Τα γεράκια και τα κοράκια έκαναν μια συμφωνία να μοιράζονται ό,τι έβρισκαν στο δάσος. Μια μέρα είδαν μια αλεπού, που την είχαν τραυματίσει κυνηγοί, ξαπλωμένη και αβοήθητη κάτω από ένα δέντρο και μαζεύτηκαν γύρω της. Τα κοράκια είπαν: «Θα πάρουμε το πάνω μισό της αλεπούς». «Τότε εμείς θα πάρουμε το κάτω μισό», είπαν τα γεράκια. Η αλεπού γέλασε με αυτό που άκουσε και είπε:
«Πάντα νόμιζα ότι τα γεράκια είναι ανώτερα πλάσματα από τα κοράκια και σαν τέτοια πρέπει αυτά να πάρουν το πάνω μέρος του σώματός μου, του οποίου το κεφάλι, ο εγκέφαλος και άλλα ευαίσθητα μέρη αποτελούν τμήμα».
«Ναι, σωστά», είπαν τα γεράκια, «θα πάρουμε αυτό το κομμάτι της αλεπούς».
«Αποκλείεται», είπαν τα κοράκια, «πρέπει εμείς να το πάρουμε, όπως ήδη συμφωνήσαμε».
Τότε ξέσπασε ένας πόλεμος ανάμεσα στις αντίπαλες πλευρές και σκοτώθηκαν πολλά πουλιά. Τα υπόλοιπα που γλίτωσαν το έσκασαν με δυσκολία. Η αλεπού συνέχισε να παραμένει εκεί για λίγες μέρες, τρώγοντας με την ησυχία της τα σκοτωμένα γεράκια και κοράκια. Μετά έφυγε κοτσονάτη και σχολιάζοντας:
«Οι αδύναμοι επωφελούνται από τους καυγάδες των ισχυρών»
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου