Ψάχνουμε να βρούμε αυτόν που μας ταιριάζει και τελικά παίρνουμε αυτόν που ορίζει το ένστικτο μας και πιστεύουμε πως θα μας οδηγήσει εκεί που πραγματικά θέλουμε. Ένας όμως είναι ο δρόμος της ψυχής, ο δρόμος που μας ανήκει και αν θέλουμε να τον ακολουθήσουμε ας είμαστε προετοιμασμένοι για μία βουτιά στα βαθιά.
Αυτό είναι η ψυχή ένας δρόμος που καταλήγει στην θάλασσα που άλλες φορές είναι γαλήνια και άλλες άγρια, το ίδιο και η ψυχή μας. Έχει τα κύματα της, μα έχει και την ηρεμία της, παρασύρεται από τον άνεμο και από τον ήλιο και ανάλογα αλλάζει όψη. Είναι πάντα όμορφη, κρύβει μέσα της ένα τεράστιο θησαυρό που για τον ανακαλύψεις οφείλεις να αντέχεις και την άγρια μορφή της. Θα σταματήσεις να περπατάς και θα αρχίσεις να κολυμπάς και όσο συνεχίζεις θα φτάνεις πιο βαθιά με την ελπίδα να ανακαλύψεις στην ψυχή σου, τον θησαυρό που κρύβεις μέσα σου.
Να θυμάσαι πως είναι μοναδικός, ξεχωριστός σε κάθε ψυχή, δοσμένος σε εσένα για εσένα, σου ανήκει για αυτό να τον προσέχεις και αν έχεις σκοπό να τον χαρίσεις, να τον χαρίζεις σε αυτούς που τον αξίζουν. Είναι δύσκολο όμως αυτό, να αναγνωρίσεις ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους, αυτούς που πραγματικά αξίζουν. Θα χαθείς ανάμεσα τους, θα βρεθείς με πολλούς και θα καταλάβεις πως αυτοί τελικά που θα μείνουν θα είναι πολύ λίγοι, λίγοι και κάλοι.
Αυτοί λοιπόν αξίζουν να τον ανακαλύψουν μαζί σου, να κολυμπήσετε μαζί σε αυτό το βυθό, να αντέξετε την κάθε γαλήνια στιγμή, την κάθε άγρια. Άλλωστε εκεί βλέπεις αν όντως άξιζαν να τους χαρίσεις τον θησαυρό σου, όταν αποδείξουν πως χαίρονται για εσένα και είναι μαζί σου, σε στηρίζουν στην κάθε δύσκολη στιγμή, σε κάθε κύμα αυτής της θάλασσας.
Είναι διατεθειμένοι να αντέξουν και να σου χαρίσουν και αυτοί με την σειρά τους τον δικό τους θησαυρό που και εσύ για να τον ανακαλύψεις οφείλεις να κολυμπήσεις στο βυθό και να αντέξεις την κάθε όψη αυτή της θάλασσας και να ξέρεις ότι αξίζει. Άλλωστε έτσι διαμορφώνονται οι σχέσεις όταν είσαι διατεθειμένος να χαρίσεις στον άλλον αυτά που έχεις μέσα σου και αυτό να είναι αμοιβαίο, έτσι χτίζονται και στηρίζονται πάνω σε γερά θεμέλια.
Αξίζει να δενόμαστε με τους άλλους, να αγαπιόμαστε, να διανύουμε μαζί τον δρόμο της ζωής, να κολυμπάμε μαζί στην θάλασσα της και να θυμόμαστε πως ακόμη και να χαθούμε πάντα θα βρίσκουμε τον τρόπο για να επιστρέψουμε εκεί που ανήκουμε, η ψυχή μας πάντα θα ξέρει τον δρόμο. Είναι μέσα στη ζωή να γνωρίσουμε και ανθρώπους που τελικά θα ανακαλύψουμε πως δεν άξιζαν ότι τους δώσαμε και δεν φταίει κανείς μας για αυτό, απλά δεν γίνεται να ταιριάζουμε με όλους και ο καθένας αξίζει για αυτό που είναι και κρύβει μέσα του και δεν πειράζει αν κάποιοι δεν μπορούν να το δουν.
Δεν είμαστε ίδιοι σε αυτό τον κόσμο, είμαστε διαφορετικοί, ξεχωριστοί, μοναδικοί και ο καθένας έχει αντέξει τα δικά του κύματα για να φτάσει εκεί που τον συναντάς και αν δεν κολύμπησες μαζί του, ότι και να πεις για αυτόν πάει χαμένο, δεν έχουν αξία τα λόγια σου γιατί δεν έχουν υπόσταση, δεν στηρίζονται στην αλήθεια του ανθρώπου που γνωρίζεις. Μόνο αυτός και αυτοί που ήταν μαζί του ξέρουν πραγματικά τι άνθρωπος είναι, τι κουβαλάει μέσα στη ψυχή του.
Κανείς δεν είναι άξιος να τον κρίνει, ούτε καν αυτοί που νομίζουν ότι τον ξέρουν καλά, γιατί ο κάθε άνθρωπος πάντα κρύβει κάτι που δεν το γνωρίζει κανείς, κάτι που είναι μόνο για τον εαυτό του. Είναι αυτό που του θυμίζει ποιος είναι, από πού ξεκίνησε και τι αξίζει και μόνο αυτός μπορεί να αναγνωρίσει τα λάθη του και τα σωστά του, φτάνει να έχει αυτογνωσία.
Η αυτογνωσία είναι ο δρόμος της ψυχής, η ανακάλυψη του χαρακτήρα, το θάρρος να παραδέχεσαι ότι φταις ακόμη και στον εαυτό σου και να μπορείς να το παραδεχτείς και στους άλλους. Δύσκολος δρόμος, κακοτράχαλος, θα συναντήσεις πολλά εμπόδια μέχρι να φτάσεις εκεί που βρίσκεσαι πραγματικά εσύ και τότε θα αρχίσεις να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, να τον αγαπάς. Έτσι θα αναγνωρίσεις την αξία σου, καθώς προσπερνάς το κάθε εμπόδιο, καθώς πέφτεις, χτυπάς, σηκώνεσαι, καθώς χαίρεσαι, καθώς πονάς.
Όλα αυτά θα σου χαρίσουν την ανακάλυψη του εαυτού σου, του θησαυρού που κρύβεται μέσα σου και δεν υπάρχει πουθενά άλλου, όπου και να ψάξεις. Η ανακάλυψη του εαυτού βρίσκεται στον δρόμο προς την αυτογνωσία, είναι το διέξοδο του λαβυρίνθου, ο δρόμος της αλήθειας και της ελευθερίας. Μόνο όταν φτάσουμε στο τέλος αυτής της διαδρομής θα είμαστε πραγματικά ελεύθεροι και θα συνειδητοποιήσουμε πως μόνο μέσα από την αυτογνωσία μπορούμε να εξελιχθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου