Βάζεις στόχους. Καταστρώνεις πλάνα και σχέδια. Αναθεωρείς και ξαναστρώνεις και μοιράζεις και ξαναμοιράζεις τα χαρτιά. Ευτυχώς, μπορείς εσύ να αποφασίζεις πως θα παιχτεί το παιχνίδι. Και όπως σε κάθε παιχνίδι θέλεις να κερδίζεις και το επιδιώκεις και αυτό είναι το σωστό. Σε κάθε γύρο θέλεις να γίνεσαι καλύτερος, μέχρι να γίνει ο καλύτερος σε ένα σύνολο που μόνο εσύ ορίζεις. Με τον κίνδυνο ή ακόμη και την επιθυμία, ας αποφύγω να λογοκρίνω, κάποτε να είσαι “πρώτος στο χωριό”. Μερικές φορές, η ανάγκη σου είναι τόσο μεγάλη που μπορεί ακόμα και να ξεχνάς ποιον έχεις απέναντι σου στο τραπέζι και τι σημαίνει αυτός για εσένα.
Πολλά από αυτά, είναι ομαδικά γιατί κάποιες φορές, δε γίνεται και αλλιώς. Πρέπει να μάθεις να δουλεύεις ως μέλος ενός συνόλου για να πετύχεις το στόχο. Άλλοτε, μπορεί να είναι επιλογή. Να προτιμάς να δουλεύεις με άλλους γιατί είναι πιο εύκολο ή ακόμη, και για τη χαρά του να μοιράζεσαι μια διαδικασία ή το αποτέλεσμα της. Πόσο μικρότερη θα φάνταζε μια επιτυχία αν δεν είχες κανέναν να την μοιραστείς. Κάποιον που θα έπρεπε να καταλαβαίνει ακριβώς αυτό που εννοείς.
Κάποτε, παίζεις μόνος. Γιατί συχνά πρέπει να παίξεις μόνος. Γιατί το παιχνίδι είναι αποκλειστικά δικό σου.
Έχει να κάνει με έναν δικό σου στόχο, μια δική σου ιδέα. Μπορεί βέβαια, να αποφάσισες να παίξεις μόνος γιατί ευελπιστείς ότι τις απόρροιες θα τις καρπωθείς εσύ. Όποιες κι αν είναι αυτές… Και τότε, όλα και όλοι αυτόματα βρίσκονται απέναντι. Αντίστοιχα, κι εσύ. Και τότε, είναι που πρέπει να μη ζητάς κατανόηση. Να μην πέφτεις. Κι αν αυτό συμβαίνει, να ξανασηκώνεσαι, ματωμένος ή μη, πάντα μόνος. Δε λέω, ίσως και να βελτιώνεσαι έτσι. Βέβαια, αυτό εξαρτάται και από τη στάση και το χαρακτήρα που τόσο καιρό επέδειξες στους αντιπάλους σου. Βελτιώνεσαι ή γίνεσαι θεριό;
Το πιο σημαντικό από όλα είναι να κρατάς το χαρακτήρα σου αναλλοίωτο σε καταστάσεις κρίσης. Μα πόσο αλώβητος θα βγεις από τον ανταγωνισμό; Είναι σημαντικό να μπορείς να στέκεσαι στα πόδια σου. Η ζωή θα σου δώσει πολλές ευκαιρίες, καλές ή άσχημες εμπειρίες, για να το καταφέρεις. Να γίνεσαι καλύτερος. Ναι! Με κάθε ευκαιρία να γίνεσαι καλύτερος. Όχι από αυτό που έχεις απέναντι σου ή δίπλα σου ή αυτό που άφησες πίσω αλλά από αυτό που είσαι. Τη στιγμή που θα σηκώνεσαι από τη γη, όπως κι αν είσαι και θα ξαναπατάς στα πόδια σου, δες τι γίνεται και γύρω σου. Στηρίχτηκες σε κανέναν; Τον χτύπησες; Τον διέλυσες; Ίσως και αυτό να συμβεί. Τότε να λες συγγνώμη και ευχαριστώ και άπλωσε το χέρι…
Πολλά από αυτά, είναι ομαδικά γιατί κάποιες φορές, δε γίνεται και αλλιώς. Πρέπει να μάθεις να δουλεύεις ως μέλος ενός συνόλου για να πετύχεις το στόχο. Άλλοτε, μπορεί να είναι επιλογή. Να προτιμάς να δουλεύεις με άλλους γιατί είναι πιο εύκολο ή ακόμη, και για τη χαρά του να μοιράζεσαι μια διαδικασία ή το αποτέλεσμα της. Πόσο μικρότερη θα φάνταζε μια επιτυχία αν δεν είχες κανέναν να την μοιραστείς. Κάποιον που θα έπρεπε να καταλαβαίνει ακριβώς αυτό που εννοείς.
Κάποτε, παίζεις μόνος. Γιατί συχνά πρέπει να παίξεις μόνος. Γιατί το παιχνίδι είναι αποκλειστικά δικό σου.
Έχει να κάνει με έναν δικό σου στόχο, μια δική σου ιδέα. Μπορεί βέβαια, να αποφάσισες να παίξεις μόνος γιατί ευελπιστείς ότι τις απόρροιες θα τις καρπωθείς εσύ. Όποιες κι αν είναι αυτές… Και τότε, όλα και όλοι αυτόματα βρίσκονται απέναντι. Αντίστοιχα, κι εσύ. Και τότε, είναι που πρέπει να μη ζητάς κατανόηση. Να μην πέφτεις. Κι αν αυτό συμβαίνει, να ξανασηκώνεσαι, ματωμένος ή μη, πάντα μόνος. Δε λέω, ίσως και να βελτιώνεσαι έτσι. Βέβαια, αυτό εξαρτάται και από τη στάση και το χαρακτήρα που τόσο καιρό επέδειξες στους αντιπάλους σου. Βελτιώνεσαι ή γίνεσαι θεριό;
Το πιο σημαντικό από όλα είναι να κρατάς το χαρακτήρα σου αναλλοίωτο σε καταστάσεις κρίσης. Μα πόσο αλώβητος θα βγεις από τον ανταγωνισμό; Είναι σημαντικό να μπορείς να στέκεσαι στα πόδια σου. Η ζωή θα σου δώσει πολλές ευκαιρίες, καλές ή άσχημες εμπειρίες, για να το καταφέρεις. Να γίνεσαι καλύτερος. Ναι! Με κάθε ευκαιρία να γίνεσαι καλύτερος. Όχι από αυτό που έχεις απέναντι σου ή δίπλα σου ή αυτό που άφησες πίσω αλλά από αυτό που είσαι. Τη στιγμή που θα σηκώνεσαι από τη γη, όπως κι αν είσαι και θα ξαναπατάς στα πόδια σου, δες τι γίνεται και γύρω σου. Στηρίχτηκες σε κανέναν; Τον χτύπησες; Τον διέλυσες; Ίσως και αυτό να συμβεί. Τότε να λες συγγνώμη και ευχαριστώ και άπλωσε το χέρι…