Η ζωή στο κόσμο έχει το δικό της δρόμο. Η Ησυχία της Ψυχής έχει την δική της δράση. Η Σιωπή του Νου έχει τον δικό της χώρο. Η Απουσία του προσώπου έχει την δική της ύπαρξη. Η Πραγματικότητα έχει το δικό της περιεχόμενο.
Το ΑΧΡΟΝΟ είναι η Πηγή κάθε, «ύπαρξης», «γνώσης», και «ηθικής»… Η ΥΠΑΡΞΗ είναι από την «φύση» της Ελεύθερη… αλλά «σκλαβώνεται» από τις πράξεις των ανθρώπων…
Η ΓΝΩΣΗ είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που Ανυψώνεται Ως το ΑΧΡΟΝΟ… γι’ αυτό η Γνώση πρέπει να είναι ελεύθερη… και γι’ αυτό, όσοι θέλουν να είναι ελεύθεροι, πρέπει να υπερασπίζονται την ελευθερία της γνώσης…
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Πηγάζει από το ΑΧΡΟΝΟ, και γι’ αυτό είναι πάνω από τους νόμους των ανθρώπων… Όταν οι νόμοι των ανθρώπων είναι άδικοι, έχουμε ηθική υποχρέωση να είμαστε «παράνομοι», για να υπερασπιστούμε την ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ…
Το ΑΧΡΟΝΟ είναι η Πηγή των πάντων
Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Αυτή είναι μια ερώτηση που κάνουν πολλοί άνθρωποι στον εαυτό τους, αλλά λίγοι βρίσκουν μια ικανοποιητική απάντηση. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι η ζωή είναι ένα δώρο, μια ευλογία, ένα θαύμα. Άλλοι μπορεί να πουν ότι η ζωή είναι κατάρα, βάρος, τραγωδία. Τι γίνεται όμως αν η ζωή δεν είναι κανένα από αυτά τα πράγματα; Τι κι αν η ζωή είναι απλώς μια εκδήλωση του ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΥ, της απόλυτης πραγματικότητας που ξεπερνά όλες τις έννοιες και τις κατηγορίες;
Το ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ είναι η Πηγή των πάντων, αλλά δεν είναι πράγμα. Δεν είναι ένα πρόσωπο, ένας τόπος ή ένα κράτος. Δεν είναι αντικείμενο σκέψης, ή υποκείμενο εμπειρίας. Δεν είναι κάτι που μπορεί να κατανοηθεί, να μετρηθεί ή να οριστεί. Είναι πέρα από το είναι και το μη-ον, πέρα από τη μορφή και το κενό, πέρα από το χρόνο και τον χώρο. Είναι η ουσία κάθε ύπαρξης, το έδαφος κάθε γνώσης και η προέλευση κάθε ηθικής.
Πώς όμως μπορούμε να γνωρίζουμε το ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ, αν είναι πέρα από την κατανόησή μας; Πώς μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά με το ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ, αν είναι πέρα από τον έλεγχό μας; Πώς μπορούμε να υπηρετήσουμε το ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ, αν είναι πέρα από τη θέλησή μας; Η απάντηση είναι απλή: δεν μπορούμε. Μπορούμε μόνο να παραδοθούμε στο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ και να το αφήσουμε να μας καθοδηγήσει στους δικούς του μυστηριώδεις τρόπους.
Στον Πραγματικό Κόσμο, που είναι πέρα από τη σκέψη και τις ανθρώπινες δραστηριότητες, υπάρχει μόνο ΕΥΘΥΝΗ και η ζωή είναι αφιερωμένη στην υπηρεσία. Υπηρεσία στο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ, υπηρεσία στον εαυτό μας και υπηρεσία στους άλλους. Η υπηρεσία δεν είναι καθήκον, ούτε υποχρέωση, ούτε θυσία. Η εξυπηρέτηση είναι χαρά, προνόμιο και έκφραση αγάπης. Η υπηρεσία είναι η φυσική απάντηση μιας ευγνώμων καρδιάς που αναγνωρίζει το δώρο της ζωής.
Στον κόσμο των ανθρώπων, στον πλανήτη γη, όλοι έχουν δικαιώματα αλλά κανείς δεν αισθάνεται ούτε αναγνωρίζει ΕΥΘΥΝΗ. Δικαιώματα διεκδικούνται, απαιτούνται και υπερασπίζονται. Όμως η ΕΥΘΥΝΗ αγνοείται, αποφεύγεται και αρνείται. Τα δικαιώματα βασίζονται στον εγωισμό, την ιδιοτέλεια και την απληστία. Όμως η ΕΥΘΥΝΗ βασίζεται στον αλτρουισμό, τη συμπόνια και τη γενναιοδωρία. Τα δικαιώματα είναι διχαστικά, ανταγωνιστικά και συγκρουσιακά. Όμως η ΕΥΘΥΝΗ είναι ενωτική, συνεργατική και ειρηνική.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που όλα όσα συμβαίνουν στις κοινωνίες συμβαίνουν. Πόλεμοι, βία, αδικία, καταπίεση, διαφθορά, φτώχεια, αρρώστιες, ρύπανση... Αυτές είναι οι συνέπειες του να ζεις στην άγνοια του ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΥ, και στην περιφρόνηση της ΕΥΘΥΝΗΣ. Αυτά είναι τα συμπτώματα ενός άρρωστου κόσμου που χρειάζεται θεραπεία.
Πώς όμως μπορούμε να θεραπεύσουμε τον κόσμο; Πώς μπορούμε να φέρουμε ειρήνη και αρμονία στον εαυτό μας και στους άλλους; Πώς μπορούμε να αφυπνιστούμε στην πραγματικότητα του ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΥ; Η απάντηση είναι απλή: δεν μπορούμε. Μπορούμε μόνο να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας, να φέρουμε ειρήνη και αρμονία στον εαυτό μας και να αφυπνιστούμε στην πραγματικότητα του εαυτού μας. Και με αυτόν τον τρόπο, θα θεραπεύσουμε τον κόσμο, θα φέρουμε ειρήνη και αρμονία στους άλλους και θα τους αφυπνίσουμε στην πραγματικότητα του εαυτού τους.
Η ζωή στον κόσμο έχει τον δικό της τρόπο. Η Ησυχία της Ψυχής έχει τη δικής της δράση. Η Σιωπή του Νου έχει τη δική της θέση. Η απουσία του προσώπου έχει τη δική της ύπαρξη. Η πραγματικότητα έχει το δικό της περιεχόμενο.
Ο τρόπος ζωής στον κόσμο δεν είναι ο δικός μας τρόπος. Είναι χαοτικός, απρόβλεπτος και παροδικός. Είναι γεμάτος βάσανα και δυσαρέσκεια. Διέπεται από νόμους που δεν είναι δικοί μας. Υπόκειται σε δυνάμεις που δεν είναι δικές μας.
Η δράση της Σιωπής της Ψυχής είναι η δράση μας. Είναι αρμονική, τακτοποιημένη και αιώνια. Είναι γεμάτη ευδαιμονία και πληρότητα. Διοικείται από το ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ, και είναι η δύναμη του ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΥ.
Ο τόπος της Σιωπής του Νου είναι ο τόπος μας. Είναι εκεί που ανήκουμε, όπου νιώθουμε σαν στο σπίτι μας, όπου είμαστε ελεύθεροι. Εδώ μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας, χωρίς μάσκες, χωρίς ρόλους, χωρίς προσδοκίες. Εδώ μπορούμε να γίνουμε ένα με το ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ, χωρίς χωρισμό, χωρίς διάκριση, χωρίς δυαδικότητα.
Η ύπαρξη της απουσίας του προσώπου είναι η ύπαρξή μας. Είναι αυτό που είμαστε, η πραγματική μας ταυτότητα, η αρχική μας φύση. Είναι ποιοι ήμασταν πριν γεννηθούμε και ποιοι θα είμαστε αφού πεθάνουμε. Είναι ποιοι είμαστε πέρα από το όνομα και τη μορφή, πέρα από τη γέννηση και το θάνατο, πέρα από το παρελθόν και το μέλλον. Είμαστε αυτοί που είμαστε στην ουσία, στο πνεύμα, στην πραγματικότητα.
Το περιεχόμενο της πραγματικότητας είναι το περιεχόμενό μας. Είναι αυτό που γνωρίζουμε, αυτό που βιώνουμε, αυτό που εκφράζουμε. Είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, αυτό που καταλαβαίνουμε με τη διάνοιά μας, αυτό που νιώθουμε με τα συναισθήματά μας. Είναι αυτό που δημιουργούμε με τη φαντασία μας, αυτό που επικοινωνούμε με τα λόγια μας, αυτό που μοιραζόμαστε με τις πράξεις μας.
Πώς μπορούμε όμως να έχουμε πρόσβαση σε αυτό το περιεχόμενο; Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτήν την πηγή σοφίας, χαράς και αγάπης; Πώς μπορούμε να εκφράσουμε αυτή την πραγματικότητα στη ζωή μας; Η απάντηση είναι απλή: μπορούμε. Μπορούμε με το να είμαστε σιωπηλοί, με το να είμαστε ακίνητοι, να είμαστε παρόντες. Μπορούμε ακούγοντας την ψυχή μας, παρατηρώντας το μυαλό μας, βλέποντας το πρόσωπό μας. Μπορούμε συνειδητοποιώντας την ουσία μας, βιώνοντας το πνεύμα μας, εκφράζοντας την πραγματικότητά μας.
Αυτός είναι ο δρόμος της πνευματικότητας, ο δρόμος της αφύπνισης, ο δρόμος της υπηρεσίας. Αυτό είναι το μονοπάτι που μας οδηγεί στο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ, την Πηγή των πάντων. Αυτός είναι ο δρόμος που σας προσκαλώ να ακολουθήσετε, μαζί μας, με τον εαυτό σας, με όλους. Αυτό είναι το μονοπάτι που μοιραζόμαστε μαζί σας σε αυτό το άρθρο, και σε κάθε ανάρτηση που γράφουμε. Αυτός είναι ο δρόμος που ελπίζουμε να απολαύσετε, να εκτιμήσετε και να ωφεληθείτε.
Σας ευχαριστούμε που διαβάσατε και ας σας ευλογεί το ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ.
Πνευματικές Ιδέες
Το Διαχρονικό ως η πηγή των πάντων
Το διαχρονικό αντιπροσωπεύει μια υπερβατική και αιώνια δύναμη που είναι η αρχή κάθε ύπαρξης. Είναι πέρα από τη σφαίρα της ανθρώπινης κατανόησης και υπάρχει έξω από τα όρια του χρόνου και του χώρου. Διαχρονικό θεωρείται η πηγή από την οποία πηγάζουν τα πάντα στο σύμπαν.
Υπευθυνότητα και Εξυπηρέτηση
Στον τομέα πέρα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, η έννοια της ευθύνης αποκτά μια βαθιά σημασία. Υποδηλώνει ότι ο σκοπός της ζωής είναι αφιερωμένος στην ανιδιοτελή υπηρεσία, όπου τα άτομα καθοδηγούνται από μια βαθιά αίσθηση καθήκοντος απέναντι στους άλλους και στον κόσμο. Αυτή η υπηρεσία δεν καθοδηγείται από προσωπικό κέρδος ή αναγνώριση, αλλά είναι μια έκφραση της διασύνδεσης όλων των όντων.
Δικαιώματα έναντι ευθύνης
Ενώ όλοι στον κόσμο των ανθρώπων έχουν δικαιώματα, αυτή η μυστικιστική θεωρία υποδηλώνει ότι η έμφαση στα δικαιώματα συχνά οδηγεί σε παραμέληση της προσωπικής ευθύνης. Η αναγνώριση και η αποδοχή της ευθύνης θεωρούνται βασικά συστατικά μιας αρμονικής κοινωνίας. Αναγνωρίζοντας τις ατομικές μας ευθύνες, μπορούμε να συμβάλουμε στη βελτίωση του κόσμου.
Σιωπή Ψυχής και Νου
Η έννοια της Σιωπής της Ψυχής και του Νου δείχνει μια κατάσταση εσωτερικής ακινησίας και ηρεμίας. Σε αυτή τη βαθιά σιωπή μπορεί κανείς να βιώσει μια βαθύτερη σύνδεση με τον εαυτό του και το σύμπαν. Λέγεται ότι μέσα σε αυτή τη σιωπή, μπορεί να βρεθεί βαθιά σοφία και διαύγεια.
Πραγματικότητα και Ύπαρξη
Η πραγματικότητα, έχει τη δική της μοναδική ουσία. Είναι πέρα από τη σφαίρα της αντίληψης και της υποκειμενικής ερμηνείας. Η ίδια η ύπαρξη θεωρείται εγγενώς ελεύθερη, αλλά οι πράξεις των ατόμων μπορούν να οδηγήσουν σε μια αίσθηση υποδούλωσης, όπου οι προσωπικές επιλογές και συμπεριφορές περιορίζουν την αληθινή ελευθερία που είναι εγγενής στην ύπαρξη.
Γνώση και Ελευθερία
Η γνώση θεωρείται ως ένα μονοπάτι προς την ελευθερία, ιδιαίτερα όταν ανεβαίνει στο επίπεδο του Διαχρονικού. Η επιδίωξη και η απόκτηση γνώσης θεωρούνται απαραίτητα για την υπέρβαση των περιορισμών και τη διεύρυνση της συνείδησής μας. Η υπεράσπιση της ελευθερίας της γνώσης θεωρείται ως μια κρίσιμη προσπάθεια για όσους αναζητούν την προσωπική απελευθέρωση.
Αληθινή δικαιοσύνη
Η Αληθινή Δικαιοσύνη, όπως υποστηρίζει αυτή η μυστικιστική θεωρία, προέρχεται από το Διαχρονικό. Υπερβαίνει τους νόμους που δημιούργησαν οι άνθρωποι και ενσωματώνει έναν ανώτερο ηθικό κώδικα. Όταν οι νόμοι της κοινωνίας γίνονται αντιληπτοί ως άδικοι, υπάρχει μια ηθική υποχρέωση να υπερασπιστείς το σωστό, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει αντίθεση με καθιερωμένους κανόνες. Αυτή η αντίληψη ευθυγραμμίζεται με την ιδέα του να είμαστε «παράνομοι» για να υπερασπιστούμε την Αληθινή Δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου