Ή θρησκεία προπαγανδίζει την αντίληψη oτι ή γυναίκα είναι κατώ­τερη.

«…Ή θρησκεία όλων των εποχών και των λαών καλλιεργούσε στον άν­δρα την αντίληψη ότι έχει τα δικαίωμα να θεωρεί τη γυναίκα σαν «σκύλο τής οικίας του». Γκόρκυ

Ή θρησκευτική αντίληψη άτι ή γυναίκα είναι ύπαρξη περιορισμένη, με μικρές ικανότητες για αυτοτελή δράση, όχι μόνο είναι υβριστική και μειωτική για τη γυναίκα, άλλα εμποδίζει και την πνευματική της ανάπτυξη, εμποδίζει τή συμμετοχή τής γυναίκας στην κοινωνικοπολιτική και πολιτιστι­κή δραστηριότητα. Ή κατάσταση αυτή επιδρά καταστρεπτικά στη ζωή όλης τής κοινωνίας και επιβραδύνει την πρόοδο της.

Οι γυναίκες αποτελούν τη μισή ανθρωπότητα. Ή θρησκεία αναπτύσσοντας σ” αυτές τη συνείδηση ότι έχουν κάποια ειδική αδυναμία, ότι δεν αξίζουν και είναι άσημες σχετικά με τον άνδρα, καλλιεργώντας τους τη δου­λική υποταγή και παθητικότητα, τις καταδικάζει σε εξαρτημένη θέση στην οικογένεια και στην κοινωνία και αλυσοδένει τις δημιουργικές τους δυνά­μεις. Έτσι το ήμισυ τής ανθρωπότητας καταδικάζεται σε αδράνεια, σε φυτοζωία. Ή μείωση τής ανθρώπινης αξιοπρέπειας των γυναικών φαίνεται και στις θρησκευτικές διηγήσεις για την προέλευση τής γυναίκας.

«Ή “Αγία Γραφή» τής χριστιανικής θρησκείας — ή Βίβλος, αναφέρει ότι ή πρώτη γυναίκα -— ή Εύα δημιουργήθηκε από θεό πού πήρε γι” αύ­τόν ένα πλευρό από τον πρώτο άνθρωπο, ότι ό θεός δημιούργησε τη γυναίκα για να μην είναι μόνος του και πλήττει ό άνδρας. Ή Βίβλος αναφέρει σχε­τικά:

«και είπε Κύριος & θεός” ού καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον, ποιήσωμεν αύτω βοηθόν κατ” αύτόν. (Βίβλος, Γένεσις κεφ. Β” στ. 18).

Τον ίδιο μύθο για τη δημιουργία τής γυναίκας αναφέρει και το Κορά­νιο των μουσουλμάνων, και τα άλλα «ιερά» βιβλία των διαφόρων θρησκειών. Όλες οι θρησκευτικές διηγήσεις υποστηρίζουν ότι ή γυναίκα από την καταγωγή της είναι κατώτερη ύπαρξη, πού δημιουργήθηκε ύστερα από τον άνδρα και υποτάσσεται σ” αυτόν.

Ή θρησκεία, με τα να κηρύσσει τη φανταστική διδασκαλία ότι στον άνθρωπο προσιδιάζει ή «αθάνατη ψυχή» πού ζει μέσα στο σώμα του, πού του δίνει ζωή και του προσφέρει το λογικό και από αυτή την άποψη μειώνει τη γυναίκα. Ή Βίβλος αναφέρει άτι ό θεός δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο και εμφύσησε την αθάνατη ψυχή. Σχετικά με τη γυναίκα τίποτε δεν αναφέρει ή Βίβλος αν έχει ψυχή και γι” αυτό οι εκκλησιαστικοί παράγοντες, για μεγάλο χρονικό διάστημα πολύ φιλονικούσαν μεταξύ τους, αν ή γυναίκα έχει «ψυχή», μ” άλλα λόγια αν ή γυναίκα είναι άνθρωπος. Είναι ή γυναίκα λογική ύπαρξη; Το πράγμα έφθασε ως το κωμικό. Σέ μια εκκλησιαστική σύνοδο έγιναν οξύτητες συζητήσεις γι” αυτό τό ζήτημα, οι γνώμες διχάστη­καν και όταν έγινε ψηφοφορία, ή μισή συνέλευση ψήφισε ότι ή γυναίκα δεν είναι άνθρωπος και μόνο με πλειοψηφία μιας ψήφου αναγνωρίσθηκε ή γυναί­κα σαν λογική ανθρώπινη ύπαρξη.

Ό Βιβλικός μύθος για τη ζωή των πρώτων ανθρώπων στον παράδεισο, για το αμάρτημα και την εκδίωξη τους από τον παράδεισο, επίσης είναι δια­ποτισμένος από έλλειψη σεβασμού προς τη γυναίκα. Ό μύθος αυτός αναφέ­ρει ότι o Αδάμ και ή Εύα παραπλανήθηκαν από τον εχθρό τού θεού — το Σατανά πού είχε τη μορφή φιδιού και έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό. Ένοχος για την παράβαση τής θείας εντολής είναι ή γυναίκα, πού εξαιτίας της αδυναμίας της δεν άντεξε στον πειρασμό. “Εξαιτίας λοιπόν τής γυναίκας ή κατάρα τού θεού έπεσε σε όλο το ανθρώπινο γένος. Οι άνθρωποι διώχτηκαν από τον παράδεισο και καταδικάστηκαν να κερδίσουν τον άρτο τους με τον ίδρωτα τού προσώπου τους. Ό μύθος αυτός είναι ιερός και για τη χριστια­νική και για την ιουδαϊκή θρησκεία.

Οι παράγοντες τής εκκλησίας στηριζόμενοι σ” αυτά τα παραμύθια τής «’Αγίας Γραφής» προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να μειώσουν το ρόλο τής γυ­ναίκας και στην οικογένεια και στην κοινωνία. Στο ιερό, για τούς χριστια­νούς βιβλίο, «Επιστολές των Αποστόλων», πού παραθέτονται στο Ευαγγέλιο, στην «Πρώτη επιστολή τού αποστόλου Παύλου πρός Τιμόθεον» (κεφ. Β” στ. 11-14) αναφέρεται:

«Γυνή έν ησυχία μανθανέτω έν πάση ύποταγή  γυναικί δέ διδάσκει ουκ επιτρέπω, ουδέ αύθεντείν ανδρός, άλλ” είναι εν ήσυχία. Αδάμ γάρ πρώτος έπλάσθη, είτα Εύα καί “Αδάμ ού ήπατήθη, ή δέ γυνή άπατηθείσα έν παραβάσει γέγονε».

Ό θεολόγος Τερτυλιανός, έγραψε:

«Γυναί­κα, εσύ θάπρεπε νά σέρνεσαι σαν την πιο άθλια ύπαρξη, να έρπεις με χαμη­λωμένα τα μάτια από μεταμέλεια, ώστε να υποχρεωθείς να λησμονήσεις ότι συ ακριβώς οδήγησες την ανθρωπότητα στην πτώση».

Οί χριστιανοί εκκλησιαστικοί παράγοντες διαρκώς υβρίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τής γυναίκας. “Ονομάζουν τη γυναίκα πηγή παντός αμαρ­τήματος και κακού, άγγείον τού διαβόλου. Ο άγιος Αντώνιος ο Αιγύπτιος κήρυσ­σε:

«Όταν βλέπετε γυναίκα, να ξέρετε ότι δεν έχετε μπροστά σας ανθρώπινη  ύπαρξη, αλλά τον ίδιο το διάβολο. Ή φωνή τής γυναίκας φιδιού».

Ή βίβλος προσβάλλει και τη μητρότητα τής γυναίκας. Σύμφωνα με τη θρησκευτική διδασκαλία οι καρποί τής κοιλίας της (οι τοκετοί) κάνουν τη γυναίκα «ακάθαρτη», τη «μολύνουν» και γι” αυτό πρέπει με δεήσεις να επανορθώσει το αμάρτημα της. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν ή γυναίκα γεν­νήσει κορίτσι τότε αυτή θεωρείται «μολυσμένη», διπλάσιο χρονικό διάστημα από άτι όταν θα γεννούσε αγόρι. Να τι αναφέρει σχετικώς ή Βίβλος:

«ΚΑΙ ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: Μίλησε στους γιους Ισραήλ, λέγοντας: Αν μια γυναίκα συλλάβει και γεννήσει αρσενικό, τότε θα είναι ακάθαρτη επτά ημέρες· και στις ημέρες τού χωρισμού για τα γυναικεία της, θα είναι ακάθαρτη. Και την όγδοη ημέρα θα περιτέμνεται η σάρκα τής ακροβυστίας του Κι ακόμα, 33 ημέρες θα μείνει στο αίμα τού καθαρισμού της· δεν θα αγγίξει κανένα άγιο πράγμα, και δεν θα μπει μέσα στο αγιαστήριο, μέχρις ότου συμπληρωθούν οι ημέρες τού καθαρισμού της. Αλλά, αν γεννήσει θηλυκό, τότε θα είναι ακάθαρτη δύο εβδομάδες, όπως στον χωρισμό της· και θα μείνει ακόμα στο αίμα τού καθαρισμού της 66 ημέρες.». (Βίβλος, Λευϊτικδν κεφ. IB” στιχ. 1-5).

Η “Ιουδαϊκή ορθοδοξη θρησκεία βλέπει τη γυναίκα με τήν ίδια περιφρόνηση όπως καί ή χριστιανική. Στή συναγωγή οί γυναίκες πιάνουν τή χειρότερη θέση, χωριστά από τούς άνδρες. Οί “Ιουδαίοι κατά τήν πρωινή προσευχή τους λένε τά παρακάτω λόγια:

«Δόξα στό ονομά σου, Κύριε, εξουσιαστή μας καί του σύμπαντος κόσμου, πού δέν μέ έκαμες γυναίκα».

 Ή μουσουλμανική θρησκεία μειώνει και προσβάλλει τη γυναίκα το ίδιο όπως ή ιουδαϊκή, ή χριστιανική και οι άλλες θρησκείες. Σύμφωνα με το Κο­ράνιο, ή γυναίκα δημιουργήθηκε για τον άνδρα.

«Αί γυναίκες υμών είναι ο αγρός σας. Πορεύεσθε εις τόν άγρον υμών ώς θέλετε, προηγουμένως όμως πράξετέ τι έργον υπέρ τής ψυχής ύμών. Φοβήθητε τον Κύριον καί μάθετε ότι πρός αυτόν απελέσεσθε μίαν ήμέραν. Άνάγγειλον τοις πιστοίς χαράς εύαγγέλια. (Κοράνιο, κεφ. Β” στιχ. 223) .

Το Κοράνιο διδάσκει ότι ή γυναίκα πρέπει να υπηρετεί τον άνδρα όχι μόνο στη ζωή, άλλα και μετά θάνατο !!!  Όταν σκοτωθεί ένας ευσεβής μου­σουλμάνος στην μάχη για την πίστη του, αυτός πηγαίνει στον παράδεισο, όπου θα τον υπηρετούν οι ωραιότατες νεαρές γυναίκες —τα ουρί.

Την αντίληψη ότι ή γυναίκα είναι κατώτερη ύπαρξη, ή θρησκεία και ή εκκλησία, δεν την κηρύσσουν μόνο στα λόγια, αλλά την εφαρμόζουν και στα έργα: Η γυναίκα δεν έχει το δικαίωμα να καταλάβει εκκλησιαστικά αξιώ­ματα, να γίνει ιερέας, επίσκοπος κ.λ.π. “Ακόμα ή μουσουλμανική θρησκεία δεν επιτρέπει στη γυναίκα να μπει στην εκκλησία, στο τζαμί. Ή χριστιανι­κή εκκλησία επιτρέπει στις γυναίκες να μπαίνουν στις εκκλησίες, αλλά θεω­ρεί ανευλάβεια να μπαίνουν στο ιερό — στο χώρο τής άγιας τράπεζας. Σύμφωνα με τούς εκκλησιαστικούς κανόνες ή μάνα πρέπει να φέρει στην εκ­κλησία το νεογέννητο αφού συμπληρώσει σαράντα μέρες μετά τη γέννησή του. Ό ιερέας, αφού το διαβάσει με δέηση «κάθαρσης» το φέρνει στο ιερό, ενώ αν είναι κορίτσι δεν επιτρέπεται να το μπάσει στο Ιερό.

Ο Μέγας “Α­θανάσιος θεωρούσε τη γυναίκα:

«αποδιοπομπαίο τράγο και πιο επικίνδυνη από το διάβολο».

Ή καθολική εκκλησία, θεωρώντας τη γυναίκα πηγή αμαρτήματος και κάθε κακού, το μεσαίωνα καλλιεργούσε την απαίσια παράδοση για τις στρίγκλες, πού τάχα έχουν την ικανότητα να πετούν στον αέρα να μετατρέπον­ται σε ζώα και σε άψυχα αντικείμενα, χάρη στη σχέση τους με το ακάθαρτο πνεύμα. Δεκάδες χιλιάδες γυναίκες κατηγορήθηκαν ότι έχουν σχέσεις με το διάβολο και κάηκαν ζωντανές στην πυρά από την ιερή εξέταση (εκκλησιαστικό δικαστήριο). Και έκαιγαν γυναίκες κάθε ηλικίας, από τετράχρονα κορίτσια μέχρι γριές 70 χρονών,

Ή πίστη άτι υπάρχουν στρίγκλες, δυστυχώς, διατηρείται και σήμερα. Ιδεολογικό στήριγμα αυτής τής πίστης είναι ή θρησκεία, πού κηρύσσει την πίστη στο θεό, στα διάβολο και στα θαύματα.

Ή μουσουλμανική θρησκεία με την «Αγία Γραφή της», το Κοράνιο α­παγορεύει στις γυναίκες να εμφανίζονται δημοσία χωρίς να έχουν καλυμμένο το πρόσωπο. Ή γυναίκα -είναι υποχρεωμένη να φέρει ειδικό κάλυμμα — φερετζέ. Σύμφωνα με το Κοράνιο, ή γυναίκα μπορεί να αποκαλύψει το πρό­σωπο της μόνο μπροστά στον άνδρα της, Έτσι ή μουσουλμανική θρησκεία καταδικάζει εκατομμύρια γυναίκες στον ασκητισμό και τις αποκλείει από την κοινωνική ζωή.

Ή απελευθέρωση τής γυναίκας από τη θρησκευτική και την οικογε­νειακή σκλαβιά χρειάστηκε τον ηρωικό αγώνα των πρωτοπόρων γυναικών. Πολλές γυναίκες σε πολλές χώρες του ισλάμ, θυσίασαν τη ζωή τους για να καταργηθεί ο μειωτικός για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια φερετζές και το γιασμάκι.

Ή στάση τής θρησκείας έναντι στη γυναίκα εδραίωνε τη δουλική κα­τάσταση στην οποία, για πολλές εκατονταετίες, είχε καταδικάσει τις γυ­ναίκες ή δουλοπαροικία, ή φεουδαρχία. Ή γυναίκα δεν ήταν μόνο σκλάβα τού δουλοκτήτη, δουλοπάροικος τού φεουδάρχη, αλλά και σκλάβα τού άνδρα μέσα στην οικογέ­νεια.

Ή θρησκεία υποστηρίζει και εδραιώνει την υποταχτική θέση της γυ­ναίκας. Απευθυνόμενη προς τις γυναίκες ή χριστιανική θρησκεία διδάσκει:

«Παρόμοια, οι γυναίκες, υποτάσσεστε στους άνδρες σας, ώστε, και αν κάποιοι απειθούν στον λόγο, να κερδηθούν χωρίς τον λόγο, διαμέσου τής διαγωγής των γυναικών αφού δουν την καθαρή, με σεβασμό διαγωγή σας. Των οποίων ο στολισμός ας είναι όχι ο εξωτερικός, αυτός με το πλέξιμο των τριχών και της περίθεσης των χρυσών [αντικειμένων] ή της ένδυσης των ιματίων, αλλά ο κρυφός άνθρωπος της καρδιάς, [κοσμημένος] με την αφθαρσία τού πράου και ησύχιου πνεύματος, το οποίο μπροστά στον Θεό είναι πολύτιμο. Επειδή, έτσι και άλλοτε οι άγιες γυναίκες, αυτές που έλπιζαν στον Θεό, στόλιζαν τον εαυτό τους, καθώς υποτάσσονταν στους άνδρες τους. Όπως η Σάρρα υπάκουσε στον Αβραάμ, αποκαλώντας αυτόν κύριο· από την οποία εσείς γίνατε παιδιά, οι οποίες αγαθοποιούσαν και δεν φοβόνταν κανέναν εκφοβισμό.» (ΙΙρώτη επιστολή αποστό­λου Πέτρου, κεφ. Γ’, στίχ. 1 – 6) .

Επίσης και ό σαμανισμός μειώνει τη γυναίκα και την θεωρεί σαν κα­τώτερη και χωρίς πλήρη δικαιώματα ύπαρξης. Σύμφωνα με τις συνήθειες των Σαμανιστών την αρραβωνιαστικιά την αγοράζουν, σαν ζώο, ή την κλέβουν. Όταν παντρεύεται μια κοπέλα, και δεν είναι κλεμμένη, την παραλαβαίνουν οι γονείς τού γαμπρού και την μεταφέρουν στη σκηνή τους, στη δια­δρομή όμως δεν πρέπει να βλέπει το δρόμο, ούτε τούς ανθρώπους και ούτε να μιλάει μ” αυτούς. Ή σαμανική παράδοση απαγορεύει στη γυναίκα να προ­σφωνεί τον άνδρα της και τούς συγγενείς του με το όνομα τους. Μπροστά στον πεθερό της δεν επιτρέπεται να αποκαλύψει τό κεφάλι της ή να είναι ξυπόλητη, ούτε μπορεί να τού δώσει κάτι χέρι με χέρι, γιατί είναι «άκάθαρτη». Τό νυχτικό τής Σαμάνας τό ράβουν και το στολίζουν γυναί­κες, ωστόσο άμα φορεθεί απαγορεύεται να το αγγίξουν. Οι γυναίκες δεν πρέ­πει να αγγίξουν το άλογο πού προσφέρεται θυσία στα πνεύματα: πιστεύουν άτι το άγγιγμα τής γυναίκας μαγαρίζει το θύμα. Υπό την επίδραση των σαμάνων οί γυναίκες των Άλτάϊ στις στέπες, δεν ήθελαν να πάνε στο σχολείο πού ο δάσκαλος ήταν άνδρας.

Στην ιστορίας της Ευρώπης, Οί νόμοι του φεουδαρχικών και και καπιταλιστικών κρατών ακόμη και μετά το μεσαίωνα εδραίωσαν όλα, την χωρίς δικαιώματα θέση των γυναικών. Στη μεσαιωνική φεουδαρχική κοινωνία της Δυτικής Ευρώπης, ή γυναίκα βρισκόταν σε πλήρη εξάρτηση από την αυθαιρεσία τού άνδρα. Ό άνδρας μπορούσε ατι­μώρητα να δέρνει τη γυναίκα και ή εκκλησία όχι μόνο δεν τον καταδίκαζε, αλλά τον ενίσχυε με το κύρος τού θεού.

Ή μουσουλμανική θρησκεία από την άλλη μπάντα με το Κοράνιο, διδάσκει τούς πιστούς να περιορίζουν τα περιουσιακά δικαιώματα των γυναικών στην οικογένεια.

«Ό θεός σχετικά με τα παιδιά σας έντέλεται ύμίν: το μερίδιο του αγοριού να είναι ίσο με το μερίδιο δυο κοριτσιών. (Κοράνιο, κεφ. ΙΛ, στιχ. 11).

Σύμφωνα με τούς νόμους τής Ορθόδοξης τσαρικής Ρωσίας ή αγρότισσα γυναίκα δεν είχε το δικαίωμα να παίρνει γεωργικό κλήρο. Ή κοινοτική γη μοιραζό­ταν κατά «ψυχές», και μερίδιο ψυχής δικαιούνταν μόνο οι άνδρες. Ή αγρο­τική οικογένεια πού είχε μόνον κορίτσια, είχε πολύ μικρή γη και ήταν κα­ταδικασμένη στην αθλιότητα. Οι νόμοι τής Ορθόδοξης τσαρικής Ρωσίας δεν επέτρεπαν στη γυναίκα, χωρίς τη συμφωνία τού άνδρα, να πάρει διαβατήριο, να ζει σε άλλο μέρος, να πιάνει εργασία ή να πάει σε εκπαιδευτικό ίδρυμα.

Μέχρι των πρωτινών ετών, οι νόμοι όλων των καπιταλιστικών κρατών, δεν αναγνώριζαν -ούτε καν- την γυναίκα ως πολίτη του κράτους, καθότι δεν είχε ούτε δικαίωνα ψήφου και αναγνώριζαν σαν αρχηγό τής οικογε­νείας μόνο τον άνδρα, ενώ ή γυναίκα να τον υπακούει σε όλα.

Η έννοια της Ελευθερίας, για τις γυναίκες ήταν ανύπαρκτη σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, ακόμη και μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, στις αστικές δημοκρατίες  με τους ανήκουστα παρά­νομους, απαίσιους, σκληρούς νόμους για την ανισότητα τής γυναίκας, τους νόμους για το γάμο και το διαζύγιο, για την ανι­σότητα των εξώγαμων παιδιών με τα «νόμιμα», για τα προνόμια των ανδρών και τον υποβιβασμό και την προσβολή της γυναίκας.  Ό ζυγός τού κεφαλαίου, και της «Ιερής ατομικής Ιδιοκτησίας», ό δεσποτισμός τής αστικής βλακείας, τής μικροαστικής πλεονεξίας, όλα αυτά εμπόδιζαν και τις πιο δημοκρατικές αστικές δημοκρατίες να καταργήσουν αυτούς τους απαίσιους αισχρούς νόμους.

Ή αδικία σε βάρος τής γυναίκας στην κοινωνία έβρισκε και βρίσκει δικαίωση και ιδεολογική «θεμελίωση» στη θρησκεία. Ή θρησκεία μειώνει τη γυναίκα τής καλλιεργεί στενά μέσω των παλαιών αστικών κατάλοιπων και περιορισμένες αντιλήψεις ως προς το ρόλο της στην κοινωνία.Ή εκκλησία βοηθώντας στην καταπίεση των γυναικών και στραγγα­λίζοντας τήν κοινωνικοπολιτική τους δραστηριότητα, ενίσχυε τις θρησκευτι­κές διαθέσεις και δεισιδαιμονίες, την πολιτική και πολιτιστική καθυστέρηση τους.

Ή θρησκόληπτη γυναίκα μπλεγμένη στα δίχτυα των δεισιδαιμονιών, των κα­θυστερημένων διαθέσεων και παραδόσεων, όχι μόνο δεν μπορεί ή ίδια να είναι δραστήριος καί προοδευτικός κοινωνικός παράγων και μαχητής για μια καλύτερη ζωή, αλλά ακούσια καλλιεργεί και στα μέλη τής οικογένειας της το πνεύμα τής θρησκευτικής διδασκαλίας. Ή θρησκόληπτη γυναίκα καλλιεργεί στά παιδιά της τις ιδιότητες: ύποταγή, ανοχή, θρησκευτικότη­τα, ελπίδα στήν εύνοια τού θεού κ.λ.π.

Οι θρησκόληπτες μητέρες παραμορφώνουν την ψυχή, τη συνείδηση των παιδιών τους: διαπαιδαγωγώντας τα με το πνεύμα κάθε θρησκευτικής δει­σιδαιμονίας και υποχρεώνοντας τα να παρακολουθούν όλες τις θρησκευτικές ιερουργίες, δεν τα κάνουν τολμηρούς και σταθερούς μαχητές για μια καλύτε­ρη κι” ευτυχισμένη ζωή για τον εαυτό τους και για όλη την κοινωνία, άλ­λα φτωχούς τω πνεύματι και υπάκουους δούλους. Έδώ άκριβώς βρίσκεται τό μεγάλο κακό πού κάνει ή αγωγή των παιδιών μέσα στο θρησκευτικό πνεύμα.

Στο παρελθόν, τη θρησκόληπτη γυναίκα, εν μέσω αντιστάσεων και επαναστάσεων της κοινωνίας, ή εκκλησία την χρησιμοποίησε στον αγώνα εναντίον τού κινήματος. Στις δυτικές χώρες πολύ συχνά ό κλήρος συγκέντρωνε, από τις θρησκόληπτες γυναίκες πληροφορίες για τούς άνδρες τους, πού είναι επα­ναστάτες, κομμουνιστές και τις μετέδιδαν στην ασφάλεια και στη χωροφυ­λακή, εναντίον των αγώνων.

Η θρησκεία, μαζί και η αστική ιδεαλιστική φιλοσοφία, συνοδοιπόροι κήρυξαν  στην ευρωπαϊκή ήπειρο την ιδέα ότι στον κόσμο υπάρχουν «δυο αρχές: ή αρμενική και ή θηλυκή», άτι ή αρσε­νική αρχή είναι δραστήρια και ή θηλυκή είναι παθητική, άτι ή αρσενική αρχή είναι ανώτερη από τη θηλυκή και γι” αυτό ή γυναίκα πρέπει να παί­ζει, στην οικογένεια και στην κοινωνία, δευτερεύοντα, κατώτερο ρόλο.

Τέλος, παρόλο όμως που σήμερα η γυναίκα έχει απελευθερωθεί, από την αιώνια πολιτική αδι­κία και είναι πλέον ισότιμη με τον άνδρα από κάθε άποψη: πολιτική, νομι­κή, οικονομική, πολιτιστική. Η θρησκείες συνεχίζουν απτόητες την ελεεινή προπαγάνδα τους εις βάρος των γυναικών, εις βάρος δηλαδή του μισού και πλέον πληθυσμού του κόσμου, με πρωτοπόρο  τον σκοταδιστικό και άπληστο χριστιανισμό.