Το άγχος μπορεί να είναι εποικοδομητικό, όταν με πείσμα και αποφασιστικότητα σε ωθεί να επιτύχεις τον στόχο σου, αλλά καταστροφικό, όταν με φόβο και ηττοπάθεια αρχικά σε αδρανοποιεί κι έπειτα σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην παραίτηση.Όλοι χωρίς διακρίσεις έχουν βιώσει αυτή τη μάστιγα, άλλοι με περισσότερη και άλλοι με λιγότερη ένταση. Άλλοι καταφέρνουν να το προσπεράσουν, άλλοι όσο μπορούν να το αγνοήσουν και άλλοι έχουν αποδεχτεί πως αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους.
Ως κάτι το άυλο, το μυστήριο, το αόρατο, το άγχος σαν ένας ύπουλος δαίμονας, όσο «άκοπα» μπορεί να παρουσιαστεί, με την ίδια ευκολία μπορεί να σωπάσει όχι όμως και να εξαλειφθεί.
Δεν είναι λίγες οι φορές που δεν χρειάζεται καν αιτία πίεσης, παρά μόνο μία μικρή αφορμή, προκειμένου να έρθει στο προσκήνιο. Η αναμονή για την έκβαση ενός σημαντικού αποτελέσματος, μία παρελθοντική αποτυχία, πιθανές διαμάχες στον περίγυρο του ατόμου πυροδοτούν εκ νέου το αίσθημα αυτό. Αν δεν υπάρχει στήριξη, η σκέψη για το ενδεχόμενο μιας επερχόμενης αποτυχίας ριζώνει με βεβαιότητα έστω και νοερά στις σκέψεις του ατόμου.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, συνεπώς δεν έχουν τις ίδιες ψυχικές και σωματικές αντοχές.
Άτομα ευαίσθητα, με έλλειψη αυτοπεποίθησης, αποφασιστικότητας και τόλμης, συχνά νοσούν από αυτό το σύνηθες φαινόμενο. Λέγω νοσούν, καθότι η κατάσταση κατά την οποία κάποιος αυτομειώνεται, αυτοπεριορίζεται και αυτοϋποδουλώνεται, το λιγότερο ως νοσηρή μπορεί να χαρακτηριστεί.
Τα αποτελέσματά του πολλές φορές και σε αυξημένες συνθήκες έντασης μπορεί ναι είναι και σωματικά (ταχυκαρδία, αίσθημα παράλυσης ή τοπικού μουδιάσματος, ζαλάδα, δύσπνοια μάλιστα σε ακραίες περιπτώσεις υπό την συνοδεία κρίσης πανικού).
Μεγάλο ποσοστό ανθρώπων υποστηρίζει πως σε ορισμένες περιστάσεις, το άγχος σε φυσιολογικά επίπεδα καθιστά το άτομο ιδιαίτερα λειτουργικό, μαχητικό και ανταγωνιστικό, προωθώντας έτσι πρότυπα εργατικότητας, αφοσίωσης και συνεχούς αναβάθμισης είτε πνευματικής είτε κοινωνικής. Έτσι, τονώνεται η προσωπικότητα του με ιδιαίτερα ευεργετικές επιδράσεις σε πολλούς τομείς, όπως αυτόν των διαπροσωπικών σχέσεων- κοινωνικοποίησης ή αυτόν της εργασίας-επαγγελματικές τιμητικές διακρίσεις.
Το «νόμισμα» του άγχους έχει δύο όψεις. Η καταστροφική μπορεί να αποβεί μοιραία για την ισορροπία του ατόμου. Ειδικά όταν η ισχύς του είναι ανεξάντλητη, κρίνεται απαραίτητη η αρωγή κάποιου ειδικού. Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί πως το αίσθημα αυτό δρα σχετικά ευεργετικά αν αντικατασταθεί από μία απλή ανησυχία-ώθηση. Με λίγα λόγια δεν χρειάζεται να διακατέχεσαι ούτε από παθητικό άγχος αλλά ούτε από αναισθησία. Ας αντιληφθούμε επιτέλους πως ο «κακός δαίμονας» αυτός μπορεί να εξομαλυνθεί από τον «δαίμονα» του ίδιου μας του εαυτού και στην συνέχεια απ’ όλα τα υπόλοιπα…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου