Ο Ηγησίας ήταν αρχαίος Κυρηναιος φιλόσοφος, που έζησε τον 3ο αιώνα π.κ.ε.
μαθητής του Παραβάτου και συμμαθητης του Αννίκκερι. Έζησε στην Αλεξάνδρεια, όπου
παρακινούσε τους ακροατές του στην αυτοκτονία. Ήταν τόσο ικανός να περιγράφει
την ζωή με τα μελανότερα χρώματα, ώστε ονομάστηκε Πεισιθάνατος, γιατί έπειθε
τους ανθρώπους να πεθάνουν.
«Αυτοκτονήστε γιατί χανόμαστε»
Δίδασκε ότι σκοπός της ζωής είναι να ζούμε χωρίς κόπους και λύπες (ηδονισμός). Επειδή όμως αυτό δεν γίνεται, το φρονιμότερο θα ήταν να διακόψουμε τη ζωή μας με τη θέλησή μας.
Διότι, ούτε και τα υλικά αγαθά δεν εξασφαλίζουν την ευτυχία αφού οι πλούσιοι δυστυχούν σαν τους φτωχούς μια που υπάρχει ο πόνος για τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες, αλλά αναπόφευκτα έρχονται και ανατροπές και αρρώστιες και αδυναμίες του σώματος. Τα κακά υπερτερούν των αγαθών και οι σπάνιες απολαύσεις δεν έχουν τίποτε το πραγματικό , αφού η συνήθεια και η κοινωνία μπορούν να μας τις αφαιρέσουν.
Μόνον ο παράφρων θεωρεί την ζωή αγαθό , ενώ ο σώφρων αισθάνεται αδιαφορία προς αυτήν και επιθυμεί τον θάνατο. Όλες οι αρετές , οι απολαύσεις της ψυχής ως και τα πλεονεκτήματα του σώματος εδράζονται στην αδιαφορία και την επιθυμία του θανάτου.
Με το σύγγραμμά του «Αποκαρτερείν» απέκτησε πολλούς οπαδούς, που τους απεκάλεσαν Ηγησιακούς, ενώ ο ίδιος επονομάσθηκε Πεισιθάνατος. Σε αυτό το σύγγραμα, κάποιος που είχε αποφασίσει να πεθάνει από έλλειψη τροφής, μίλαγε στους φίλους του για τα πλεονεκτήματα της αυτοκτονίας.
Πολλοί πιστεύουν πως ο Ηγησίας είχε επηρεαστεί από τον Βουδισμό. Ο Ηγησίας ανάμεσα σε τραπέζια γεμάτα εδέσματα, κρασιά και υπό τους ήχους αυλητρίδων ισχυριζόταν πως η ευδαιμονία είναι κάτι φανταστικό, κάτι αδύνατο και ανύπαρκτο. Ήταν μια αντανάκλαση της ταραγμένης εποχής που ζούσε, όπου κάθε αξία κατέρρεε.
Σταματούσε τους περαστικούς στο δρόμο και προσπαθούσε να τους πείσει ν’ αυτοκτονήσουν: «Άκουσέ με. Ξέρεις σίγουρα πως θα πεθάνεις, αυτό όμως που δεν ξέρεις είναι τι είδους θάνατος σε περιμένει. Ίσως η μοίρα σου επιφυλάσσει βίαιο και οδυνηρό θάνατο, ή, πάλι, αργή και βασανιστική αρρώστια. Άκουσε τη συμβουλή ενός σοφού: Αυτοκτόνησε! Μια στιγμή μόνο και ξενοιάζεις»
Ο Πτολεμαίος (285-246 π.κ.ε.) εξαιτίας της ολέθριας επίδρασης των διδαγμάτων του, αναγκάστηκε να κλείσει την Σχολή κι όταν κάποτε τον είδε στην Αλεξάνδρεια τον έδιωξε κι από εκεί. Λέγεται πως ο Ηγήσιππος επισκέφθηκε κάποτε την Πανόπολη της Άνω Αιγύπτου, για να συναντήσει τον Ζώσιμο τον Πανοπολίτη που συνήθιζε να λέει: «Έναν δρόμο ξέρω που οδηγεί έθνη, πόλεις και πολίτες στον Άδη, τον Ηγησία τον Πεισιθάνατο»
Αφορισμοί Ηγησίας ο Πεισιθάνατος
* Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ
* Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ
* ΤΟ ΣΩΜΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΔΕΙΝΑ, Η ΨΥΧΗ ΣΥΜΠΑΣΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΠΟΛΛΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ
* ΤΟΣΟ Η ΖΩΗ ΟΣΟ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΥΜΗΤΑ
* ΑΛΛΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΗΔΙΑΖΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗ ΣΠΑΝΙΟΤΗΤΑ, ΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ Ή ΤΟΝ ΚΟΡΕΣΜΟ
* ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ΦΙΛΙΑ Ή ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ. ΑΝ ΛΕΙΨΕΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥΣ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ
* Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΔΕ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ
* Η ΗΔΟΝΗ ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΟΣ Ή ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΕΥΓΕΝΗΣ Ή ΟΧΙ, ΔΙΑΣΗΜΟΣ Ή ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ
* ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΗΤΟΥΣ Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΗ
* Ο ΣΟΦΟΣ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΘΕΩΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΙΣΑΞΙΟ ΤΟΥ. ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ, ΘΕΩΡΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΞΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΤΟΥ
* ΤΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝΤΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΣΦΑΛΛΕΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΘΟΣ
* ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΣΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΔΩΣΟΥΜΕ ΓΝΩΣΕΙΣ
* Ο ΣΟΦΟΣ ΔΕΝ ΥΠΕΡΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ, ΟΣΟ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΩΣ ΣΚΟΠΟ ΤΟ ΝΑ ΜΗ ΖΕΙ ΕΠΙΠΟΝΑ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΑ
Δίδασκε ότι σκοπός της ζωής είναι να ζούμε χωρίς κόπους και λύπες (ηδονισμός). Επειδή όμως αυτό δεν γίνεται, το φρονιμότερο θα ήταν να διακόψουμε τη ζωή μας με τη θέλησή μας.
Διότι, ούτε και τα υλικά αγαθά δεν εξασφαλίζουν την ευτυχία αφού οι πλούσιοι δυστυχούν σαν τους φτωχούς μια που υπάρχει ο πόνος για τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες, αλλά αναπόφευκτα έρχονται και ανατροπές και αρρώστιες και αδυναμίες του σώματος. Τα κακά υπερτερούν των αγαθών και οι σπάνιες απολαύσεις δεν έχουν τίποτε το πραγματικό , αφού η συνήθεια και η κοινωνία μπορούν να μας τις αφαιρέσουν.
Μόνον ο παράφρων θεωρεί την ζωή αγαθό , ενώ ο σώφρων αισθάνεται αδιαφορία προς αυτήν και επιθυμεί τον θάνατο. Όλες οι αρετές , οι απολαύσεις της ψυχής ως και τα πλεονεκτήματα του σώματος εδράζονται στην αδιαφορία και την επιθυμία του θανάτου.
Με το σύγγραμμά του «Αποκαρτερείν» απέκτησε πολλούς οπαδούς, που τους απεκάλεσαν Ηγησιακούς, ενώ ο ίδιος επονομάσθηκε Πεισιθάνατος. Σε αυτό το σύγγραμα, κάποιος που είχε αποφασίσει να πεθάνει από έλλειψη τροφής, μίλαγε στους φίλους του για τα πλεονεκτήματα της αυτοκτονίας.
Πολλοί πιστεύουν πως ο Ηγησίας είχε επηρεαστεί από τον Βουδισμό. Ο Ηγησίας ανάμεσα σε τραπέζια γεμάτα εδέσματα, κρασιά και υπό τους ήχους αυλητρίδων ισχυριζόταν πως η ευδαιμονία είναι κάτι φανταστικό, κάτι αδύνατο και ανύπαρκτο. Ήταν μια αντανάκλαση της ταραγμένης εποχής που ζούσε, όπου κάθε αξία κατέρρεε.
Σταματούσε τους περαστικούς στο δρόμο και προσπαθούσε να τους πείσει ν’ αυτοκτονήσουν: «Άκουσέ με. Ξέρεις σίγουρα πως θα πεθάνεις, αυτό όμως που δεν ξέρεις είναι τι είδους θάνατος σε περιμένει. Ίσως η μοίρα σου επιφυλάσσει βίαιο και οδυνηρό θάνατο, ή, πάλι, αργή και βασανιστική αρρώστια. Άκουσε τη συμβουλή ενός σοφού: Αυτοκτόνησε! Μια στιγμή μόνο και ξενοιάζεις»
Ο Πτολεμαίος (285-246 π.κ.ε.) εξαιτίας της ολέθριας επίδρασης των διδαγμάτων του, αναγκάστηκε να κλείσει την Σχολή κι όταν κάποτε τον είδε στην Αλεξάνδρεια τον έδιωξε κι από εκεί. Λέγεται πως ο Ηγήσιππος επισκέφθηκε κάποτε την Πανόπολη της Άνω Αιγύπτου, για να συναντήσει τον Ζώσιμο τον Πανοπολίτη που συνήθιζε να λέει: «Έναν δρόμο ξέρω που οδηγεί έθνη, πόλεις και πολίτες στον Άδη, τον Ηγησία τον Πεισιθάνατο»
Αφορισμοί Ηγησίας ο Πεισιθάνατος
* Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ
* Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ
* ΤΟ ΣΩΜΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΔΕΙΝΑ, Η ΨΥΧΗ ΣΥΜΠΑΣΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΠΟΛΛΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ
* ΤΟΣΟ Η ΖΩΗ ΟΣΟ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΥΜΗΤΑ
* ΑΛΛΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΗΔΙΑΖΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗ ΣΠΑΝΙΟΤΗΤΑ, ΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ Ή ΤΟΝ ΚΟΡΕΣΜΟ
* ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ΦΙΛΙΑ Ή ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ. ΑΝ ΛΕΙΨΕΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥΣ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ
* Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΔΕ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ
* Η ΗΔΟΝΗ ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΟΣ Ή ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΕΥΓΕΝΗΣ Ή ΟΧΙ, ΔΙΑΣΗΜΟΣ Ή ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ
* ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΗΤΟΥΣ Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΗ
* Ο ΣΟΦΟΣ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΘΕΩΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΙΣΑΞΙΟ ΤΟΥ. ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ, ΘΕΩΡΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΞΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΤΟΥ
* ΤΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝΤΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΣΦΑΛΛΕΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΘΟΣ
* ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΣΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΔΩΣΟΥΜΕ ΓΝΩΣΕΙΣ
* Ο ΣΟΦΟΣ ΔΕΝ ΥΠΕΡΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ, ΟΣΟ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΩΣ ΣΚΟΠΟ ΤΟ ΝΑ ΜΗ ΖΕΙ ΕΠΙΠΟΝΑ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου