Γενικά οι άνθρωποι τείνουν να να υιοθετούν απόψεις χωρίς να χρησιμοποιήσουν ούτε καν την τόσο πολυακουσμένη κοινή λογική -που εν τέλει περισσότερο όνομα έχει παρά ουσία, και πολύ περισσότερο χωρίς να διαβάσουν να διερευνήσουν... Αλλά ιδίως σ' ένα θέμα τόσο λεπτό όσο το σεξουαλικό οι άνθρωποι έχουν την τάση να κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, σε μια εποχή που κάθε έννοια σεμνότητας, η οποία για όσους γνωρίζουν περικλείεται στην ιερότητα και την ωραιότητα και όχι την σεμνοτυφία και τις νευρώσεις μεσαιωνικών κατάλοιπων και χιλιετιών σκοταδισμού. Αυτή η εποχή την οποία ο μέσος άνθρωπος, θύμα της και θύτης της ταυτόχρονα, η Σιδηρά Εποχή του Ησιόδου, η Κάλι Γιούγκα των Ινδουϊστών όπου επικρατεί ο υλισμός, και ο κυριολεκτισμός εις βάρος του πνευματικού και του εσωτερικού.
Σε μια τέτοια εποχή, ο ζήλος για να ερμηνευτούν τα αρχαία σύμβολα είναι μεγάλος, αλλά οι διάφοροι ερμηνευτές -οι οποίοι προσεγγίζουν διανοητικά και μόνο το θέμα και συχνά πυκνά μονόπλευρα και άνευ γνώσεων ώστε να διακηρύσσουν απόλυτες απόψεις- προσεγγίζουν τα θέματα -και μιλάμε ιδιαίτερα τα μυθολογικά με μια υλιστική προσέγγιση και ερμηνεία.
Τους διαφεύγει το εσωτερικό, και ειδικά με τους μύθους, ξεχνάνε πως αυτοί δεν ήσαν απλά και μόνο παιδαγωγικά οχήματα αλλά και μυητικές αλληγορίες οι οποίες συγκροτούσαν τον πυρήνα μιας αρχαίας θρησκείας, η οποία είχε τα μυστήριά της, τα μυστικά της, τις τελετές της, και τα δρώμενά της, κρυφά για τους αμύητους και δη για τους βέβηλους.
Οι ίδιοι αυτοί βέβηλοι και σήμερα είναι αυτοί που θεωρούν αυτό που είναι ιερό και πρέπει να αντιμετωπίζετε ως ιερό ως μιαρό, ως κοινό, ως άνευ αξίας.
Όπως δηλώνει και το παρακάτω άρθρο και ο Χριστιανισμός έπαιξε το ρόλο του σε αυτό, τουλάχιστον αυτό που ονομάζουν Χριστιανισμός, γιατί πολύ διαφορετικός είναι ο πραγματικός Εσωτερικός Χριστιανισμός που εν τέλη είναι ο Γνωστικισμός από τα διάφορα αυτοκρατορικά μορφώματα εξουσίας που ενδύθηκαν με μανδύα ιερότητας. Αλλά ο σκοπός μας δεν είναι να επιτεθούμε εδώ στην καθεστηκυία θρησκευτική αίρεση της Ανατολή και Δύσης, αλλά να διαφωτίσουμε τις απολυταρχικές νευρώσεις του σύγχρονου κόσμου ο οποίος ρέπει στην βαρβαρότητα.
ΡΩΜΑΪΚΑ ΟΡΓΙΑ. ΜΥΘΟΣ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;
Η φράση «ρωμαϊκό όργιο» έχει γίνει σχεδόν ορολογία, για να περιγράψει το αχαλίνωτο ομαδικό σεξ, χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις.
Τα ρωμαϊκά όργια, σαν στάση ζωής και παλατιανή δραστηριότητα, έχουν φτάσει μέχρι την εποχή μας, μέσω ταινιών και αισθησιακών πινάκων.
Ήταν όμως μύθος, ή πραγματικότητα;
Στο βιβλίο του, «Sex: Vice and Love from Antiquity to Modernity», ο καθηγητή ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, Άλαστερ Μπλάνσαρντ, εξηγεί ότι η σύγχρονη αντίληψη για τα ρωμαϊκά όργια, είναι αποτέλεσμα χριστιανικής προπαγάνδας.
Ο καλύτερος τρόπος να επιβληθεί η νέα θρησκεία, ήταν με την υπονόμευση του παλαιού τρόπου ζωής.
Ο χριστιανισμός, ισχυρίζεται ο καθηγητής, που κήρυττε την αυτοσυγκράτηση και την απομάκρυνση από τα ζωώδη ένστικτα, έπρεπε να διαχωριστεί απ’ το θρησκευτικό κατεστημένο της ειδωλολατρίας.
Γι’ αυτό άρχισαν να κατηγορούν τις ειδωλολατρικές κοινωνίες και κυρίως την ελίτ, για ακόλαστη σεξουαλική συμπεριφορά, που σοκάρει ακόμα και σήμερα.
Σύμφωνα με τον Μπλάνσαρντ, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία, που να επιβεβαιώνουν την αντίληψη, που έχουμε διαμορφώσει για τα όργια της αρχαίας Ρώμης.
Φυσικά, γενικά στην αρχαιότητα ο έρωτας ήταν σε υψηλή εκτίμηση στην κοσμοθεωρία και γι’ αυτό υπήρχαν και θεοί, όπως η Αφροδίτη και ο Διόνυσος. Το σωστό όμως είναι, να κρίνει κάποιος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις συνθήκες της τότε εποχής και όχι της σημερινής.
Η επιστημονική αλήθεια
Ωστόσο, τα λεγόμενα όργια «σόκαραν» περισσότερο, λόγω των υπέρογκων ποσών που σπαταλούνταν για τη διακόσμηση και τα φαγητά. Οι Ρωμαίοι έδιναν μια περιουσία για να εντυπωσιάσουν την ομήγυρη, με πλουσιοπάροχα, εξωτικά δείπνα. Η σεξουαλική πράξη, όμως, παρέμενε κυρίως ιδιωτική υπόθεση.
Οι κόρες του Βασιλιά Θέσπιου.
Ερωτικές ακρότητες στην αρχαία Ελλάδα
Ο Μπλάνσαρντ «απομυθοποιεί» και την ιστορία, που θέλει τον Ηρακλή να συμμετέχει σε ομαδικό σεξ με τις 50 κόρες του Βασιλιά Θέσπιου. Ο καθηγητής λέει, ότι ο ίδιος ο βασιλιάς είχε στείλει τις κόρες του, για να τις «γονιμοποιήσει» το παντοδύναμο σπέρμα του ημίθεου. Οι κοπέλες περνούσαν μία μία στην κρεβατοκάμαρα του Ηρακλή και η πράξη τελούνταν κεκλεισμένων των θυρών. Τώρα, γιατί ερμηνεύεται και ένας μύθος, σαν να είναι αληθινό γεγονός, δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε.
Οι συχνές απεικονίσεις φαλών, λέει ο Μπλάνσαρντ, που συναντάμε στις ελληνικές και ρωμαϊκές πόλεις, δεν είχε ερωτική σημασία. Ήταν ένα ιερό σύμβολο, που χρησιμοποιούνταν για την προστασία από τα κακά πνεύματα.
Πραγματικά τίποτα δεν γνωρίζουν οι μορφωμένοι αμαθείς από τα Μυστήρια του Αρχαίου Κόσμου. Και αν γνωρίζουν κάτι είναι απόψεις που διάβασαν σ' ένα βιβλίο ή σ' ένα άλλο βιβλίο, και σπάνιοι είναι αυτοί που γνώρισαν κάτι περισσότερο από τις θεωρίες. Πραγματικά ταπεινός αναζητητής της αλήθειας είναι αυτός που λέει δεν είμαι σίγουρος ή κατανοεί την πολυδιαστατικότητα του "εν οίδα ότι ουδέν οίδα"!
Πράγματι δεν είναι υποχρεωμένοι οι πανεπιστημιακοί και οι επιστήμονες της αρχαιολογίας και ιστορίας να κατανοούν την βαθιά σημασία των Φαλλικών Μυστηρίων...
Πόσο μάλλον ο αμόρφωτος όχλος που δέχεται με ευκολία ότι του πλασάρουν και ακολουθεί την εύκολη και πεπατημένη οδό αντιμετωπίζοντας χωρίς σοβαρότητα και εχθρικά τους άλλους οι οποίοι έχουν διαφορετικοί άποψη. Η ιστορία το έχει δείξει, και η κατάσταση της ανθρωπότητας σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης το επιβεβαιώνει.
Για να επιβεβαιώσουμε του λόγου του αληθές του άρθρου περί της υπονόμευσης της Αρχαίας Θρησκείας για την ισχυροποίηση της νέας, δεν θα πάμε μακριά αλλά θα αποζητήσουμε την ετυμολογία της λέξης ΟΡΓΙΟ στα λεξικά. Ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς μας λέγει για το λήμμα όργιο:
*<ὄργια>· τὰ ἱερά. οἱ δὲ τὰ μυστήρια ASvg
<ὀργιάζειν>· τελεῖν Διονύσῳ (Eur. Bacch. 415)
*<ὀργίοις>· μυστηρίοις AS
Πολύ χρήσιμος ο Ησύχιος. Πάντα έχω κοντά μου αυτόν τον μικρό θησαυρό σε έντυπη μορφή και το ανοίγω αποζητώντας "άλλα" νοήματα στις μέρες μας που τα πάντα έχουν χάσει το νόημά τους. Ήταν πραγματικά ένα από τα πιο ωραία δώρα που μου έχουνε κάνει. Αν πάμε επίσης στο Liddell & R. Scott και αναζητήσουμε το λήμμα θα βρούμε τα εξής:
ὄργια, -ίων, τά, I. όργια, δηλ. μυστικές τελετουργίες, μυστηριακή λατρεία, που τελείται μόνο από μυημένους, λέγεται για τη μυστηριακή λατρεία της Δήμητρας στην Ελευσίνα, σε Ομηρ. Ύμν., Αριστοφ.· αλλά, συχνά λέγεται για τις τελετουργίες του Βάκχου (Διονύσου), σε Ηρόδ., Ευρ. II. κάθε λατρεία, τελετουργία, θυσίες, σε Αισχύλ., Σοφ. (πιθ. από το *ἔργω = ἔρδω, ῥέζω, με τη σημασία της τέλεσης ιερών τελετουργιών, sacra facere).
ὀργιάζω, μέλ. -άσω, εορτάζω, I. τελώ ιερουργίες, σε Ευρ.· με σύστ. αντ., ὀργιάζω τελετήν, ὄργια, σε Πλάτ. II. τιμώ ή λατρεύω μια θεότητα μέσω τελετουργικών ιεροπραξιών, σε Στράβ.
ὀργιασμός, ὁ, τέλεση οργίων, ιερουργιών, σε Στράβ.
ὀργιαστικός, -ή, -όν, κατάλληλος για ιεροπραξίες, συναρπαστικός, σε Αριστ.
Εδώ βλέπουμε κάτι το διαφορετικό απ' αυτό που ξέρουμε, για το πως χρησιμοποιούμε την λέξη σήμερα. Σήμερα η λέξη όργιο σημαίνει:
όργιο ουδέτερο
λατρεία στην οποία οι πιστοί χορεύουν και τραγουδούν ξέφρεναδιονυσιακά όργια
ομαδική σεξουαλική δραστηριότητα
μεγάλη ποσότητα, πληθωρική παρουσία ενός πράγματοςόργιο βλάστησης, όργιο χρωμάτων (και κακόσημα) όργιο παρανομιών
(αργκό) χαρακτηρισμός για άνθρωπο που θεωρείται ανίκανος, απαράδεκτος, ασυνάρτητος ή απρόβλεπτος
Δηλαδή μια έννοια που κάποτε είχε περιεχόμενο το οποίο αφορούσε πράγματα ιερά, και μυστηριακά, κατέληξε να έχει ακριβώς την αντίθετη έννοια, και να σημαίνει πράγματα ανήθικα και παράνομα, διαστρέφοντας έτσι όχι μόνο το αρχικό νόημα της λέξης, αλλά και μια μυστηριακή λατρεία συνόδευε τον όρο και ο όρος την υποδείκνυε, αλλά και για τον γνώστη έφερε παραπάνω σημαινόμενα.
Όπως βλέπουμε η λέξη ΟΡΓΙΟ είναι ομμόριζη με την λέξη ΕΡΓΟ. Αυτό είναι το ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ, το GRAN OPUS των Αλχημιστών του Μεσαίωνα, οι οποίοι επικοινωνούσαν κρυπτικά καταγράφοντας τις διδασκαλίες τους σε εικόνες για να μην καούν στην πυρρά της Ιερής Εξέτασης ή έχουν την τύχη των Βογόμιλων και των Καθαρών και άλλων "άτυχων" εσωτερικών ομάδων".
Αυτό το Μεγάλο Έργο είναι το ίδιο το Όργιο, το οποίο ο Αλχημιστής πρέπει να τελέσει με Ιερότητα. Η λέξη Τελετουργία κρύβει μέσα της την ΤΕΛΕΣΗ του ΕΡΓΟΥ, δύο λέξεις οι οποίες παραπέμπουν και οι δύο στα ΜΥΣΤΗΡΙΑ.
Αυτό το ΕΡΓΟ ή ΟΡΓΙΟ των Διονυσιακών και Ελευσινίων Μυστηρίων είναι η Αρχαία Σεξουαλική Αλχημεία των Αρχαίων Ιεροφαντών που γνώριζαν σε όλες τις Αρχαίες Σχολές Μυστηρίων συμπεριλαμβανομένου της Αιγύπτου, της Ινδίας, της Συρίας, της Βαβυλωνίας, της Μεσοποταμίας, του Θιβέτ, της Κίνας, της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής κτλ. σ' έναν πνευματικά ενοποιημένο και επικοινωνούντα αρχαίο κόσμο άγνωστο για τους σύγχρονους ιστορικούς μελετητές.
Αυτή η Αλχημεία είναι ένα μέρος της ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ των λεπτών σωματικών ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ μέσα από την Ιερή Σεξουαλική Ένωση άντρα και γυναίκας.
Αλλά αυτά είναι πράγματα ΙΕΡΑ και δεν μπορούν να τα αγγίξουν οι ΒΕΒΗΛΟΙ, αυτοί που μισούν την κανονική σεξουαλικότητα, σ' έναν κόσμο τρομερά διεστραμμένο, εκεί που έχουμε φτάσει. Ας μας βοηθήσει ο ΘΕΟΣ!
Δεν μπορούν και δεν θέλουν να αγγίξουν αυτό που είναι ΙΕΡΟ επειδή δεν το κατανοούν. Αλλά θα πρέπει όπως σέβονται το δικαίωμα της ανθρωπότητας και του καθενός στον εκφυλισμό και την εξανδραποδισμό ν' αποδεχτούν το δικαίωμα των υπολοίπων στις απόψεις του περί ΙΕΡΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑΣ.
Η Ιερή Σεξουαλικότητα είναι η ΥΠΕΡ-ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ και ο Δρόμος των Αληθινών Μυστηρίων, ο οποίος ξεκινάει με την συγκράτηση του ιερού σπέρματος και την ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ του σε κάτι ανώτερο.
Στις μέρες μας της ΣΙΔΗΡΑΣ ΕΠΟΧΗΣ όπου ο σκοταδισμός έχει επικρατήσει υπάρχει πολύ σύγχιση και γι' αυτό οι Δάσκαλοι επέτρεψαν ν' ακουστούν τα ΜΥΣΤΗΡΙΑ, ώστε να επωφεληθούν οι απεγνωσμένες ψυχές που χαμένες αναζητούν στα έσχατα σκοτάδια. Είθε ο Θεός να τους οδηγεί στο Φως.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε στο ΕΡΕΒΟΚΤΟΝΟ ΦΩΣ και να βγάζουμε στο ΦΩΣ την αλήθεια όπως ακριβώς κάνανε οι Δάσκαλοι.
Το σκοτάδι έχει απλώσει τα πλοκάμια του, αλλά αυτό που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει είναι το ΦΩΣ, γιατί το ΦΩΣ λάμπει στα σκοτάδια, και τα σκοτάδια ου κατέλαβεν αυτό.
Τα Μυστήρια είναι κρυμμένα στα ΣΥΜΒΟΛΑ και ευτυχής αυτός που γνωρίζει πως να τα ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΕΙ, ο οποίος κατέχει τα σωστά κλειδιά της Ερμηνείας γιατί μπορεί να οδηγηθεί μέχρι την ηθική του τελειοποίηση, την αρετή και μέχρις να γίνει ένας ΗΜΙΘΕΟΣ.
(Προειδοποιούμε τον αναγνώστη ότι η προσέγγιση αυτών των πρακτικών χρίζει του κατάλληλου σεβασμού, ιερότητας, σωστής καθοδήγησης, και γνώσεων πάνω στο θέμα, για το οποίο πρέπει να διερευνήσει και να ενημερωθεί ενδελεχώς πριν την οποιαδήποτε προσπάθεια εξάσκησης, καθότι οι γραμμές που χωρίζουν το μαύρο από το άσπρο (την λευκή από την μαύρη τάντρα) είναι λεπτές, όσο λεπτά είναι και τα νοήματα που γίνονται τόσο εύκολα παρεξηγήσιμα. Προτείνεται για όποιον ενδιαφέρεται να λάβει καθοδήγηση μέσω μαθημάτων).
Τα ΦΑΛΛΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ υπήρξαν μέσα στα ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ, τα ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ και τα ΚΑΒΕΙΡΙΑ για αυτούς που γνώριζαν.
Τα ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ είναι τα πραγματικά ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ προ του Χριστού, τα οποία φυσικά ο Μεγάλος Διδάσκαλος ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ γνώρισε καθόσον ήταν Μυημένος σε αυτά.
Ο Διόνυσος με τον βίαιο θάνατό του και την ανάστασή του, είναι ο Όσιρις, ο Κετσαλκοάτλ, ο Άδωνις, ο Χριστός. Υπήρξαν πολλοί ΧΡΙΣΤΟΙ, δηλαδή χρισμένοι.
Ο χρισμένος, δηλαδή ο Μυημένος, όχι από μια εξωτερική Μύηση πρέπει να πεθάνει ως προς αυτό που είναι ψεύτικο, την ψευδαίσθηση, την πλάνη, την Μάγια, και να γεννηθεί ως προς αυτό που είναι Αληθινό, να ξαναγεννηθεί, να αναστηθεί, αφού πρώτα έχει σηκώσει τον σταυρό του, και έχει σταυρώσει τα αλχημιστικά στοιχεία μέσα και έξω απ' αυτόν, για να δημιουργήσει μέσα απ' αυτά γι' αυτόν την ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟ.
Αν ο σπόρος δεν πεθάνει, το φυτό (δένδρο) δεν γεννιέται.
Η Επίτευξη της ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΛΙΘΟΥ που μετατρέπει τα ευτελή μέταλλα σε ΕΥΓΕΝΗ, σε ΧΡΥΣΟ-ΧΡΙΣΤΟ μέσα στον αναμμένο σιδηρουργείο του Ηφαίστου είναι το Μεγάλο Έργο, το Όργιο που πρέπει ο αλχημιστής να επιτελέσει.
Τα υπόλοιπα... για τους επίδοξους αλχημιστές...
Να είστε καλά...
