Μια θιβετιανή βουδιστική πρακτική που περιλαμβάνει τη δημιουργία και την καταστροφή μιας μάνταλα κατασκευασμένης από χρωματιστή άμμο. Οι μοναχοί, αφού περάσουν μέρες ολόκληρες, δημιουργώντας με προσοχή τη μάνταλα, μόλις την ολοκληρώσουν, την καταστρέφουν.
Έπειτα, αφού μαζέψουν την άμμο, την αφήνουν στα νερά κάποιου ποταμού, για να επιστρέψει ξανά στη φύση.
Πέρα από τους άλλους συμβολισμούς, με αυτή την πρακτική τονίζεται το εφήμερο της ύπαρξης και της ζωής.
Μου έκανε πολύ εντύπωση όταν είχα διαβάσει γι αυτή την πρακτική.
Πόσα πράγματα δημιουργούμε και χτίζουμε προσεκτικά πιστεύοντας ότι θα διαρκέσουν για πάντα ή ότι θα μας δώσουν ευτυχία, αναγνώριση, φήμη, χρήμα, σεξ... ταυτότητα... ;
Αργά ή γρήγορα η ζωή μας διδάσκει πως σχεδόν τα πάντα είναι εφήμερα και παροδικά. Με αστερίσκο στο "σχεδόν".
Και ο καθένας ανακαλύπτει τους αστερίσκους μόνος του.
