Πολλοί άνθρωποι παλεύουν χρόνια για να απαλλαγούν από συμπτώματα που άρχισαν να διαμορφώνονται κατά την παιδική τους ηλικία, δηλαδή την περίοδο του πρώτου προγραμματισμού.
Ο λόγος που εμφανίζονται πολλά συμπτώματα είναι επειδή επενδύονται διάφορα συμπεράσματα και πεποιθήσεις με την έννοια του εγώ, του εαυτού. "Εγώ είμαι λάθος, εγώ είμαι ανάξιος, εγώ φταίω, εγώ είμαι κακός, εγώ είμαι ανεπαρκής, εγώ είμαι ελαττωματικός, κ.ά". Αυτά είναι μερικά μόνο συμπεράσματα στα οποία έχουν καταλήξει πολλοί άνθρωποι από πολύ νωρίς στη ζωή τους.
Πάνω σ' αυτές τις πεποιθήσεις χτίζονται μετέπειτα ο τρόπος σκέψης, οι συμπεριφορές και οι στάσεις. Με την επανάληψη, αυτά ενισχύονται όλο και περισσότερο με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να ασθενεί ακόμα και το σώμα (έχει και αυτό τις αντοχές και τα όριά του και δεν μπορεί να επιδιορθώνει συνεχώς τις βλάβες που δημιουργούν οι ορμόνες του φόβου οι μυϊκές εντάσεις ή η ανεπαρκής οξυγόνωση εξαιτίας της ρηχής αναπνοής).
Ποια είναι η σωστή στάση απέναντι σ' αυτά τα συμπτώματα; Δύο είναι οι βασικές επιλογές: ή τα πολεμάς ή τα κατανοείς. Αν και όλοι πιστεύω ότι πλέον θα επιλέγαμε το δεύτερο, η ιατρική στις περισσότερες περιπτώσεις επιλέγει το πρώτο. Αντιμετωπίζει τα συμπτώματα ως κάτι κακό, ως ένα πρόβλημα που πρέπει να εξαλειφθεί γιατί βλάπτει το σώμα, χωρίς να ασχολείται με τα αίτια που το δημιουργούν.
Πόσοι καρδιολόγοι παραπέμπουν τους ασθενείς τους στην ψυχοθεραπεία για να καταπολεμήσουν το άγχος που τους προκάλεσε την υψηλή αρτηριακή, πόσοι δερματολόγοι αντιμετωπίΖουν ένα δερματικό πρόβλημα ως ένα μήνυμα που συνδέεται με τα προσωπικά όρια;
Δυστυχώς αυτή είναι η στάση που αναπτύσσουμε όλοι από μικροί και εκτός της ανεπαρκούς αποτελεσματικότητας, δημιουργούνται και εσωτερικές συγκρούσεις με πολύ θυμό ("γιατί εμφανίστηκε σε μένα αυτό το πρόβλημα;").
Ένα σύμπτωμα δεν είναι απαραίτητα σωματικό. Είναι και νοητικό. Π.χ. ο αρνητικός τρόπος σκέψης είναι ένα σύμπτωμα που πρέπει να παρατηρήσουμε για να δούμε πώς λειτουργεί και πότε εμφανίζεται. Και αν θέλουμε να πάμε ακόμα πιο βαθιά και πιο κοντά στην πρωταρχική αιτία ενός συμπτώματος, πρέπει να εξετάσουμε τη φύση του εγώ που έχει ταυτιστεί με κάποια συμπεράσματα. Μόνο αν δούμε το σύμπτωμα ως φίλο και αγγελιοφόρο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι χρειάζεται διόρθωση.
Ο λόγος που εμφανίζονται πολλά συμπτώματα είναι επειδή επενδύονται διάφορα συμπεράσματα και πεποιθήσεις με την έννοια του εγώ, του εαυτού. "Εγώ είμαι λάθος, εγώ είμαι ανάξιος, εγώ φταίω, εγώ είμαι κακός, εγώ είμαι ανεπαρκής, εγώ είμαι ελαττωματικός, κ.ά". Αυτά είναι μερικά μόνο συμπεράσματα στα οποία έχουν καταλήξει πολλοί άνθρωποι από πολύ νωρίς στη ζωή τους.
Πάνω σ' αυτές τις πεποιθήσεις χτίζονται μετέπειτα ο τρόπος σκέψης, οι συμπεριφορές και οι στάσεις. Με την επανάληψη, αυτά ενισχύονται όλο και περισσότερο με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να ασθενεί ακόμα και το σώμα (έχει και αυτό τις αντοχές και τα όριά του και δεν μπορεί να επιδιορθώνει συνεχώς τις βλάβες που δημιουργούν οι ορμόνες του φόβου οι μυϊκές εντάσεις ή η ανεπαρκής οξυγόνωση εξαιτίας της ρηχής αναπνοής).
Ποια είναι η σωστή στάση απέναντι σ' αυτά τα συμπτώματα; Δύο είναι οι βασικές επιλογές: ή τα πολεμάς ή τα κατανοείς. Αν και όλοι πιστεύω ότι πλέον θα επιλέγαμε το δεύτερο, η ιατρική στις περισσότερες περιπτώσεις επιλέγει το πρώτο. Αντιμετωπίζει τα συμπτώματα ως κάτι κακό, ως ένα πρόβλημα που πρέπει να εξαλειφθεί γιατί βλάπτει το σώμα, χωρίς να ασχολείται με τα αίτια που το δημιουργούν.
Πόσοι καρδιολόγοι παραπέμπουν τους ασθενείς τους στην ψυχοθεραπεία για να καταπολεμήσουν το άγχος που τους προκάλεσε την υψηλή αρτηριακή, πόσοι δερματολόγοι αντιμετωπίΖουν ένα δερματικό πρόβλημα ως ένα μήνυμα που συνδέεται με τα προσωπικά όρια;
Δυστυχώς αυτή είναι η στάση που αναπτύσσουμε όλοι από μικροί και εκτός της ανεπαρκούς αποτελεσματικότητας, δημιουργούνται και εσωτερικές συγκρούσεις με πολύ θυμό ("γιατί εμφανίστηκε σε μένα αυτό το πρόβλημα;").
Ένα σύμπτωμα δεν είναι απαραίτητα σωματικό. Είναι και νοητικό. Π.χ. ο αρνητικός τρόπος σκέψης είναι ένα σύμπτωμα που πρέπει να παρατηρήσουμε για να δούμε πώς λειτουργεί και πότε εμφανίζεται. Και αν θέλουμε να πάμε ακόμα πιο βαθιά και πιο κοντά στην πρωταρχική αιτία ενός συμπτώματος, πρέπει να εξετάσουμε τη φύση του εγώ που έχει ταυτιστεί με κάποια συμπεράσματα. Μόνο αν δούμε το σύμπτωμα ως φίλο και αγγελιοφόρο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι χρειάζεται διόρθωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου