ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΣΟΦΟΚΛΗΣ - Ἀντιγόνη (1115-1154)

1115 ΧΟ. πολυώνυμε, Καδμείας ἄγαλμα νύμφας [στρ. α]
καὶ Διὸς βαρυβρεμέτα
γένος, κλυτὰν ὃς ἀμφέπεις
Ἰταλίαν, μέδεις δὲ
1120 παγκοίνοις Ἐλευσινίας
Δῃοῦς ἐν κόλποις, ὦ Βακχεῦ,
Βακχᾶν ματρόπολιν Θήβαν
ναιετῶν παρ᾽ ὑγροῖς Ἰ-
σμηνοῦ ῥείθροις, ἀγρίου τ᾽
1125 ἐπὶ σπορᾷ δράκοντος·

σὲ δ᾽ ὑπὲρ διλόφου πέτρας στέροψ ὄπωπε [ἀντ. α]
λιγνύς, ἔνθα Κωρύκιαι
στείχουσι Νύμφαι Βακχίδες
1130 Κασταλίας τε νᾶμα.
καί σε Νυσαίων ὀρέων
κισσήρεις ὄχθαι χλωρά τ᾽ ἀ-
κτὰ πολυστάφυλος πέμπει,
ἀβρότων ἑπετᾶν εὐ-
1135 αζόντων Θηβαΐας
ἐπισκοποῦντ᾽ ἀγυιάς·

τὰν ἐκ πασᾶν τιμᾷς [στρ. β]
ὑπερτάταν πόλεων
ματρὶ σὺν κεραυνίᾳ·
1140 καὶ νῦν, ὡς βιαίας ἔχεται
πάνδαμος πόλις ἐπὶ νόσου,
μολεῖν καθαρσίῳ ποδὶ Παρνασσίαν
1145 ὑπὲρ κλιτύν, ἢ στονόεντα πορθμόν.

ἰὼ πῦρ πνειόντων [ἀντ. β]
χοράγ᾽ ἄστρων, νυχίων
φθεγμάτων ἐπίσκοπε,
παῖ Διὸς γένεθλον, προφάνηθ᾽,
1150 ὦναξ, σαῖς ἅμα περιπόλοις
Θυίαισιν, αἵ σε μαινόμεναι πάννυχοι
χορεύουσι τὸν ταμίαν Ἴακχον.

***

ΧΟΡ. Ω πολυονόματε
της νύφης της Καδμείας καμάρι
και του βαρύβροντου
του Δία βλαστάρι,
την Ιταλία την ξακουστή
που προστατεύεις
1120 και στης Ελευσινίας Δηούς
τους κοσμοσύναχτους τους κόρφους βασιλεύεις,
ω Βάκχε εσύ, που των Βακχών
κατοικείς τη μητρόπολη τη Θήβα
στου Ισμηνού πλάι τα νερά
και στη Δρακοσπορά.

Εσένα πάνω από το δίκορφο
το βράχο, που οι Κωρύκιες οι μαινάδες
περνούν βακχεύοντας,
σέ ειδαν οι δάδες
μες σε φεγγόβολους καπνούς,
σε είδε κι η βρύση
1130 της Κασταλίας· και σένα προβοδούν
οι κισσοφούντωτες βουνοπλαγιές της Νύσσας
κι ο πολυστάφυλος χλωρός γιαλός,
όταν μ᾽ ευάν ευοί θεϊκά τραγούδια
της Θήβας σου τους δρόμους τους πλατείς
θα ᾽ρθεις να επισκεφτείς.

Την πόλη πὄχεις σε τιμή
απ᾽ όλες πιο ξεχωριστή
μαζί με την κεραυνωμένη σου μητέρα·
1140 και τώρα που τη χώρα μας κρατεί
μεγάλη αρρώστια πέρα ως πέρα,
έλα σε μας να φέρεις λυτρωμό
πάνω απ᾽ του Παρνασσού τις ράχες
ή πέρ᾽ από τον πολυτάραχο πορθμό.

Ω εσύ που σέρνεις σε χορό
τα φλογερ᾽ άστρα τ᾽ ουρανού,
ω των νυχτερινών οργίων παραστάτη,
ω θεϊκό διογέννητο παιδί
μπρόβαλ᾽ εσύ της χώρας μας προστάτη
1150 με τη δική σου συνοδειά μαζί,
τις Θυιάδες, που ολονύχτιες σε χορεύουν,
τον Ίακχό τους, ξώφρενες, ευάν ευοί.