Μιλώντας φιλοσοφικά λέμε πως η Ουσία Είναι Μία, η Αντίληψη είναι Ενιαία, κι η Πραγματικότητα είναι αυτό που Συμβαίνει, Εδώ, Τώρα. Λέγοντας Εδώ συμπεριλαμβάνουμε τα πάντα (σε όλες τις διαστάσεις, σε όλους τους κόσμους) και λέγοντας Τώρα, εννοούμε την «κόψη» του Άμεσου Παρόντος. Η Ουσία (που Είναι Ύπαρξη, Αντίληψη, Πραγματικότητα) είναι Ολιστική. Αυτό σημαίνει ότι Όλη η Ουσία, Μέρος της Ουσίας και το Ελάχιστο της Ουσίας έχουν ακριβώς τις ίδιες ιδιότητες και δυνατότητες κι έτσι, στην πραγματικότητα «ταυτίζονται». Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, στην πραγματικότητα, οι «διαχωρισμοί» δεν είναι αληθινοί, οφείλονται μόνο στην «αντίληψη». Αυτό σημαίνει, σε μια επέκταση του στοχασμού, πως κάθε ύπαρξη, κάθε συνείδηση είναι η Μία Συνείδηση και κάθε αντιληπτή πραγματικότητα δεν είναι παρά μια περιορισμένη, μεροληπτική αντίληψη.
Για να το κατανοήσουμε σε παραστατικό επίπεδο μπορούμε να αντιπαραβάλλουμε την Ουσία με την Μεγάλη Θάλασσα. Όλη η Θάλασσα, μέρος της Θάλασσας, ή μια σταγόνα, είναι ακριβώς το «ίδιο» (με τις ίδιες ιδιότητες).
Έτσι, για να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα, κάθε ον, κάθε συνείδηση, είναι Αυτή η Μία Συνείδηση. Ζει εδώ, Τώρα. Αυτό που μας «διαφοροποιεί» από την Μία Συνείδηση, από την Ενιαία Αντίληψη, από την Μοναδική Πραγματικότητα, είναι ο τρόπος που βλέπουμε. Όταν η Συνείδηση, Περιορίζεται, όταν Βλέπει Ιδιαίτερα ή Τοπικά είναι επόμενο πως η εμπειρία της πραγματικότητας θα διαφοροποιείται. Έτσι ανάλογα με το που κοιτάμε, πως βλέπουμε οδηγούμαστε εδώ ή εκεί, η πέρα από όλους τους περιορισμούς. Είναι θέμα Κατανόησης, Επιλογής, Ηθικής και Ορθής Πράξης. Όλα είναι φυσιολογικά, φυσικά κι αποτελούν μέρος της Μιας Πραγματικότητας.
Είναι όπως συμβαίνει με τα μάτια, με την όραση. Όταν κρατάμε το βλέμμα συγκεντρωμένο σε ένα σημείο, δεν λειτουργεί η γενική όραση, χάνουμε την «μεγάλη εικόνα». Όταν «αποσπάσουμε» το «βλέμμα» μας από το μέρος, οι ορίζοντες καταρρέουν, βλέπουμε το Όλον.
Έτσι η ίδια Ψυχή, η ίδια Συνείδηση, μπορεί να είναι Ελεύθερη ή σκλαβωμένη. Εξαρτάται μόνο από τις επιλογές της, που είναι καρπός της όποιας ωριμότητας και της κατανόησης που προκύπτει από την δεδομένη ωριμότητά της.
Ο Σοφός Άνθρωπος Ζει στην πραγματικότητα των συμβαινόντων, Ακολουθεί την Ροή της Ζωής, ισορροπώντας στην Κόψη του Παρόντος. Οι ανόητοι άνθρωποι τρέχουν πίσω από τα πράγματα, πίσω από εμπειρίες, εμμονές, μνήμες και φαντασίες. Δεν ζουν την Ζωή και έτσι δεν μπορούν να ελευθερωθούν από την Μάγια του Ονείρου, απλά ονειρεύονται την ζωή, ονειρεύονται ξύπνιοι. Έτσι η ζωή των ανόητων δεν είναι ζωή, είναι «συνειδητό» ονείρεμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου