουμε στην απέναντι όχθη και να βιώσουμε όλα όσα δεν έχουμε τολμήσει ώστε να μην μετανιώνουμε για όσα δεν κάναμε. Όταν έρθει η στιγμή να κάνουμε τον απολογισμό της ζωής μας να μπορούμε να την περιγράψουμε ως Γεμάτη ζωή!
Πρόκειται για κάποιον που τολμάει να ζήσει και να αδράξει όλες τις ευκαιρίες που του δίνονται. Δεν κλείνεται μέσα στο προστατευτικό καβούκι του ζώντας την ρουτίνα της καθημερινότητας και φοβούμενος το κάτι διαφορετικό.
Ο φόβος για το άγνωστο κάνει πολλούς ανθρώπους να περιορίζονται στο οικείο. Μια ρουτίνα που ενώ προσφέρει μεγάλη ασφάλεια, ταυτόχρονα έχει και πολλούς περιορισμούς. Φωνές γνώριμες από το παρελθόν που αποτρέπουν από άγνωστα και “επικίνδυνα” μονοπάτια. “Πρόσεχε με ποιους κάνεις παρέες, σε ποιους ανοίγεσαι, πρόσεχε τις επιλογές σου, να ζυγίζεις καλά τις αποφάσεις σου, μην παίρνεις επικίνδυνα ρίσκα” είναι μερικές από τις φράσεις που παίζονται ξανά και ξανά σαν σε κασέτα και τις ακούμε πολύ συχνά στα αυτιά μας.
Γνώριμες από τα παλιά αυτές οι φωνές. Θα μπορούσαν να είναι της θείας, του μπαμπά, της μαμάς, της γιαγιάς, αλλά και άλλων προσώπων του οικογενειακού μας περιβάλλοντος. Τις ακούγαμε πολύ συχνά ως παιδιά και με βάση αυτές βαδίζαμε και κάναμε τις όποιες επιλογές μας μέχρι τώρα.
Τις έχουμε όμως αναγνωρίσει ή συνεχίζουν να δρουν υπογείως και αυτόματα; Όταν ακούμε αυτές τις φωνές συνήθως “συμμορφωνόμαστε” και δεν παρεκκλίνουμε από τα όσα μας “προστάζουν” να κάνουμε. Για πόσο πια θα μας εξουσιάζουν τα φαντάσματα του παρελθόντος; Μήπως ήρθε η ώρα να πάρουμε μια διαφορετική πορεία στη ζωή μας;
Στη ζωή μας λοιπόν να αρχίζουμε να μετανιώνουμε όχι για όσα έχουμε κάνει, αλλά για όσα δεν έχουμε κάνει. Όσα έχουμε κάνει, αποτελούν πολύτιμες εμπειρίες που σμιλεύουν το ποιοι είμαστε. Κάθε τέτοια εμπειρία όσο επώδυνη και δύσκολη κι αν είναι, μας εφοδιάζει με γνώσεις που πριν δεν είχαμε και μας κάνει πιο δυνατούς να αντιμετωπίσουμε άλλες, καινούριες προκλήσεις.
Τους δύσκολους ανθρώπους είναι σημαντικό να τους καλωσορίζουμε και να τους καλοδεχόμαστε στη ζωή μας καθώς είναι εκείνοι που θα μας κάνουν να ανακαλύψουμε άλλες ικανότητες και δεξιότητες που ενδεχομένως δεν γνωρίζαμε ότι έχουμε.
Όσα όμως δεν έχουμε τολμήσει να κάνουμε, αν και κάποια ίσως τα θέλαμε πολύ, θα παραμείνουν απωθημένα στα οποία θα ξαναγυρνάμε κατά καιρούς σκεφτόμενοι την φράση: “Τι θα γινόταν αν είχα τολμήσει να κάνω…” Από τα ερωτήματα όμως αυτά μόνο υποθετικές απαντήσεις και υποθετικά σενάρια μπορούμε να σκεφτούμε. Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η κατάληξη τους εφόσον δεν τα ζήσαμε.
Αξίζει να σκεφτούμε αν ήρθε ο καιρός να περάσουμε στην απέναντι όχθη και να βιώσουμε όλα όσα δεν έχουμε τολμήσει ώστε να μην μετανιώνουμε για όσα δεν κάναμε. Όταν έρθει η στιγμή να κάνουμε τον απολογισμό της ζωής μας να μπορούμε να την περιγράψουμε ως Γεμάτη ζωή!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου