Κοιτάζοντας πίσω, τι έκανα την προηγούμενη μέρα ή τα προηγούμενα χρόνια, βλέπω ότι επέλεγα το σωστό αντί του λάθους, ή καμιά φορά επέλεγα το λάθος αντί του σωστού. Επέλεγα να κάνω αυτό που θέλω απορρίπτοντας όσα δεν ήθελα να κάνω.Καμιά φορά όμως, έκανα το Σωστό χωρίς να υπάρχει λάθος, έκανα αυτό που Θέλω χωρίς να υπάρχει αυτό που δεν θέλω. Και δεν υπήρχε καν επιλογή, απλώς δρούσα. Αυτό είναι ένα τεράστιο μυστήριο και πως να το αγγίξεις με λέξεις; Πως οι λέξεις να συλλάβουν ότι υπάρχει κάτι Σωστό χωρίς να υπάρχει δίπλα του ένα λάθος που να τεκμηριώνει την ορθότητα του Σωστού; Δεν είναι δυνατόν να το συλλάβουν.
Όμως αυτό το Σωστό είναι το μόνο ξεκάθαρο Σωστό. Αυτό το Θέλω είναι το μόνο ξεκάθαρο Θέλω. Τόσο ξεκάθαρα που δεν αφήνουν χώρο για αμφισβήτηση, για σύγχυση. Τόσο ξεκάθαρα που δεν γεννούν διαίρεση όπως “Μήπως ήταν καλύτερο να επιλέξω το άλλο”, “μήπως έκανα την λάθος επιλογή”;
Σιωπή...!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου