Προς ένα νοητικό κόσμο

Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο, όπου ο κόσμος αλλάζει… Για να αντιληφθούμε τι αλλάζει, θα πρέπει να πάμε στο βάθος του… Στη μητρική αλλαγή η οποία συντελείται… Ποια είναι η αλλαγή του… Ο κόσμος από μηχανικός γίνεται νοητικός… Στην ουσία δεν «γίνεται» αλλά τον «αντιλαμβανόμαστε» πλέον έτσι… Δεν αλλάζει αυτός δηλαδή αλλά η δική μας αντίληψη για αυτόν.

Από ένα κόσμο-μηχανή, η οποία δουλεύει μέσω των επιμέρους διακριτών μερών της, ο κόσμος αλλάζει (έχει την ικανότητα να γίνεται αντιληπτός σε εμάς) προς ένα κόσμο-νόηση ο οποίος υπάρχει και ρέει μέσω των συνάψεων-δεσμών του… Σε ένα κόσμο σαν τον δικό μας, η γνώση δημιουργεί την εικονική μονιμότητά του και η εξειδίκευση την ψευδαίσθηση της… Σε ένα νοητικό κόσμο, τι αντιπροσωπεύει τη γνώση και τι την εξειδίκευση…

Σε ένα νοητικό κόσμο, οι άνθρωποι πλέον αποτελούν τη δημιουργία αλλά και τους δημιουργούς νέων δημιουργημάτων… Από μέρη μιας μηχανής, γίνονται πλέον αντιληπτοί ως σημεία συνάψεων μιας ολοκληρωμένης πληροφορίας-δημιουργίας. Έτσι, γίνεται αντιληπτό ότι αυτό που επιδρά πάνω στην δημιουργία ενός συστήματος διοίκησης είναι η διαμορφωμένη πληροφορία-μνήμη της μάζας… Δηλαδή η πληροφορία λειτουργίας του ή αλλιώς η εκπαίδευση του λαού… Το πρώτο όμως που χρειάζεται να «μάθει» η μάζα, είναι η διαχείριση της ενέργειας… Το μέσο με το οποίο θα κρατούν υλοποιημένο το σώμα τους αλλά και αυτά τα οποία θα υλοποιούν οι ίδιοι… Και για αυτό, ενέργεια σημαίνει κυρίως «τροφή και χρήμα» στην ευρύτερη τους έννοια…

Η «πολιτεία» ως σύνολο επί μέρους μερών, αλλάζει σε ένα δίκτυο «Δήμων» δηλαδή «δημιουργημάτων-δημιουργών» σε όλο τους το βάθος (οι σημερινές πολυεθνικές εταιρίες αποτελούν το αρχέγονο μορφικό αρχέτυπο του όρου)… Ένα δίκτυο το οποίο αποτελεί μια βάση συνάψεων με τα πάντα… Το πρώτο λοιπόν που χρειάζεται να κάνει κάποιος ο οποίος θέλει να δημιουργήσει ένα σύστημα διοίκησης ανθρώπων τέτοιο, είναι να δημιουργήσει ένα σύστημα διαχείρισης της ροής της «ενέργειας διατήρησης» και «ενέργειας νέας δημιουργίας»… Δηλαδή ενέργειας, τροφής και χρήματος. Όπως φυσικά αντιλαμβάνεστε, ο Δήμος, δεν έχει πλέον αυστηρά γεωγραφικά όρια και αυτό είναι πρωταρχικής σημασίας… Επαναλαμβάνω όμως…, η γνώση δημιουργεί την εικονική μονιμότητά του κόσμου μας και η εξειδίκευση την ψευδαίσθηση της… Μονάχα το βήμα πίσω, ώστε να δούμε τη συνολική εικόνα θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε αυτό που λέμε… Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, απλά ματαιοπονεί εντός του πεδίου της ψευδαίσθησης…