Ο τοκετός δεν είναι μια ακόμα ιατρική πράξη, είναι μια ιερή στιγμή

Πώς γίνεται μια αρχέγονη δύναμη, μια στιγμή γεμάτη μεγαλείο και μαγεία να έχει γίνει μια ακόμα ιατρική πράξη; Μια επέμβαση ρουτίνας; Πώς είναι δυνατόν από ιερό μυστήριο, ο τοκετός να έγινε μια προγραμματισμένη κατάσταση, ένα ραντεβού όπου με συνοπτικές διαδικασίες ένας άνθρωπος έρχεται στη ζωή;

Καταλαβαίνω, βέβαια, πως υπάρχουν περιπτώσεις όπου χρειάζεται ιατρική παρέμβαση αλλά ας μη γελιόμαστε. Ακόμα και στις περιπτώσεις που δεν είναι αναγκαία η ιατρική παρέμβαση, ο τοκετός μοιάζει περισσότερο με διαδικασία παρά με τελετουργία. Γιατί ανέκαθεν ο τοκετός ήταν και θα έπρεπε να είναι μια τελετουργία. Μια ιερή στιγμή όπου το βρέφος αφήνει την ασφάλεια της μήτρας και εισέρχεται σ’ έναν κόσμο άγνωστο και τρομακτικό. Σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή έγκειται η ιερότητα της γέννησης. Αυτή είναι η στιγμή που το βρέφος θα βιώσει είτε ως τραυματική και επώδυνη είτε ως ένα ζεστό και γαλήνιο καλωσόρισμα, μια νέα εμπειρία γεμάτη τρυφερότητα, ηρεμία και αγάπη.

Η επικριτική φωνή μέσα μας

Κοιτάζουμε όλο χαρά τις φωτογραφίες από τη γέννηση των φίλων μας, γνωστών ή άγνωστων γυναικών και γεμίζουμε συγκίνηση. Άραγε, πίσω από τα likes, τα μπαλόνια και τα αρκουδάκια σταθήκαμε ποτέ να παρατηρήσουμε το παραμορφωμένο από την ταλαιπωρία και το φόβο πρόσωπο των νεογέννητων; Με την γέννησή του, το βρέφος κατακλύζεται από πολύ έντονα και καινούργια συναισθήματα. Η γέννηση είναι ένα αναπόφευκτο τραύμα και αυτό ακριβώς είναι που κάνει τόσο επιτακτική την ανάγκη να είναι αυτή η στιγμή όσο πιο ανώδυνη και τρυφερή γίνεται ώστε να συνδράμει στη σωστή ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Σ’ αυτήν την τελετουργία, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη γέννηση, η μητέρα θα πρέπει να είναι το σημαίνον πρόσωπο. Η μητέρα είναι αυτή που δίνει ζωή στο βρέφος και μαζί του μεταφέρει όλα τα συναισθήματά της. Η μητέρα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και ευγένεια. Να έχει όλη τη βοήθεια και υποστήριξη που χρειάζεται και να αισθάνεται όμορφα και άνετα. Επειδή αν κατά τη διάρκεια του τοκετού, η μητέρα δεν νιώθει σαν θεά, τότε κάτι γίνεται εντελώς λάθος.

Μα εγώ για το παιδί μου κάνω τα πάντα!

Αν θέλουμε έναν κόσμο πιο όμορφο, πιο αγνό, πιο ταπεινό και απλό, ας αφήσουμε τη φύση να μας δείξει τον τρόπο, ας δείξουμε σεβασμό στη φύση και στην ιερή στιγμή του τοκετού, ας επιτρέψουμε σ’ αυτές τις νέες ζωές να έρθουν στον κόσμο με την αξιοπρέπεια και την ηρεμία που δικαιούνται. Ας μην παρεμβαίνουμε σε ό,τι μαγικό η φύση δημιούργησε.

«Η μόνη και η πιο τρανή απ’ τις επαναστάσεις που μπορούν να γίνουν στη σκοτεινή ιστορία των ανθρώπων δεν είναι αυτή που γίνεται απ’ τις τυφλές τους κυβερνήσεις αλλά απ’ τον τρόπο που αυτοί οι δυστυχισμένοι μπήκαν κι άρχισαν μες στη μάνα τους να ζουν κι από το πώς τους υποδέχθηκαν μετά σα γεννήθηκαν» – Φρεντερίκ Λεμπουαγιέ