Οι ξεχωριστοί άλλοι...

Όταν οι ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις αποτυγχάνουν,
αποτυγχάνουν επειδή δύο άνθρωποι μπήκαν σ’ αυτή τη
σχέση γιά λάθος λόγους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν σε μία σχέση
αποβλέποντας στο τι μπορούν να πάρουν από αυτήν
παρά στο τι μπορούν να δώσουν σ’ αυτήν.

Είναι πολύ ρομαντικό να λες πως ήσουν ένα «τίποτα»
μέχρι να έρθει έκείνος ο ξεχωριστός άλλος στη ζωή σου.

Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Κι ακόμα χειρότερα
ασκεί μιά τρομαχτική πίεση στον άλλο-η, να κάνει ένα σωρό πράγματα που δεν είναι.

Επειδή δεν θέλουν να σε «απογοητεύσουν» προσπαθούν
πολύ σκληρά να είναι και να κάνουν αυτά τα πράγματα, ώσπου δεν μπορούν.
Δεν μπορούν να εκπληρώσουν πιά τους ρόλους που τους έχουν αποδοθεί.

Ετσι ακολουθεί ο θυμός.

Τελικά γιά να σώσουν τον εαυτό τους( και τη σχέση τους),
αυτοί οι ξεχωριστοί άλλοι, αρχίζουν να επανακτούν τον
αληθινό τους εαυτό, ενεργώντας πιό πολύ σύμφωνα με αυτό που
πραγματικά είναι.

Τότε είναι που αρχίζεις να λες ότι «άλλαξαν».

Είναι πολύ ρομαντικό να λες ότι τώρα που ο ξεχωριστός σου
άλλος, μπήκε στη ζωή σου νιώθεις πλήρης.

Ομως ο σκοπός μιάς σχέσης δεν είναι να έχεις κάποιον άλλον
που να μπορεί να σε γεμίσει.
Είναι το να έχεις ένα άλλο που να μπορείς να μοιραστείς την
πληρότητά σου.

Η επιτυχία των σχέσεων έχει να κάνει με το πόσο αντάξια
ο άλλος ανταποκρίθηκε στις δικές σας ιδέες και πόσο είδατε
τον εαυτό σας να ανταποκρίνεται αντάξια στις δικές τους.

Η μόνη αληθινή επιτυχία όμως έχει να κάνει με το πόσο
αντάξια ανταποκρίνεστε στις δικές σας ιδέες.

Ας ανησυχεί κάθε άνθρωπος που βρίσκεται μέσα σε μία σχέση
γιά τον εαυτό του.

Τί είναι ,τι κάνει και τι έχει ο εαυτός του, τι θέλει ,τι ζητά
και τι δίνει τι επιδιώκει, τι δημιουργεί και τι βιώνει και τότε
όλες οι σχέσεις θα εξυπηρετήσουν υπέροχα τον σκοπό τους
και τους σκοπούς αυτών που συμμετέχουν.

Ας ανησυχεί ο κάθε άνθρωπος σε μιά σχέση, όχι γιά
τον άλλο αλλά μόνο γιά τον εαυτό του.

Ακούγεται ριζοσπαστικό αλλά όχι αν το δείς προσεχτικά.

Αν δεν μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου, τότε δεν
μπορείς να αγαπήσεις κάποιον άλλο....

Ορισμένοι άνθρωποι κάνουν το λάθος να επιδιώκουν
την αγάπη,γιά τον εαυτό τους μέσω της αγάπης γιά ένα άλλο.

Φυσικά δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό κάνουν.

Αλλοι πάλι αποκλείουν το ότι μπορεί κάποιος να τους αγαπά.

Σ’ αυτούς το να πείς ότι τους αγαπάς δεν φτάνει.

Πρώτον δεν σε πιστεύουν, πιστεύουν ότι προσπαθείς
να τους εκμεταλλευτείς. Κάτι πρέπει να θέλεις...

Σπάνε το κεφάλι τους προσπαθώντας να χωνέψουν
πως είναι δυνατόν να τους αγαπά κάποιος στ’ αλήθεια.

Ετσι λοιπόν ζητούν αποδείξεις, το πιό πιθανό είναι να
σου ζητήσουν να αλλάξεις την συμπεριφορά σου.

Αν εν τέλει πιστέψουν ότι τους αγαπάς, τότε αρχίζουν
αμέσως να ανησυχούν γιά το αν θα μπορέσουν να
κρατήσουν την αγάπη σου.

Και γιά να το πετύχουν αυτό αρχίζουν ν αλλάζουν
την δική τους συμπεριφορά.

Ετσι δύο άνθρωποι κυριολεκτικά χάνουν τους
εαυτούς τους σε μία σχέση

Μπαίνουν σε μία σχέση ελπίζοντας να βρούν τον εαυτό τους
και τελικά τον χάνουν.

Αυτή η απώλεια του εαυτού είναι που προκαλεί την
περισσότερη πίκρα.΄

Νιώθουν λιγότεροι, λιγότερο
άξιοι, λιγότερο ικανοί,
λιγότερο χαρούμενοι.

Παραιτήθηκαν από τον εαυτό τους
γιά να είναι-και να μείνουν-
μέσα στη σχέση.

Οταν οι άνθρωποι δεν
βλέπουν ο ένας τον άλλο σαν
ιερές ψυχές
σε ένα ιερό ταξίδι, τότε δε
μπορούν να δούν, το σκοπό και την
αιτία που υπάρχει πίσω από τις σχέσεις.