Πόση αξία δίνουμε στην υποκειμενική αντίληψη των όσων ζούμε διαστρεβλώνοντας θετικά ή αρνητικά την υπόστασή τους και το μέγεθός τους;
Η ερμηνεία που δίνουμε στα γεγονότα
Ο προσδιορισμός που δίνουμε στα γεγονότα τα καθιστά ικανά να προκαταλαμβάνουν επόμενες πράξεις, οι οποίες μας οδηγούν αντί να χάνονται στην πάροδο του χρόνου.
Γίνονται σημεία αναφοράς που καθορίζουν τις επόμενες κινήσεις μας.
Πόσες φορές έχουμε διαπιστώσει ότι υπερεκτιμήσαμε ένα γεγονός και με το πέρασμα του χρόνου, το είδαμε, ως ασήμαντο, ενώ πρώτα, το θεωρήσαμε σημαντικό και αντιθέτως μετανοιώσαμε για κάτι που επιπόλαια κάποτε αφήσαμε ενώ θέλαμε πολύ;
Τα συναισθήματα συνεπικουρούν στο να μεγιστοποιούμε ή να μικραίνουμε τις καταστάσεις μέσα στο μυαλό μας με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μετατρέπουν άθελά τους τα πράγματα σε μικρά ή μεγάλα μέσα από μια υποκειμενικότητα που όμως τους οδηγεί στη ζωή, για την ακρίβεια τους παρασέρνει σε μια προκαθορισμένη μοιραία αλληλουχία, φυλακίζοντας την ανάπτυξη της ψυχικής τους ύπαρξης, η οποία έχει την ανάγκη να εξελιχθεί.
Αυτό όμως, το να παρασύρεται κάποιος σε μια πορεία που «αποφασίστηκε» από έναν στρεβλά προκατελειμένο νου αντιτίθεται στις συνειδητοποιημένες αποφάσεις που απορρέουν από τη λογική ενός ισορροπημένου πνεύματος και επεμβαίνει βίαια στην ψυχοσύνθεσή του, με τις ανάλογες συνέπειες γι'αυτόν.
Καθήλωση
Στη ζωή κάθε ανθρώπου υπάρχει μια σειρά ενεργειών που οι σκέψεις ή το θέλω του από δυνατότητες γίνονται πράξεις, ανάλογα, σημαντικές ή ασήμαντες και επηρεάζουν καθοριστικά ή έντονα την ύπαρξη του, με ανάλογες συνέπειες για την επιτυχία ή αποτυχία του. Γεγονότα που το μέγεθος τους, κυριολεκτικά, έπαιξε κυρίως τον σημαντικότερο ρόλο στις πράξεις και στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του περιορίζοντάς την στις συνέπειες μιας μικρής χρονικής στιγμής εξαναγκάζοντας την ψυχή σε μια καθήλωση!
Φυλακές ψυχών μέσα στα σώματα ανθρώπων κρύβονται πίσω από τις βιτρίνες ατόμων και συνόλων στη σημερινή κοινωνία μας όπως προβάλλεται από τα ΜΜΕ και τα διαδραστικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ενσυνείδητες πράξεις
Ζούμε με πρότυπα μοντέλα, που το μέγεθός τους παίρνει διάσταση στη ζωή μας δημιουργώντας ανταγωνισμούς από τη δική μας συμμετοχή σε ένα κόσμο έκδηλο επιφανειακά όταν μέσα του υπάρχει το άγνωστο της ψυχής που τον συντρίβει. Καθώς, τη στιγμή που πράττουμε έχουμε ήδη καθορίσει αν αυτό που θα κάνουμε είναι μεγάλης ή μικρής σημασίας, δημιουργούμε μέσα στη ροή μας προσανατολισμένες βαρυτικά κινήσεις δίνοντάς τους το μέγεθος μικρό ή μεγάλο.
Όταν όλη αυτή η δίνη του μικρού μεγάλου γίνεται ασυνείδητα, η διάθεσή μας ορίζει αν αυτό που κάνουμε εκείνη τη στιγμή είναι μεγάλο ή μικρό. Αντίθετα, όταν είμαστε συνειδητοί επειδή κατανοούμε τι θέλουμε καθορίζουμε εμείς τι επιλέγουμε να κάνουμε σημαντικό και μεγάλο και τι μικρό και ασήμαντο.
Το μικρομέγαλο στις κοινωνικές διαστάσεις του σήμερα
Η υπόσταση του «μικρομεγάλου» στην καθημερινότητά μας έχει πολλές διαστάσεις. Πολλές φορές ακούμε για ανθρώπους που πέτυχαν αξιοθαύμαστα πράγματα προερχόμενοι από έναν χώρο που δεν περίμενε κανείς να φέρουν τέτοιο αποτέλεσμα, όπως επίσης παρατηρείται και η τέλεση άσχημων πράξεων, που δεν περίμενε κανείς να γίνουν, απο άτομα «υπεράνω υποψίας» που λέμε.
Πολλά τα παραδείγματα, όλοι το γνωρίζουμε...
Οι παραολυμπιακοί αγώνες, ο αθλητισμός, η ενασχόληση με τις τέχνες ατόμων με ειδικές ανάγκες, όπως και άλλες δραστηριότητες ατόμων που έχουν περιθωριοποιηθεί μέσα από την ιδιαιτερότητά τους είναι ένα καλό παράδειγμα θετικής επίδρασης του μικρομεγάλου.
Επίδραση των γεγονότων στη ζωή ενός ανθρώπου
Αυτό, όμως, που δεν υπολογίζουμε αρκετά είναι ότι τα γεγονότα αυτά, δυνητικά, έχουν το περιθώριο να καθορίσουν την πορεία ενός ανθρώπου μέσα απο ένα απίθανο συσχετισμό εντάσεων, μεγεθών και διαστάσεων των σκέψεων και πράξεων, ικανών να του φτιάξουν ή να του καταστρέψουν τη ζωή, καθορίζοντας την υπόσταση της ψυχικής του ισορροπίας, ασχέτως του οικονομικού, κοινωνικού ή οικογενειακού περιβάλλοντός του.
Γεγονότα στοιχειώνουν την ύπαρξη του ατόμου και τον οδηγούν σε μια ανάλογη αντιμετώπιση των καταστάσεων, κάτω από το ίδιο πρίσμα που του προσέδωσε το γεγονός, δημιουργώντας του ψυχοπαθολογίες... Μια περίεργη συσχέτιση του μικρού και του μεγάλου, όπου ο άνθρωπος, συνήθως, παγιδεύεται απο τα μεγέθη και καθοδηγείται σε ανάλογες ενέργειες καθώς και σε λάθος αντίληψη των δυνατοτήτων και της πορείας του...
Η αλληλουχία αυτή αφορά τα πάντα στον κόσμο που ζούμε, αλλά, η διάσταση που παίρνουν τα γεγονότα, με την μετατροπή τους σε μικρά ή μεγάλα, γίνεται ικανή να δρομολογεί την κανονικότητα που αποκτά το άτομο. Γίνεται μια μεγάλη δύναμη, αυτή η διπλή υπόσταση του γεγονότος, που πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος από την ψυχανάλυση και την επιστήμη της ψυχολογίας για τις διαστάσεις που μπορεί να δώσει στην αλλοίωση της ψυχικής εξέλιξης, όπως και στη θεραπεία και επαναφορά της ψυχής στη φυσική της κατάσταση.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό να αναφέρουμε τις περιπτώσεις ιατρικών περιστατικών όπου ασθενείς που διαγνώστηκαν με θανατηφόρες ασθένειες αν και ακολουθούσαν αγωγή θεραπείας δεν τα κατάφεραν όταν άλλοι ασθενείς με ίδιες ασθένειες με τη δύναμη της ψυχής τους θεραπεύτηκαν.
Η θετική αντιμετώπιση των καταστάσεων έπαιξε όπως καταλαβαίνουμε όλοι τον μεγαλύτερο ρόλο.
Η επιρροή μιας πράξης ανάλογα με τη νοηματοδότησή της
Το μέγεθος μια ασήμαντης πράξης αποκλείει ενδεχόμενη επιρροή ενώ μια μεγάλη πράξη με τις συνέπειες της, μπορεί να καθορίσει το μέλλον ενός ανθρώπου, χωρίς βέβαια να αποκλείουμε το ενδεχόμενο μια μικρή πράξη, να πυροδοτήσει μια μεγάλη ακόλουθη ενέργεια, πάλι όμως, μέσα από αυτή τη μαγική σχέση του μικρού με το μεγάλο όπου ο άνθρωπος θα δώσει ο ίδιος διάσταση στο γεγονός από ασήμαντο κάνοντάς το σημαντικό για αυτόν επηρεάζοντας θετικά ή αρνητικά την πορεία του.
Ένα παράδειγμα που έχουμε δει συχνά στα ΜΜΕ, είναι περιπτώσεις ανηλίκων που εγκληματούν, κλείνονται στις φυλακές κι όμως, σπουδάζουν, γίνονται επιστήμονες και βγαίνοντας απο την φυλακή, γίνονται ικανότατα μέλη της κοινωνίας. Μια «ασήμαντη» πράξη, η κλοπή, το έγκλημα, ο εγκλεισμός, φέρνουν την δύναμη στον νέο, να μετατρέψει το λάθος του σε σωστό που θα επηρεάσει θετικότατα το μέλλον του και την θέση του στην κοινωνία... Ένα πολύ άσχημο γεγονός έγινε μικρό και έγινε μεγάλο το αδύνατο.
Κοινωνική σύγκριση
Ένα άλλο παράδειγμα, που όλοι γνωρίζουμε, είναι ότι στη σημερινή κοινωνία, με το άγχος και το στρες που ζούμε πολλοί άνθρωποι διαλέγουν τον φόβο και την αρνητική άμιλλα να φωλιάσει μέσα τους και δυναμώνουν την ένταση στη ζωή τους, χάνοντας την εκτίμηση στην αξία όσων έχουν και μπορούν να χαίρονται προτιμώντας να θέλουν άλλα που έχουν άλλοι, την οικονομική κατάσταση, την επαγγελματική θέση, τη ζωή του άλλου την ίδια.
Κοινωνική σύγκριση, επαγγελματικός ανταγωνισμός, προσωπικές αντιπαλότητες είναι οι συνέπειες τέτοιων αντιδράσεων. Κι εδώ, το δικό μας γίνεται μικρό και αυτό που έχει ο άλλος γίνεται μεγάλο και το επιθυμούμε.
Η διαχείριση του μικρομεγάλου
Η διαχείριση του μικρομεγάλου πρέπει να αποτελέσει πεδίο έρευνας στην ψυχολογία ειδικά στην εποχή μας με τις νέες δυνατότητες και τους νέους ορίζοντες που παρουσιάζονται. Πρέπει να πέσει άπλετο φως στην πραγματική υπόσταση των γεγονότων όχι μόνο αυτών που δείχνουν μεγάλα και καθορίζονται εξ εαυτού αλλά τα άλλα που αν και μικρά δύναται να επιδράσουν θετικά ή αρνητικά στην υπόσταση και εξέλιξη του ανθρώπου.
Να απομυθοποιηθεί η υπερβολή και η ένταση της αξίας των γεγονότων που τον εξοστρατίζει από την πορεία του, να επέλθει η ισορροπία ώστε να μπορεί να υπάρχει όχι μόνο λογική συνέχεια αλλά και εξέλιξη προσωπική στη ροή της ζωής του. Με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος καθορίζει ο ίδιος τις πράξεις, την αξία τους και το μέλλον του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου