Όλες οι Θρησκείες μιλούν για Μια Απόλυτη Πραγματικότητα, για το Υπέρτατο, για τον Θεό, (όπως κι αν το Ονομάσουμε είναι το ίδιο). Για την Αληθινή Θρησκεία Αυτό το Υπέρτατο Είναι Κάτι που Υπάρχει από Μόνο του, ανεξάρτητα αν το αντιλαμβανόμαστε ή πως το αντιλαμβανόμαστε. Δεν είναι μια νοητική σύλληψη, ή μια ιδέα, δημιούργημα της σκέψης. Αυτό το Υπέρτατο δεν Είναι Κάτι που Απλά Υπάρχει, αλλά η Ίδια η Ουσία, η Βάση της Ύπαρξης, κάθε ύπαρξης και κάθε φαινομένου. Είμαστε Εξαρχής σε Σχέση Μαζί Του. Η Αναγνώριση αυτής της Σχέσης, η Εμβάθυνσή της και η Πλήρης Κατανόησή της, είναι ακριβώς η Ουσία της Θρησκείας. Αυτό είναι η Αληθινή Θρησκεία.Η Αληθινή Θρησκεία είναι Βιωματική Προσέγγιση της Πραγματικότητας, κάτι που ζούμε, κάτι που μας Ανυψώνει σε μια Ανώτερη Πραγματικότητα, ανώτερη από αυτήν που αντιλαμβανόμαστε συνήθως, κάτι που μας μετουσιώνει και μας Οδηγεί τελικά στην Αναγνώριση της Μιας Ουσίας σαν Ουσίας μας, σαν Ουσίας των πάντων. Είναι η Υπέρτατη Κατάσταση, η Φώτιση, η Ένωση με τον Θεό.
Η Ανύψωση στην Πραγματικότητα προκύπτει από την Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα, δηλαδή από την Αναγνώριση αυτού που συμβαίνει πραγματικά, μέσα από την Πλήρη Προσοχή, την Ανόθευτη Παρατήρηση της ζωής, στην οποία δεν εισχωρεί η σκέψη, η μνήμη, ο χρόνος, και δεν παραμορφώνεται από δικές μας δραστηριότητες. Είναι μια Αντίληψη που υφίσταται σε Πραγματικό Χρόνο, στο Παρόν και δεν στηρίζεται στην σκέψη και στον χρόνο.
Στην πραγματικότητα αυτό που Βλέπουμε, όταν Βλέπουμε, είναι ότι η Πραγματικότητα Είναι Εδώ, μπροστά μας, τώρα. Κι Αυτή η Πραγματικότητα Είναι Ένας Ανοιχτός Χώρος Ύπαρξης Όπου Όλα Είναι Ένα, σαν Ουσία, κι όπου Όλα Σχετίζονται και αλληλοεπηρεάζονται στην επιφανειακή ύπαρξή τους και στις επιφανειακές σχέσεις τους.
Αντίθετα η σκέψη, όταν παρεμβαίνει παραμορφώνει της αντίληψη της πραγματικότητας δημιουργώντας ένα «κέντρο συνειδητότητας», ένα «ψυχολογικό κέντρο», ένα «εγώ» που έχει απέναντι τον κόσμο, σαν αντικείμενο, εγκαθιδρύει μια αντίληψη, ένα κόσμο δυαδικότητας, αντιθέτων, και φτιάχνει τελικά μια πλαστή εικόνα της πραγματικότητας, ένα εικονικό κόσμο, που φαίνεται αληθινός (αφού χρησιμοποιεί πραγματικά στοιχεία) αλλά είναι ψεύτικος (γιατί είναι μια αυθαίρετη κατασκευή της σκέψης)...
Στην ιστορική εξέλιξή του ο άνθρωπος ξεκινά από το προσυνειδητό χάος κι ανυψώνεται σιγά-σιγά στην ατομική συνειδητότητα» στον εξωτερικό κόσμο, που εμβαθύνεται σε «ψυχή», αναγνωρίζεται σαν «νους», μετουσιώνεται σε «πνεύμα» και Τελειώνεται Μέσα στο Απόλυτο.
Πρακτικά μιλώντας, στην παρούσα φάση της ανθρώπινης εξέλιξης, ο άνθρωπος μπορεί Άμεσα να Δει, να Κατανοήσει αυτό που συμβαίνει. Αυτό δεν είναι ούτε πρακτική, ούτε διαλογισμός, ούτε προσευχή, ούτε πνευματική πρακτική, αλλά αναγνώριση αυτού που συμβαίνει, εδώ, τώρα, μπροστά μας. Αυτή η Ήρεμη Προσεκτική Παρατήρηση Οδηγεί στην Διάλυση όλων των ψευδαισθήσεων, Απελευθερώνοντας έτσι την Ουσία στην Καθαρή της Κατάσταση, της Απέραντης Αιώνιας Παρουσίας Της. Η Αληθινή Αντίληψη, η Πραγματική Όραση είναι απλή, άμεση, χωρίς προσπάθεια, ενώ όλες οι ψευδαισθήσεις αναγνωρίζονται σαν τέτοιες από το απλό γεγονός ότι είναι σύνθετες δραστηριότητες, κατασκευές (δηλαδή πολύπλοκες διαδικασίες) και εμφανίζουν πάντα μια εικόνα της πραγματικότητας χωρίς ενότητα, διασπασμένη. Στην Αληθινή Θρησκεία του Βιώματος, η Βίωση της Πραγματικότητας, είναι Άμεση Πραγματοποίηση, Άμεση Φώτιση (κι αυτό είναι ο Αληθινός Διαλογισμός), κι όχι μια εξελικτική πορεία μέσα στην φανταστική πραγματικότητα που κατασκευάζει η σκέψη, μια πορεία προς την ολοκλήρωση μέσα στον φανταστικό χρόνο της σκέψης.
Η Αληθινή Θρησκεία δεν είναι λοιπόν ούτε θεολογία, ούτε διδασκαλία, ούτε θεωρία. Δεν είναι πρακτική ή εξελικτική πορεία, ή πνευματική πρόοδος, ή φώτιση, ή οτιδήποτε. Όλα αυτά είναι δημιουργήματα της σκέψης που δημιουργεί ένα ψεύτικο εαυτό και μετά θέτει σαν στόχο την απελευθέρωση, την φώτιση, αυτού του εαυτού. Όλα αυτά συμβαίνουν στον χώρο της σκέψης, σε ένα φανταστικό κόσμο. Από την Άποψη της Πραγματικότητας όλο αυτό είναι ένα όνειρο, που φαίνεται αληθινό αλλά είναι ψεύτικο, σαν δημιούργημα της σκέψης, ένα όνειρο, τίποτα άλλο.
Η Αληθινή Θρησκεία κηρύχτηκε από όλους τους Μεγάλους Σοφούς, σαν τον Ορφέα, τον Λάο Τσε, τους Δασκάλους των Ουπανισάδ, τον Βούδα, κι άλλους. Όπου όμως το Αρχικό Μήνυμα μεταλλάχτηκε σε κοινωνικό θεσμό, σε θεσμοθετημένη θρησκεία, σε κοινωνική οργάνωση, διδασκαλία, θρησκευτική πρακτική, το Νόημα Χάθηκε. Οι θρησκείες των ανθρώπων κατάντησαν δημιουργήματα της σκέψης, της κοινωνικής σκοπιμότητας και της ανθρώπινης ανοησίας.
Για να Βρούμε το Αληθινό Νόημα μέσα στις θρησκείες πρέπει να πάμε πέρα από το εξωτερικό περίβλημα, στην Ίδια την Ουσία κάθε θρησκείας, που είναι η Βίωση της Απόλυτης Πραγματικότητας. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε. Εδώ δεν βοηθούν διδασκαλίες, θεολογίες, ούτε εξυπηρετούν θρησκευτικές πρακτικές ή εξωτερικές δραστηριότητες. Πρέπει να πάμε πέρα από όλα αυτά, στην Καρδιά της Ζωής, δηλαδή στην Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα, στην Αλήθεια, στο Θεό (Ότι Κι αν Είναι Αυτό).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου