Η φονική μάχη A'καὶ τότε κώνωπες μεγάλας σάλπιγγας ἔχοντες
200δεινὸν ἐσάλπιγξαν πολέμου κτύπον· οὐρανόθεν δὲ
Ζεὺς Κρονίδης βρόντησε, τέρας πολέμοιο κακοῖο.
Πρῶτος δ᾽ Ὑψιβόας Λειχήνορα οὔτασε δουρὶ
ἑσταότ᾽ ἐν προμάχοις κατὰ γαστέρα ἐς μέσον ἧπαρ·
κὰδ δ᾽ ἔπεσεν πρηνής, ἁπαλὰς δ᾽ ἐκόνισεν ἐθείρας.
205δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχε᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ.
Τρωγλοδύτης δὲ μετ᾽ αὐτὸν ἀκόντισε Πηλείωνος,
πῆξεν δ᾽ ἐν στέρνῳ στιβαρὸν δόρυ· τὸν δὲ πεσόντα
εἷλε μέλας θάνατος, ψυχὴ δ᾽ ἐκ σώματος ἔπτη.
Σευτλαῖον δ᾽ ἂρ ἔπεφνε βαλὼν κέαρ Ἐμβασίχυτρος,
210Ἀρτοφάγος δὲ Πολύφωνον κατὰ γαστέρα τύψε·
ἤριπε δὲ πρηνής, ψυχὴ δὲ μελέων ἐξέπτη.
Λιμνόχαρις δ᾽ ὡς εἶδεν ἀπολλύμενον Πολύφωνον,
Τρωγλοδύτην ἁπαλοῖο δι᾽ αὐχένος τρῶσεν ἐπιφθὰς
Ὠκιμίδην δ᾽ ἄχος εἷλε καὶ ἤλασεν ὀξέϊ σχοίνῳ
215οὐδ᾽ ἐξέσπασεν ἔγχος ἐναντίον· ὡς δ᾽ ἐνόησε
Λειχήνωρ δ᾽ αὐτοῖο τιτύσκετο δουρὶ φαεινῷ
καὶ βάλεν, οὐδ᾽ ἀφάμαρτε καθ᾽ ἧπαρ· ὡς δ᾽ ἐνόησε
Κοστοφάγον φεύγοντα βαθείαις ἔμπεσεν ὄχθαις.
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὣς ἀπέληγε μάχης ἀλλ᾽ ἤλασεν αὐτόν·
220κάππεσε δ᾽, οὐκ ἀνένευσεν, ἐβάπτετο δ᾽ αἵματι λίμνη
πορφυρέῳ, αὐτὸς δὲ παρ᾽ ἠιόν᾽ ἐξετανύσθη,
χορδῇσιν λιπαρῇσί τ᾽ ἐπορνύμενος λαγόνεσσιν.
Τυροφάγον δ᾽ αὐτῇσιν ἐπ᾽ ὄχθαις ἐξενάριξεν.
Πτερνογλύφον δὲ ἰδὼν Καλαμίνθιος ἐς φόβον ἦλθεν,
225ἥλατο δ᾽ ἐς λίμνην φεύγων τὴν ἀσπίδα ῥίψας.
Λιτραῖον δ᾽ ἀρ᾽ ἔπεφνεν ἀμύμων Βορβοροκοίτης,
Ὑδρόχαρις δ᾽ ἔπεφνεν Πτερνοφάγον βασιλῆα,
χερμαδίῳ πλήξας κατὰ βρέγματος· ἐγκέφαλος δὲ
ἐκ ῥινῶν ἔσταξε, παλάσσετο δ᾽ αἵματι γαῖα.
***
Και τότε σάλπιγγες αρπάζοντας στα χέρια τα κουνούπια200το φοβερό της μάχης σάλπισμα σαλπίσαν· κι απ᾽ τα ουράνιατου Κρόνου ο γιος ο Δίας εβρόντησε, σημάδι του πολέμου.Με δόρυ πρώτος ο Βροντόλαλος χτυπάει τον Αντρογλύφτημες στους προμάχους στο κατώκοιλο και του τρυπάει το σκώτι.Μπρούμυτα αυτός σωριάστη, γέμισε η λεπτή του χαίτη σκόνη.205Με βρόντο πέφτει κι από πάνω του βροντήξαν τ᾽ άρματά του.Κι ο Τρυποφράκτης τότε χτύπησε και το βαρύ κοντάριστο στήθος του Λασπίδη κάρφωσε· σωριάστη αυτός και μαύροςχάρος τον βρήκε, κι απ᾽ το σώμα του μακριά πετάει η ψυχή του.Τον Παντζαρά χτυπάει κατάστηθα, σκοτώνει ο Χυτροβούτας.210Τον Φωνακλά στο κατωκοίλι του χτυπάει ο Ψωμοψάχτης,σωριάστη πίστομα, απ᾽ τα μέλη του μακριά πετάει η ψυχή του.Τον Φωνακλά σαν είδε οπού ᾽σβηνε, χυμά ο Βαλτίσιος, τρέχει,τον Τρυποφράκτη φτάνει, τον χτυπά, στο σβέρκο τον πληγώνει.Βλέπει ο Βασιλικιώτης, θύμωσε, και στο Βαλτίσιο μπήγει215καλάμι σουβλερό και τ᾽ άφησε μπηγμένο· κι ως τους είδε,με το λαμπρό του τον σημάδεψε κοντάρι κι ο Αντρογλύφτηςκαι τον καρφώνει, δεν αστόχησε, στο σκώτι· μα σαν είδετο Ριζοφάγο, που γοργόφευγε, τον κυνηγάει στις όχθες,και μήτε εκεί τον απαράτησε, του ρίχνει, πέφτει εκείνος220κάτω και δε ματασηκώθηκε και με το σκούρο του αίμαβάφτηκε η λίμνη· στην ακρογιαλιά μακρύς, φαρδύς ξαπλώθηκι απάνω στ᾽ άντερά του πήδαγε και στα παχιά λαγόνια.Στην όχθη κι ο Λιμνιώτης σκύλεψε νεκρό τον Τυροφάγο.Τον Τσικνογλύφτη σαν αντίκρισε, με τρόμο ο Καλαμιώτης225πέταξε την ασπίδα, πήδηξε και χώθηκε στη λίμνη.Προβάλλει ο Λασποσπίτης ο άψεγος, τον Σαπουνά σκοτώνει.Κι ο Νερορούφας εθανάτωσε το ρήγα Παστρουμάδη,τρανή πετώντας στο κεφάλι του κοτρόνα· τα μυαλά τουχύθηκαν από τα ρουθούνια του κι η γης εγέμισε αίμα.
