Η ζωή είναι σαν ένα συμπόσιο. Όταν μας καλούν σε συμπόσιο δεν παραπονιόμαστε για όσα λείπουν από το τραπέζι. Απολαμβάνουμε όσα μας προσφέρονται.
Κανείς δεν μας χρωστάει και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η ζωή είναι σαν μια γιορτή. Ας σκεφτούμε τη ζωή μας σαν γιορτή, κανονισμένη προς όφελος μας από τον θεό, σαν κάτι που πρέπει να ζούμε με χαρά και να μη λυγίζουμε από τις δυσκολίες. Ας τη σκεφτούμε και σαν παιχνίδι.
Το ζήτημα δεν είναι η τελική «νίκη» ή η «ήττα» αλλά το πώς παίζουμε το παιχνίδι. Όπως και όταν κάποιοι παίζουν με μια μπάλα δεν σκέφτονται αν η μπάλα είναι καλή ή κακή, θέλουν απλώς να την πετάξουν και να την πιάσουν.
Η ζωή μπορεί να θεωρηθεί επίσης σαν αθλητικός αγώνας: σαν τους αθλητές πρέπει να προετοιμαζόμαστε για να μπούμε στην αρένα. Θα μπορούσαμε να τη δούμε και σαν στρατιωτική θητεία στην οποία ο καθένας είναι υπεύθυνος για κάτι, ο καθένας έχει καθήκοντα και αρμοδιότητες, επιβραβεύσεις και προοπτικές, αποτυχίες και νίκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου