Να ονειρεύεσαι τη ζωή σου περισσότερο απ’ όσο τη ζεις

Να ονειρεύεσαι τη ζωή σου περισσότερο απ’ όσο τη ζεις,

γιατί δεν παλεύεται η ζωή χωρίς το πέραν...

Θέλω να σου πω ένα μυστικό σήμερα...
Ένα μυστικό που θα μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο μόνοι και περισσότερο μοναχικοί...

Ο μοναχικός άνθρωπος απολαμβάνει...
Αυτός που αισθάνεται όμως μοναξιά,
αποζητά συνήθως, λανθασμένα επίτρεψε μου να πω,
μόνο την ανθρώπινη παρουσία,
εγκαθιστώντας έτσι την απουσία των πιο εντυπωσιακών θαυμάτων που προέρχονται απ’ την φαντασία...

Θυμάσαι τα μωσαϊκά που μεγαλώσαμε πάνω τους;Κάποτε σερνόσουν σ’ αυτά τα καλοκαίρια και ένιωθες όμορφα σαν να κολυμπάς σε πολύχρωμες θάλασσες...
Πιο μετά τα έψαχνες στα τέσσερα κάτω απ’ τα χάλια για να ξαναβρείς την παιδική σου παρέα και αργότερα,
έβαζες τα παιχνίδια σου πάνω σε κάθε κοιλάδα δημιουργώντας στεριές και ουρανούς...
Ηφαίστεια και φεγγάρια/..

Αν ανήκεις στη δική μου γενιά,
σίγουρα θυμάσαι...
Αν έχεις μωσαϊκά λοιπόν ακόμα στο σπίτι σου,
ξανά δες τα τώρα που είσαι “μεγάλος”,
αν τελικά όντως μεγαλώνουν οι άνθρωποι ποτέ...
Μην τα κοιτάξεις...
Δες τα πραγματικά...
Παρατήρησε τα...
Κατάλαβες τώρα;
Είναι ο χάρτης της ψυχής σου...

Ό,τι είσαι,
αυτό και θα ανακαλύψεις...
Οπουδήποτε θέλησες να πας και δεν πήγες,
εκεί και θα σε οδηγήσουν...
Θα σου φανερωθεί ένας κόσμος που θα καλεί όλες σου τις ανάγκες σε αναμέτρηση...
Ό,τι σκέφτεσαι,
οτιδήποτε έγινες, οτιδήποτε υπήρξες και οτιδήποτε είσαι πραγματικά,
αυτό και θα σχηματίσουν πίσω απ’ τις κόρες των ματιών σου...

Εκεί που κατοικείς εσύ και όχι η μορφή σού...
Τα μωσαϊκά σου,
είσαι εσύ...
Τα μωσαϊκά σου,
είναι η ζωή σου μέχρι τώρα και μέχρι αύριο...
Καθώς το σήμερα είναι το αύριο...
Κάθε σου σήμερα μέχρι τώρα θα σου αποκαλύψει το μέλλον που τόσο επιμένεις να πιστεύεις πως υπάρχει..
Δεν υπάρχει...

Μονάχα η εξάσκηση σου να βουτάς
στο τώρα υπάρχει...
Ο χάρτης σου βρίσκεται στα πόδια σου...
Τα πόδια σου είναι η δράση σου...
Η δράση σου είναι η ζωή σου...
Αποκρυπτογράφησέ τα με θάρρος, συνέπεια και ευγενική ψυχή...

Το μωσαϊκό της ζωής σού, δημιουργείται κάθε φορά που ανοιγοκλείνεις τα μάτια...
Και αυτό συμβαίνει γιατί κάθε δευτερόλεπτο που περνάει,
εσύ είσαι καινούργιος...
Άλλωστε δεν θα άντεχες αν συνέβαινε διαφορετικά...
Καλείσαι να ζήσεις το τέλειο μέσα στο απόλυτα παράλογο και ατελές...
Έχεις φτιαχτεί να αντέχεις και για να αντέχεις πρέπει η ματιά σου,
το ένστικτο σου,
να προηγείται της εξέλιξης σου...

Και αν ακόμα κάνεις λάθος...
Να αλλάξεις σχήμα συνδυασμούς μορφών και χρωμάτων και να τους δώσεις την αξία και το φως που αναλογεί στο κάθε τίποτα που σε αποτελεί...
Να δίνεις αξία στα πράγματα...
Όχι γι’ αυτό που αξίζουν,
αλλά γι’αυτό που σημαίνουν...

Να ονειρεύεσαι τη ζωή σου περισσότερο απ’ όσο τη ζεις,
γιατί δεν παλεύεται η ζωή χωρίς το πέραν...
Η ζωή σού είναι το πέραν...
Εσύ είσαι το πέραν...
Εσύ είσαι το απαν...

Αν γουστάρεις πέτα την...
Αλλά πέτα την χλευάζοντας το άπειρο...
Τότε ναι, μπορείς να σηκώσεις ανάστημα και να πεις ότι την έζησες...
Ναι..
Την άξιζες!