ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ... ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ!

Ζήστε τη Ζωή σας...

Ζήστε τη Ζωή σας....
Κατ' επιλογήν .....όχι κατά τύχη......
Κάνοντας πράξεις...όχι δικαιολογίες....
Παρακινώντας...και όχι χειραγωγώντας....
Χρησιμεύοντας...καί όχι χρησιμοποιώντας........
Διαλέγοντας αυτοπεποίθηση....και όχι οίκτο....
Προσφέροντας... και όχι απαιτώντας.....
Ακούγοντας τη φωνή της καρδιάς σας.....
όχι τις γνώμες των άλλων....

(¯`•.•´¯)(¯`•.•´¯)
*`•.¸(¯`•.•´¯)¸.•´
.☆º✽`•.¸.•´✽º ☆.¸¸.•´¯`✽º ☆.¸¸.•´¯`✽º ☆.¸¸.•✽º ☆.¸¸.•´¯`✽º
✽░Κ░Α░Λ░Α░ ░ Χ░Ρ░Ι░Σ░Τ░Ο░Υ░Γ░Ε░Ν░Ν░Α░✽
.☆ º✽`•.¸.•´✽º ☆.¸¸.•´¯`✽º ☆.¸¸.•´¯` ✽º ☆.¸¸.•´¯`✽º ☆.¸¸.•
Μαρία Ιωσηφίδου

η Λογική

Από τι είναι φτιαγμένη η Λογική;

Είναι σημαντικό να κάνει κανείς τις σωστές ερωτήσεις.
Σε λάθος ερώτηση δεν υπάρχει απάντηση
Κι'ακόμα πιο σημαντικό είναι οι απαντήσεις να ενδιαφέρουν παρά πολύ,
να ''καίγεσαι'' γι'αυτές, να είναι ζήτημα ''ζωής η θανάτου''.

Γιατί? Γιατί η ζωή ενός ανθρώπου δεν μπορεί ν'αναλωθεί στην απόκτηση ενός σπιτιού,
ενός αυτοκινήτου, ενός πτυχίου, μιας 'θέσης, μιας συμβατικής οικογένειας
η στο τίτλο της ''μις Υφήλιος''.

Η ζωή ενός ανθρώπου δεν μπορεί να ''περάσει''... έτσι.
Η ζωή ενός ανθρώπου έχει νόημα όταν αφήσει η όταν τουλάχιστον
προσπαθήσει ν'αφήσει το σημάδι του στο σύμπαν.

Κι'αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν αφήσει λόγια και έργα συνδεδεμένα με το Πνεύμα του ανθρώπου και τον Σκοπό, που, είναι και ο τελικός προορισμός του.

Μόνο, όταν έχει να καταθέσει ''εξαργυρώσιμες'' πράξεις την στιγμή του μεγάλου και τελεσίδικου ραντεβού με τον θάνατο του.
Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Γεννιόμαστε σε μια λήθη και όλα συνηγορούν να μας κρατήσουν σ'αυτή,
να μας κρατήσουν σε μια ''vrrtual'' πραγματικότητα.

Όσο είμαστε μωρά βλέπουμε την ενέργεια άμεσα πως ρέει στο σύμπαν,
αλλά αυτό δεν έχει καμιά πρακτική αξία αφού δεν έχει γεννηθεί ακόμη ο Ερμής,
ο Λόγος και δεν μπορούμε να σκεφτούμε

Είμαστε όμως ακόμη συνδεδεμένοι με τον παράδεισο την Σιωπηλή Γνώση
γι'αυτό και ο Ιησούς αγαπάει τόσο πολύ τα παιδιά

Γνωρίζει το δύσκολο και οδυνηρό ταξίδι στη κόλαση και την επιστροφή στην αθωότητα.
Τα παιδιά είναι λοιπόν συνδεδεμένα αυτήν την παραδεισένια αθωότητα
παρόλο που έχει δημιουργηθεί το φυσικό σώμα
από την σύντηξη της ενέργειας του ωάριου και του σπερματοζωαρίου
και την υλοποίηση του ανθρωπίνου οντος.

Σιγά σιγά αναπτύσσεται ο Λόγος και ο νους ,''ο φονιάς του πραγματικού''
που ολοκληρώνεται γύρω στα τέσσερα χρόνια,με την πλήρη εξουσία του Ερμή.

Ο Ερμής που μας κλέβει όπως και οι άλλοι γύρω μας που μας εξηγούν τον κόσμο
αλλά πάντα 'μισό' και κουτσουρεμένο κι'έτσι το μυαλό παγιώνεται και η αντίληψη σταθεροποιείται.
Όσο πιο νωρίς γίνεται αυτή η σταθεροποίηση τόσο πιο νωρίς παύουμε να μαθαίνουμε
να εξελισσόμαστε ,να εξερευνούμε το περιβάλλον, τόσο πιο νωρίς ''γεράζουμε''.
Νομίζουμε πως έχουμε εξαντλήσει τον κόσμο, πως τα 'ξέρουμε όλα',
πως δεν έχει άλλες εκπλήξεις για μας, ενώ, το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι να μικρύνουμε την ακτίνα της κοσμοθεώρησης μας και να κτίσουμε τα τείχη της φυλακής μας.

Nα κλειστούμε μέσα σ'αυτά για πάντα.
Όλο αυτό το σχέδιο δεν το πετυχαίνουμε μόνοι μας αλλά μας βοηθά 'όλο το σύστημα και οι λειτουργοί του.
Ολοκληρώνεται γύρω στα δώδεκα με την αρχή της εφηβείας και τον άλλο ρόλο του Ερμή ,που είναι και το ''τσιράκι'' Πλούτωνα, του θεού του Άδη .
Η αρχή της εφηβείας αρχίζει με την έκκριση των αρσενικών και θηλυκών ορμονών και την εξερεύνηση της σεξουαλικότητας
Ο φοβερός αυτός Κέρβερος, το τρικέφαλο τέρας ''εξωτερικά'' σένα άντρα και ''εσωτερικά'' αντίστροφα σε μια γυναίκα θα μας οδηγήσει σε μια κόλαση απερίγραπτη και βαθμιαία, σταδιακά στον Βασίλειο του Άδη
Μόνο ο Ηρακλής μπορεί να μας βοηθήσει εδώ γιατί είναι ο μόνος που θα καταφέρνει
να τον βγάλει στο φως.

Ο Κέρβερος μακριά από τα σκοτάδια και τις νύχτες της αμάθειας και των προκαταλήψεων, δεν μπορεί να κρατήσει το φοβερό πρόσωπο του και να λειτουργήσει όπως λειτουργεί συνήθως. Στο  ''φως μιας εξήγησης'' του Ήλιου Απόλλωνα μεταμορφώνεται σένα άκακο σκυλάκι.
Είναι όλα λοιπόν αριστοτεχνικά σχεδιασμένα να δημιουργήσουν αυτή την λησμονιά
μέχρι τον θάνατο μας και τότε, μια στιγμή πριν από αυτό θα θυμηθούμε ποιοι ήμασταν,
τι έπρεπε να είχαμε κάνει, πως έπρεπε να είχαμε ζήσει, πως αφήσαμε τον χρόνο και την ενέργεια να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας, αλλά τότε είναι πλέον πολύ αργά...

Είναι πολύ αργά γιατί χαραμίσαμε την ζωή μας σε λάθους στόχους,
κυνηγώντας λάθος ανθρώπους, επιδιώκοντας λάθος πράγματα,
κάνοντας λάθος επιλογές.
Εκείνο βέβαια που κάνει αδιαπέραστα τα τείχη αυτής της φυλακής

Είναι η ''κοινή'' λογική των συνανθρώπων μας, η άγνοια η προκατάληψη και η κοινωνική διαμόρφωση.

Όλοι προσπαθούν λυσσαλέα να σε κρατήσουν σε αυτή την ηλίθια λογική.
έτσι λοιπόν δύσκολα ξεκινάει κανείς ένα ''άλλο''ταξίδι με βουτιά στο Άγνωστο .

Ποίος ''σώφρων'' άνθρωπος θ'αποφάσιζε μια τέτοια έξοδο έχοντας μπροστά του την τρελά ίσως, την αβεβαιότητα και την περιθωριοποίηση?

Όμως.. υπάρχει ένα 'Όμως' που σε τρώει τα βράδια όταν βλέπεις τον εαυτό σου
να γεράζει βουλιαγμένος σένα καναπέ.
Υπάρχει ένα ''Όμως'' που ξεφυτρώνει απέναντι από κάποια ηλιοβασιλέματα, κάποια Σαββατόβραδα που ξέρεις πως δεν θα ξανάρθουν ποτέ πια στη ζωή σου.
Υπάρχει ένα 'Όμως'' όταν συνειδητοποιείς με μαθηματική ακρίβεια πως αυτός ο όμορφος και λαμπερός κόσμος κάποια στιγμή θα υπάρχει χωρίς εσένα και δεν θα σου επιτρέψει να πάρεις τίποτα μαζί σου.

Τίποτα απ'ότι έχεις συσσωρεύσει ,ούτε σπίτια, ούτε θέσεις, ούτε κοσμήματα , έπιπλα και τίτλους

Θα φύγεις γυμνός, όπως ήρθες, παρά μόνο με το Πνεύμα αν κατορθώσεις ν'αποκτήσεις
ένα κομματάκι Του.

Από τι είναι φτιαγμένη η Λογική;
...από την χώρα των Λεόντων

Λουί Λεόν Μπαριμάρ

Δεν έχω τίποτα πλέον

Λες:
δεν έχω τίποτα. Τα έχασα όλα!
Μα είναι αλήθεια αυτό. Δεν είχες ποτέ τίποτα.
Νόμιζες ότι είχες. Στην πραγματικότητα τί σου άνηκε από όλα αυτά που νόμιζες ότι είχες.
Μπορείς να φτιάξεις ένα τούβλο από το σπίτι που μένεις; Μπορείς να φτιάξεις ένα κουμπί ή μια κλωστή από το ρούχο που φοράς;
Κι αν τυχόν μπορείς αυτά, δεν μπορείς εκατοντάδες άλλα πράγματα που νομίζεις ότι σου ανήκουν.
Μπορείς να φτιάξεις τους άλλους όπως εσύ θέλεις;
Γι αυτό δεν σου ανήκει τίποτα και κανένας.
Είμαστε και ζούμε και έχουμε, εξαιτίας μιας Ανώτερης από την δική μας Νοημοσύνη.
Και αυτό το ξεχνάμε κάθε δευτερόλεπτο σε αυτόν το βίο.
Η Ζωή δεν είναι δικό μας κατασκεύασμα. Οπότε την στιγμή που λες δεν έχω τίποτα, είναι η πιο ευλογημένη στιγμή στην ζωή σου.
Γιατί ευθύς αμέσως παραδέχεσαι και θυμάσαι πως από κάπου αλλού έρχονται όλα αυτά. Εξαιτίας Κάποιου Άλλου υπάρχουν όλα αυτά που δεν έχεις, αλλά και εσύ μαζί.
Και τότε όλα είναι αλλιώς.
Είναι ευλογία να συνειδητοποιήσεις πως δεν έχεις τίποτα, γιατί τότε το παραμικρό που σου δίνεται έχει τεράστια αξία. Περιέχει τεράστια αγάπη και νιώθεις πελώρια ευγνωμοσύνη.
Με απέραντη αγάπη μας δίνονται τα πάντα.
Όμως εμείς με κλειστά μάτια σαν από πάντα τυφλοί και με κλειστά χέρια σαν θυμωμένες γροθιές, δεν τα παίρνουμε. Νομίζουμε πως όλα είναι δικά μας. Πως μας ανήκουν και πως κάποιος μας τα έχει στερήσει. Τίποτα δεν είναι δικό μας γι αυτό μπορούμε να έχουμε τα πάντα.
Τα μόνα που μας λείπουν είναι η σεμνότητα και η ταπεινοφροσύνη. Και τελικά ίσως μόνο η ενθύμηση. Είναι τα εμπόδια για την ευγνωμοσύνη. Και η ευγνωμοσύνη ανοίγει ανεκτίμητους δρόμους.
Τίποτα δεν είναι δικό μας, γι αυτό μπορούμε να έχουμε τα πάντα.
Τίποτα δεν είμαστε, για αυτό μπορούμε να είμαστε τα πάντα.
Με Φως, με Αγάπη και Δύναμη.

To sex που (δεν) κάνουν οι γυναίκες…

 «Αν δεν θέλω σεξ είμαι ανέραστη ή λεσβία, αν θέλω σεξ είμαι τσούλα. Αν το κάνουμε αμέσως είμαι εύκολη, αν το καθυστερήσω το παίζω δύσκολη. Αν μείνω έγκυος είμαι ηλίθια, αν κάνω έκτρωση είμαι ανήθικη. Τι διάολο είμαι;»
Σε μια κοινωνία που οι γυναίκες εκπαιδεύονται από τα παιδικά τους χρόνια να είναι ερωτικά επιθυμητές με όποιο κόστος και ταυτόχρονα να διαφυλάσσουν την «τιμή» τους ως ό,τι πολυτιμότερο έχουν, πού υπάρχει χώρος για τη γυναικεία σεξουαλική επιθυμία;
Η αντρική σεξουαλική επιθυμία «ξέρουμε» ότι είναι δυνατή, ορμητική, ανεξέλεγκτη, ζωώδης, άγρια. Είναι ένστικτο, είναι ορμή, τόσο βαθιά ριζωμένη στο σώμα, που από τη στιγμή που ανάψει, δεν μπορεί να σταματήσει εκτός αν ικανοποιηθεί. Είναι τόσο επιθετική που μπορεί να γίνει και βίαια. Οι άντρες είναι έρμαια της τεστοστερόνης, «ξέρουμε».
Κι η γυναικεία ερωτική επιθυμία; Υπάρχει; «Ξέρουμε» ότι οι γυναίκες ανάβουν πιο εγκεφαλικά, χρειάζονται συναίσθημα, τρυφερότητα. «Ξέρουμε» ότι η γυναικεία σεξουαλική ικανοποίηση είναι πολύπλοκη, δύσκολη, μυστήρια και, τελικά, όχι και τόσο απαραίτητη.
Όλα αυτά τα «ξέρουμε», σαν να είναι πανανθρώπινες αλήθειες, δοσμένες από τη φύση. Είναι όμως πράγματι έτσι;

Όχι, σύμφωνα με έρευνες. Και σίγουρα όχι σύμφωνα με τις προσωπικές εμπειρίες – αντρών και γυναικών. Ακόμα και οι έρευνες που ασχολούνται με τις ορμονικές διακυμάνσεις κατά την εφηβεία έχουν διαπιστώσει ότι οι ορμόνες δεν είναι παρά ένας παράγοντας από όσους επηρεάζουν την εφηβική σεξουαλική συμπεριφορά και ότι, ειδικά όσον αφορά τα κορίτσια, οι κοινωνικοί παράγοντες είναι σημαντικότεροι από τους βιολογικούς παράγοντες. Η τεστοστερόνη, ή η έλλειψή της, δεν καθορίζει από μόνη της τη σεξουαλική ορμή. Ο ασταμάτητος άντρας κυνηγός και η απρόθυμη γυναίκα θήραμα είναι ένα παραμύθι που διαιωνίζουμε με κίβδηλες «επιστημονικές» αποδείξεις.
Η σεξουαλική επιθυμία κατασκευάζεται κοινωνικά. Η δε σεξουαλικότητα είναι έμφυλη, δηλαδή δομείται διαφορετικά για τους άντρες και τις γυναίκες.
Αντιφατικά είναι τα μηνύματα με τα οποία βομβαρδίζονται από μικρή ηλικία τα κορίτσια· παλιότερα, τουλάχιστον, οι διδαχές ήταν ξεκάθαρες, τώρα όμως είναι πιο αντιφατικές: «Μην είσαι τσούλα αλλά ούτε και ανέραστη».
Οι γυναίκες μεταξύ τους ανταλλάσσουν ιστορίες, ερωτήματα και σκέψεις για την αμηχανία, την ντροπή, τους κινδύνους αλλά και γι’ αυτή τη μυστηριώδη, δυσκολεμένη έννοια: τη γυναικεία ερωτική επιθυμία.

COMPLETE και FINISHED

Κανένα Αγγλικό λεξικό δεν μπόρεσε να εξηγήσει επαρκώς τη διαφορά μεταξύ COMPLETE και FINISHED.
Ωστόσο, σε ένα πρόσφατο συνέδριο γλωσσολογίας, που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο και στο οποίο συμμετείχαν μερικοί από τους καλύτερους γλωσσολόγους στον κόσμο, ο Samsundar Balgobin, από τη Γουιάνα, ήταν ο σαφής νικητής.
Τελική πρόκληση του ήταν η εξής: «Μερικοί λένε ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ COMPLETE και FINISHED. Να εξηγήσετε τη διαφορά μεταξύ COMPLETE και FINISHED με έναν τρόπο που είναι εύκολο να κατανοηθεί».
Εδώ είναι η έξυπνη απάντηση του:
«Όταν παντρευτείς την σωστή γυναίκα, θα είσαι COMPLETE. Αλλά, όταν θα παντρευτείς τη λάθος γυναίκα, είσαι FINISHED. Και όταν η σωστή γυναίκα σε πιάσει με τη λάθος γυναίκα, είσαι COMPLETELY FINISHED!».
Η απάντησή του έγινε δεκτή με μια επευφημία που διήρκεσε πάνω από 5 λεπτά.

Βιβλία που λογοκρίθηκαν

Βιβλία που λογοκρίθηκαν ανά τους αιώνες
«Έχουμε το φυσικό δικαίωμα να χρησιμοποιούμε τις πένες μας, όπως τις γλώσσες μας, με δική μας ευθύνη», είχε πει το 1764 ο Βολταίρος, ένας από τους πρώτους συγγραφείς που τοποθετήθηκαν στο πυρ το εξώτερο από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Κάθε χώρα παρουσιάζει τους δικούς της νόμους για το λίβελο, την βλασφημία, την αισχρολογία, ή ακόμα και την ανταρσία έναντι της εξουσίας. Η λογοκρισία συναντάται σε διάφορες μορφές από τη στιγμή που οι άνθρωποι άρχισαν να επικοινωνούν μεταξύ τους, και αναδιαμορφώνεται ανάλογα με την ηθική της κάθε εποχής.
Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν την Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το άρθρο 19 της οποίας αναφέρει πως «καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του και το δικαίωμα να αναζητά, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης και από όλο τον κόσμο».
Ακόμα όμως και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο σκοταδισμός, ο νέο-συντηρητισμός και ο πουριτανισμός δεν υποχώρησαν και η διάδοση ιδεών μέσω των βιβλίων κυνηγήθηκε άγρια ακόμη και στις νεότερες δεκαετίες. Οι περιπτώσεις βιβλίων που διώχθηκαν, τόσο στην Ελλάδα όσο και σ’ ολόκληρο τον κόσμο είναι εκατοντάδες. Οι λόγοι τις λογοκρισίας των συγγραφέων και των έργων τους υπήρξαν άλλοτε πολιτικοί, άλλοτε θρησκευτικοί ακόμα και οικονομικοί…

Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας
Το πρώτο μεγάλο πλήγμα που έμεινε στην ιστορία , ήταν αυτό της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Ο «ναός της γνώσης» της Αιγύπτου περιείχε μια σειρά βιβλίων που είχαν μπει στη «μαύρη λίστα» της τότε εποχής. Η πυρκαγιά και η «μετακόμιση» της Βιβλιοθήκης έμεινε ανεξιχνίαστη.

Τα «Ανάλεκτα» του Κομφούκιου
Επόμενο κρούσμα απαγόρευσης κυκλοφορίας που συναντάμε είναι τον 3ο αιώνα π. κ.ε. στην Κίνα, εις βάρος του φιλοσόφου Κομφούκιου. Τα «Ανάλεκτά» του, που αποτέλεσαν πρότυπο διαβίωσης για πολλές γενιές Κινέζων, κάηκαν από τον κινέζο αυτοκράτορα, το 250 π. κ.ε. και μαζί τους και όσοι το είχαν στην κατοχή τους…

Η Βίβλος
Το best seller όλων των εποχών, η Βίβλος, που κυκλοφορεί σήμερα σχεδόν σε όλες τις γλώσσες πουλώντας εκατομμύρια αντίτυπα, έγινε η αιτία για να ριχθεί στην πυρά ο πρώτος μεταφραστής του στην αγγλική γλώσσα, ονόματι Ταιλάντερ, με την κατηγορία του αιρετικού.

Ο Ντε Σαντ
Ο μαρκήσιος Ντε Σαντ υπέρμαχος της κοινωνικής ελευθεριότητας και ερωτικής ακολασίας, άθεος, ηδονοθήρας και αντι-κληρικαλιστής, έπεσε θύμα πολυετούς φυλάκισης από το λουδοβίκειο και βοναπαρτικό καθεστώς για τη συγγραφή διαφόρων βιβλίων του καθώς και για την απαγγελία αντιχριστιανικών στίχων. Οι πράξεις του στο κατηγορητήριο είχαν για λόγους ευπρέπειας μεταφερθεί αόριστα ως «ακραία ακολασία» και «τερατώδης βλασφημία».

Τα βιβλία που κυνήγησε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Ένα τεράστιο κεφάλαιο λογοκρισίας και απαγόρευσης βιβλίων αφορά ασφαλώς και την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Το «Index Librorum Prohibitorum» (Κατάλογος Απαγορευμένων Βιβλίων) που εξέδωσε η εκκλησιαστική αρχή, για να ορίσει τα «επικίνδυνα» για την πίστη των μελών της συγγράμματα, ανανεωνόταν συνεχώς από τον 16ο ως τον 20ο αιώνα.
Από πλευράς επιστημών, «ακατάλληλοι» κρίθηκαν ο Κοπέρνικος και ο Γαλιλαίος αφού οι εξωφρενικές αστρονομικές τους αναζητήσεις θεωρήθηκαν άκρως αιρετικές.
Από φιλοσοφικής πλευράς, καμένες σελίδες γνώρισαν, μεταξύ άλλων, ο Ντεκάρτ, ο Ντιντερό, ο Έρασμος, ο Καντ, ο Ρουσώ και ο Βολταίρος. Απαγορευμένος λογοτέχνης για το Βατικανό υπήρξε και ο «δικός μας» Νίκος Καζαντζάκης, με τον «Τελευταίο πειρασμό», αλλά και ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ, ο Καζανόβα, ο Αλέξανδρος Δουμάς, ο Ουγκώ, ο Ζολά και πολλοί ακόμα.

Ο «Τομ Σόγιερ» του Μαρκ Τουέιν
Από τους πρώτους σύγχρονους κλασσικούς συγγραφείς που βίωσε τη λογοκρισία ήταν ο Μαρκ Τουέιν που είδε τον «Τομ Σόγιερ» να εξαφανίζεται από τις βιβλιοθήκες πολλών πολιτειών με την κατηγορία πως «εξυμνούσε την παιδική ανυπακοή». Την τύχη του Τομ Σόγιερ ακολούθησαν άλλωστε και οι «Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν» που απαγορεύτηκαν ως αντιρατσιστικό βιβλίο.

Ο «Οδυσσέας» του Τζέιμς Τζόις
Από το 1918 και για 15 ολόκληρα χρόνια ο «Οδυσσέας» του Τζέιμς Τζόις ήταν απαγορευμένος στις Ηνωμένες Πολιτείες με την κατηγορία του ανήθικου. Το ίδιο ίσχυσε περίπου την ίδια περίοδο και για τις «Εξομολογήσεις» του Ζαν Ζακ Ρουσό, το οποίο απαγορεύτηκε τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Ρωσία.

«Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Λούις Κάρολ
Στις αρχές της δεκαετίας του ’30, η λέξη «απαγορευμένο» αποδόθηκε σε πολλές χώρες στο αριστούργημα του Λούις Κάρολ «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» με πιο απίθανο λόγο αυτόν που επικαλέσθηκαν οι Κινέζοι. Θεωρούσαν αδιανόητο άνθρωποι και ζώα να μιλάνε την ίδια γλώσσα.

Εβραίοι συγγραφείς στο στόχαστρο του Χίτλερ
Μαζική και ταυτόχρονα αναμενόμενη ήταν βέβαια και η καύση βιβλίων τα χρόνια της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία. Σε φωτογραφικά ντοκουμέντα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έχουν απαθανατιστεί εκατοντάδες οπαδοί του να στέκονται με το χέρι υψωμένο σε ναζιστικό χαιρετισμό μπροστά σε μικρούς, καιόμενους λόφους βιβλίων.
Ο Αδόλφος φοβόταν τη δύναμη των ιδεών και έτσι έκαιγε τα βιβλία των Εβραίων. Για τις ανάγκες της αντι-εβραϊκής προπαγάνδας ρίχτηκε τότε στην πυρά το πνευματικό έργο των Αϊνστάιν, Μπέντζαμιν, Μπρεχτ, Κάφκα, Ένγκελς, Μαρξ και Τρότσκι.

Οι δεκαετίες του ’50 και του ’60
Στη δεκαετία του ’50 στοχοποιήθηκε και η επιστημονική φαντασία που εξ’ ορισμού άρχισε να δημιουργεί ενστάσεις, αντιδράσεις και απαγορεύσεις, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στα απαγορευμένα βιβλία.
Στη δεκαετία του ’60 χαρακτηριζόμενο ως πορνογράφημα απαγορεύεται σε Αμερική και Μεγάλη Βρετανία το βιβλίο του Ντέιβιντ Χέρμπερτ Λόρενς, «Ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλι», ενώ παρόμοια τύχη έχει και η «Φάνι Χιλ» του Τζον Κλέλαντ, το πρώτο βιβλίο που επισήμως έφερε πάνω του τον ορισμό «πορνογραφικό».

«Ο Έμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ
Δύο δεκαετίες αργότερα, σημειώθηκε σε διάφορα σημεία του πλανήτη έξαρση των λογοκριτικών απαγορεύσεων και διώξεων. «Ο Έμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ αφαιρέθηκε από όλες τις σχολικές βιβλιοθήκες στις Πολιτείες Μίσιγκαν και Νέας Υόρκης, λόγω του τρόπου με τον οποίο απεικονίζεται ο εβραίος χαρακτήρας του έργου, Σάιλοκ.

Τα κυνηγημένα βιβλία των τελευταίων δεκαετιών
Τρία χρόνια αργότερα, το 1983, απαγορεύεται για ένα χρόνο στην κομητεία Γουάιζ το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», ύστερα από αίτηση ομάδας γονέων που θεωρούσαν προσβλητικές τις σεξουαλικές περιγραφές του βιβλίου. Ο Νέλσον Μαντέλα έχει δηλώσει πως, τόσο ο ίδιος όσο και πολλοί άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι του απαρτχάιντ, αντλούσαν δύναμη από αυτό το βιβλίο για να αντέξουν στις κακουχίες. Επίσης το «1984» του Τζορτζ ΄Οργουελ απαγορεύτηκε περίπου την ίδια περίοδο με την αιτιολογία ότι περιείχε κομμουνιστική προπαγάνδα.
Ως ανήθικο χαρακτηρίστηκε και το βιβλίο «Χίλιες και μια νύχτες της Αραβίας» εν έτει 1985, στην Αίγυπτο. Κατασχέθηκαν όλα τα αντίτυπα του βιβλίου στην πόλη του Καΐρου, με την αιτιολογία πως το βιβλίο αποτελούσε «απειλή για τον ηθικό ιστό της χώρας» και ευθυνόταν για το κύμα βιασμών που σάρωνε εκείνη την εποχή το Κάιρο.
Στη Γερμανία, τη δεύτερη σε απαγορεύσεις βιβλίων χώρα της Ευρώπης -η λίστα ξεπερνάει τα 1.000- απαγορεύεται το 1987 το βιβλίο της ταινίας του Γουές Κρέιβεν «Εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες».
Το 1989 απαγορεύτηκε σε δύο σχολικές περιφέρεις της Καλιφόρνια η… «Κοκκινοσκουφίτσα» διότι με τη φράση «πήγαινε κρασί και φαγητό στην άρρωστη γιαγιά της» ωθούσε τα παιδιά στη χρήση οινοπνευματωδών ποτών!
Άλλο ένα εικονογραφημένο παιδικό μυθιστόρημα που είχε απαγορευτεί άλλωστε ήταν και «Ο Γάμος του λαγού», του Γκάρθ Ουίλιαμς, γιατί «προβάλλει την επιμιξία».
Την ίδια χρονιά, ξεσπά το σκάνδαλο με τους «Σατανικούς Στίχους» του Σαλμάν Ρουσντί. Ο συγγραφέας επικηρύσσεται από τον ιρανό θρησκευτικό ηγέτη Αγιατολάχ Χομεϊνί επειδή θεωρήθηκε ότι βλασφήμησε το κοράνι με το μυθιστόρημά του. Αναγκάζεται μάλιστα να ζήσει κρυπτόμενος καθώς οι ισλαμιστές εξέδωσαν φέτφα (θρησκευτικό διάταγμα) για την δολοφονία του.
Η χώρα με τους αυστηρότερους νόμους περί λογοκρισίας στην Ευρώπης , η Ιρλανδία, απαγορεύει από το 1992, την πώληση του φωτογραφικού λευκώματος της Μαντόνα «Sex» χαρακτηρίζοντάς το ως πορνογράφημα.
Όλα τα αντίτυπα του βιβλίου «Ε for Ecstasy», που αναφέρεται στη γνωστή ναρκωτική ουσία MDMA, κατασχέθηκαν από τις τελωνειακές αρχές της Αυστραλίας το 1994. Το βιβλίο παρέμενε απαγορευμένο ως τα τέλη του 1996.
Η Κομητεία Κάρολ των ΗΠΑ το 1995 απαγορεύει την κυκλοφορία του βιβλίου της Τζιν Φριτζ «Ο γύρος του κόσμου σε εκατό χρόνια». Το βιβλίο απομακρύνεται από όλες τις σχολικές βιβλιοθήκες, επειδή σε μια παράγραφο που αναφερόταν στην πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, τον 4ο αιώνα μ.κ.ε., περιέχεται η φράση: «Οι χριστιανοί δεν πίστευαν στην επιστημοσύνη». Την ίδια χρονιά παρόμοιας μεταχείρισης έτυχαν σε αρκετές πόλεις των ΗΠΑ βιβλία όπως το «Πορφυρό χρώμα» της Αλις Γουόκερ, το «Ανθρωποι και ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ.
Εξαιτίας των αιτημάτων για απόσυρση βιβλίων από βιβλιοθήκες και σχολεία, ο αριθμός τους ξεπερνά τα 1.000, ο Σύνδεσμος Αμερικανικών Βιβλιοθηκών (American Library Association-ALA), διοργανώνει κάθε χρόνο περίπου στα τέλη Σεπτεμβρίου την Εβδομάδα των Απαγορευμένων Βιβλίων με σκοπό την προώθηση της ελευθερίας στην ανάγνωση.

Η λογοκρισία βιβλίων στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα αν και δεν εμφανίζεται η ίδια συστηματική παράδοση στη λογοκρισία των βιβλίων με αυτή των αγγλοσαξονικών χωρών, των χωρών του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, καθώς και των μουσουλμανικών χωρών και της Κίνας καταγράφονται περιπτώσεις διωγμών βιβλίων και συγγραφέων. Σε περιόδους επιβολής δικτατορικών καθεστώτων όπως στην δικτατορία του Μεταξά αλλά και στην επταετή δικτατορία των συνταγματαρχών, αρκετά ήταν τα βιβλία που μπήκαν στη μαύρη λίστα.
Αν και στην Αρχαία Αθήνα ο Αριστοφάνης με τις ελευθερόστομες κωμωδίες δεν διώχτηκε, πολλούς αιώνες μετά, υπό καθεστώς δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, απαγορεύεται η «Λυσιστράτη» ως αντιμιλιταριστικό έργο. Η κατεξοχήν «αντιστασιακή» «Αντιγόνη» του Σοφοκλή απαγορεύεται με τη σειρά της μιας και στρέφεται ευθέως κατά της εξουσίας. Αντιπολεμικό βιβλίο που απαγορεύτηκε, θεωρήθηκε και η «Ζωή εν Τάφω» του Στρατή Μυριβήλη.
Γενικότερα την περίοδο εκείνη, έργα του Πλάτωνα, του Θουκυδίδη και του Ξενοφώντα, πολλά έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας βρίσκονται στο στόχαστρο του καθεστώτος. Ρητή ήταν άλλωστε και η διαταγή που δόθηκε ώστε να μην διδαχτεί ο «Επιτάφιος» του Περικλή στα σχολεία, για να μην εκληφθεί από τους μαθητές ως έμμεση αποδοκιμασία των μηχανισμών του κράτους. Όπως ήταν αναμενόμενο και για προφανείς λόγους, απαγορεύεται και το συνολικό έργο του Καρλ Μαρξ.
Πολλοί αριστεροί συγγραφείς άλλωστε υπέφεραν και την περίοδο 1967-1974. Μεταξύ αυτών, η αυτοεξόριστη Τατιάνα Γκρίτση-Μίλλιεξ, της οποίας χειρόγραφα βιβλίων καταστράφηκαν από τη χούντα, ο Άρης Αλεξάνδρου, ο Τίτος Πατρίκιος, η Έλλη Αλεξίου, ο Κώστας Μουρσελάς για τα έργα του «Στάση λεωφορείου» και «Το αυγό», ο Ιάκωβος Καμπανέλλης για το εμφανώς αντιδικτατορικό «Το μεγάλο μας τσίρκο».

Δεν έλειψαν και οι προσαγωγές συγγραφέων για συγκεκριμένα έργα τους που κρίθηκαν πως έχουν «άσεμνο περιεχόμενο». Ο Νίκος Κάσδαγλης δικάστηκε τον Απρίλιο του 1970 για το «άσεμνο» μυθιστόρημά του «Εγώ είμι Κύριος ο Θεός σου» και αθωώθηκε. Ομοίως αθωώθηκε και ο Μένης Κουμανταρέας που είχε οδηγηθεί στο δικαστήριο για τη συλλογή διηγημάτων του «Το αρμένισμα».
Στο μεταξύ, συντάχθηκε μία λίστα με περίπου 760 βιβλία από περίπου 200 συγγραφείς που κρίθηκαν απαγορευμένα. Μεταξύ αυτών, βιβλία του Ονόρε ντε Μπαλζάκ, των υπαρξιστών Ζαν Πολ Σαρτρ και Σιμόν ντε Μποβουάρ, του Τολστόι, του Σαίξπηρ ,του Μπέρτολτ Μπρεχτ, του Τρότσκι,του Χέρμπερτ Μαρκούζε και πολλών άλλων.

Στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, νωπές παραμένουν και οι μνήμες από την καύση αντιτύπων του βιβλίου του Μίμη Ανδρουλάκη «Μ εις τη νιοστή» όπου περιγράφονται μεταξύ των άλλων υποθετικές ερωτικές εμπειρίες του Χριστού.
Κατά την επίσημη παρουσίαση του βιβλίου σε βιβλιοπωλείο της συμπρωτεύουσας οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας φανατικών πιστών υπήρξαν επεισοδιακές. Πιστοί κρατώντας σταυρούς και εικόνες εκσφενδόνισαν αυγά στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου, έκαψαν το βιβλίο και προπηλάκισαν όσους πήραν μέρος στην εκδήλωση.
«Κάθε βιβλίο που καίγεται, φωτίζει τον κόσμο» είχε δηλώσει ο Αμερικανός λογοτέχνης του 19ου αιώνα Ραλφ Έμερσον. Φράση που επιβεβαιώνει πως συνηθέστερα η λογοκρισία ενός βιβλίου έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Άλλωστε πολλά από τα βιβλία με την μεγαλύτερη επίδραση βρέθηκαν κάποια στιγμή στις απαγορευμένες λίστες και οι φωτισμένοι συγγραφείς τους είδαν το έργο τους να γίνεται προσάναμμα, στον βωμό του συντηρητισμού.

National Geographic 2014

Φωτογράφοι από 150 χώρες του κόσμου υπέβαλαν φέτος 9,289 εικόνες στην κριτική επιτροπή του Νational Geographic προκειμένου να διεκδικήσουν το θρυλικό φωτογραφικό έπαθλο του περιοδικού για το 2014.
Οι κατηγορίες για τις φετινές συμμετοχές ήταν τρεις: φύση, τοπία, άνθρωποι. Το φετινό κοινό σημείο όλων των νικητών είναι πως οι εικόνες τους αφηγούνται μια ιστορία σε εξέλιξη. Τα πρώτα σχόλια των μέσων για τις διακρίσεις του 2014 αναφέρουν πώς πρόκειται για ένα από τα καλύτερα φωτογραφικά μπουκέτα στην ιστορία του θεσμού.
Ο νικητής του μεγάλου βραβείου του φετινού διαγωνισμού ήταν ο Μπράιαν Γεν, συνέλαβε μια μικρή στιγμή που μιλά για μια πολύ μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία. Όπως λέει ο ίδιος «Με την έλευση των κινητών επικοινωνιών ήρθε μια βαθιά αλλαγή στον πολιτισμό μας και αισθάνομαι λίγο ένοχος, ότι είμαι ακριβώς όπως εκείνη η κυρία στη μέση του τρένου που φαίνεται σαν χαμένη από τον κόσμο».

Νικητής στην κατηγορία Φύση
«Η μεγάλη μετανάστευση»
Νικόλ Κάμπρι – Βρυξέλλες, Βέλγιο
Γκνου βουτάνε στον ποταμό Μάρα

Νικητής στην κατηγορία Τοπία
«Μπάνιο στη Βουδαπέστη»
Τρίστον Γέο – Σινγκαπούρη
Τα ιαματικά λουτρά στη Βουδαπέστη [είναι] μια από τις αγαπημένες δραστηριότητες των Ούγγρων, ειδικά το χειμώνα. Ο Γέο κατάφερε να φωτογραφίσει τα ιαματικά λουτρά, χάρη στην ξεναγό του, την Γκάμπορ.

Εύφημη μνεία στην κατηγορία Ανθρωποι
Αμπντουλάχ Αλγκαζάρ – Τερμανίν, Συρία
Παιδιά με ειδικές ανάγκες ζουν εν μέσω πολέμου

Ματία Πασαρίνι – Τσατισγκάρχ, Ινδία
Ο αρχηγός των Ραμνάμι στο Τστισγκάρχ. Οι Ραμνάμοι χαράζουν στο σώμα τους το όνομα του θεού Ραμ και ολόκληρη η ζωή τους είναι αφιερωμένη στο όνομα του Ram, το όνομα του Θεού, που είναι ο πιο αγαπητός σε αυτούς.

Ευφημη μνεία στην κατηγορία Τοπία
Αιτούλ Ακμπάς – Κοτσαέλι, Τουρκία
Ανθρωπος παλεύει με την καταιγίδα

Σεργκέι Πονομάρεβ – Χομς, Συρία
Πουλιά πετούν πάνω από τα κατεστραμμένα σπίτια στην περιοχή Καλιντίγια στην πόλη Χομς της Συρίας. Στη απόλυτη ησυχία του κατεστραμμένου κέντρου της πόλης Χομς, υπάρχουν μεγάλες περιοχές, όπου τίποτα δεν κινείται. Τότε, ξαφνικά, φυσάει μία σχισμένη τέντα, ή τα πουλιά πετούν πάνω από το κεφάλι σου.

Εύφημη μνεία στην κατηγορία Φύση
Ενρικ Νίλσον – Κόλπος Μπάουνταρι, Καναδάς
Κουκουβάγια κοιτάει γύρω της για πιθανές απειλές καθώς βγαίνει να εξασφαλίσει το βραδυνό της.

Κριστιάν Μίλερ – Κοραλλιογενής ύφαλος Φλιν, Αυστραλία
Ενα τεράστιο ψάρι διασχίζει κοπάδι μικροσκοπικών ψαριών, λίγο μετά το πέρασμα ενός κυκλώνα από το σημείο.

Η εξέλιξη του Σύμπαντος στο μακρινό μέλλον

Η εξέλιξη του Σύμπαντος στο μακρινό μέλλον

Έχεις σκεφτεί ποτέ τι θα συμβεί σε μερικά εκατομμύρια χρόνια από τώρα στη Γη αλλά και σε ολόκληρο το Σύμπαν;

Το παρακάτω βίντεο με τίτλο ‘The Future of our World’ μας παρουσιάζει τις προβλέψεις του για το πολύ μακρινό μέλλον:

Πώς ο ανθρώπινος σκελετός έγινε τόσο εύθραυστος

Ξύπνημα από το χάραμα, σκληρές συνθήκες εργασίας, κούραση… Οι δυσκολίες της αγροτικής ζωής είναι τέτοιες, που οι προηγούμενες γενιές της γύρισαν την πλάτη συνειδητά.

Οι επιστήμονες όμως έχουν άλλη άποψη. Θεωρούν ότι το ανθρώπινο είδος… τεμπέλιασε από τη στιγμή που άρχισε να καλλιεργεί τη γη και αυτό έκανε το σκελετό του πιο εύθραυστο.

Πριν από αυτό, οι άνθρωποι κυνηγούσαν και συνέλεγαν κάθε κομματάκι τροφής που κατανάλωναν. Κάτι που σημαίνει ότι ήταν ακόμη πιο δραστήριοι. Η μετάβαση στην καλλιέργεια της γης έδωσε στους ανθρώπους την ενέργεια και το χρόνο που χρειάζονταν για να δημιουργήσουν την κοινωνία όπως είναι σήμερα.
Αλλά σύμφωνα με δύο νέες μελέτες που δημοσιεύθηκαν στο Proceedings of the Natural Academy of Sciences, υπήρξαν και συνέπειες. Η καλλιέργεια της γης έδωσε στην ανθρωπότητα μία πιο σταθερή πηγή τροφής, αλλά επίσης έδωσε στο ανθρώπινο είδος και πιο αδύναμους σκελετούς
Τα οστά είναι λιγότερο πυκνά από εκείνα των Μεγάλων πιθήκων, με τους οποίους έχουμε κάποιους κοινούς προγόνους. Ο σπογγώδης ιστός- το εσωτερικού του οστού- εκεί που σχηματίζονται οι σύνδεσμοι είναι λιγότερο πυκνός στους σύγχρονους ανθρώπους, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Στην πρώτη μελέτη η ομάδα εξέτασε κυκλικές διατομές επτά οστών σε συνδέσμους των άνω και κάτω άκρων χιμπατζήδων, ουραγκοτάγκων και μπαμπουίνων. Επίσης, εξέτασαν τα ίδια οστά του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά και των πρώτων σύγχρονων ανθρώπων, όπως και Νεάτερνταλ, Παρανθρώπου, και αυστραλοπιθήκων. Τα συμπεράσματα επιβεβαίωσαν τις υποψίες τους. Ο σύγχρονος άνθρωπος είχε 50-75% μικρότερη πυκνότητα οστού από τους χιμπαντζήδες.
Επίσης ανακάλυψαν ότι έως και πριν από 12.000 χρόνια, ο ανθρώπινος σκελετός ήταν πολύ πιο πυκνός. Είναι περίπου η περίοδος που ο άνθρωπος άρχισε να καλλιεργεί τη γη, όπως αναφέρει η Washington Post.
Στη δεύτερη μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν το σπογγώδη ιστό αγροτών που έζησαν πριν από περίπου 1.000 χρόνια με εκείνους που είχαν ζήσει στην ίδια περιοχή νωρίτερα, κυνηγώντας και συλλέγοντας την τροφή τους.
Η διαφορά πυκνότητας του οστού έδειξε ότι οι κυνηγοί διατήρησαν εκείνη των πιθηκοειδών γιατί περπατούσαν περισσότερο. Επειδή τα αντικείμενα της έρευνας είχαν περίπου την ίδια διατροφή, οι ερευνητές δεν θεωρούν ότι μπορεί σε αυτό να οφείλεται η διαφορά.

Κλαγγηδόν, κλαγγηδόν: το Jingle Bells στα… αρχαία ελληνικά

Και οι κλασικοί φιλόλογοι έχουν χιούμορ.

Και ως φαίνεται ο καθηγητής Christopher Pellins (που από το 2003 έχει την Έδρα Regius των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης) δεν έχει μόνο χιούμορ και άρτια γνώση των αρχαίων ελληνικών αλλά και σπουδαία φαντασία!

Με πολλές ευχαριστίες για την ανακάλυψη στη φίλη αρχαιολόγο Καλλιόπη Σαρρή.
Αν αναρωτιέστε λοιπόν πώς θα ήταν το Jingle Bells (ένα τραγούδι του 1857 μ.Χ.) στα αρχαία ελληνικά, ιδού η απάντηση:

(Παρατηρήσατε ότι μπορεί κανείς να το τραγουδήσει στο ρυθμό του τραγουδιού;)
Αλλά και η ιστορία του Ρούντολφ του τάρανδου, που γράφτηκε μόλις το 1939, πώς θα ακουγόταν άραγε τον 5ο αι. π.Χ;