Η φύση της απληστίας

Η κατανόηση και μόνο της φύσης της απληστίας είναι αρκετή. Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα άλλο για να απαλλαγείτε από αυτήν. Η ίδια η κατανόηση θα ξεκαθαρίσει όλο αυτό το χάος.

Είστε πλήρεις εάν βρίσκεστε σε αρμονία με το σύμπαν. Αν δεν βρίσκεστε σε αρμονία με το σύμπαν, τότε είστε άδειοι, εντελώς άδειοι. Και από αυτό το κενό προέρχεται η απληστία – απληστία είναι να γεμίσουμε το κενό με χρήματα, με σπίτια, με έπιπλα, με φίλους, με εραστές με το οτιδήποτε, επειδή δεν μπορεί κανείς να ζήσει ως κενό. Είναι τρομακτικό, είναι ζωή-φάντασμα. Αν είστε άδειοι και δεν υπάρχει τίποτε μέσα σας, είναι αδύνατον να ζήσετε.

Για να αποκτήσετε την αίσθηση ότι έχετε πολλά μέσα σας, υπάρχουν μόνο δύο τρόποι. Μπορείτε να συντονιστείτε με το σύμπαν – τότε είστε γεμάτοι με το σύνολο, με όλα τα λουλούδια και όλα τα αστέρια. Είναι μέσα σας, όπως είναι και έξω από εσάς. Αυτό είναι πραγματική ολοκλήρωση. Αλλά αν δεν το κάνετε αυτό -όπως δεν το κάνουν εκατομμύρια άνθρωποι-, τότε ο ευκολότερος τρόπος είναι να γεμίσετε το κενό με σκουπίδια.

Κάποτε συγκατοικούσα με έναν άντρα. ‘Ήταν ένας πλούσιος άνθρωπος, είχε ένα όμορφο σπίτι, και με κάποιον τρόπο ενδιαφέρθηκε για τις ιδέες μου. Άκουσε μερικές διαλέξεις μου και με προσκάλεσε να μείνω μαζί του, λέγοντας: «Γιατί να ζεις μακριά, έξω από την πόλη; ’Έχω ένα όμορφο σπίτι στην πόλη, και είναι τόσο μεγάλο. Μπορείς να πάρεις το μισό. Δεν θα μου πληρώνεις ενοίκιο, απλώς θέλω την παρουσία σου στο σπίτι μου».

Εγώ ζούσα έξω από την πόλη, στα βουνά, αλλά ήταν δύσκολο να μετακινηθώ από εκεί στο πανεπιστήμιο, ενώ από το σπίτι του το πανεπιστήμιο ήταν πολύ κοντά. Η κατοικία είχε έναν όμορφο κήπο και βρισκόταν στην καλύτερη γειτονιά τη πόλης έτσι δέχτηκα την πρόσκλησή του. Αλλά όταν πήγα στο σπίτι, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ο άντρας αυτός είχε μαζέψει τόσα πολλά σκουπίδια, που δεν υπήρχε χώρος για τίποτε άλλο. Το σπίτι ήταν μεγάλο, αλλά η συλλογή του ήταν ακόμα μεγαλύτερη – μια συλλογή που ήταν εντελώς ηλίθια! Οτιδήποτε μπορούσε να βρει στην αγορά και να το αγοράσει, το αγόραζε. Τον ρώτησα: «Τι θα κάνεις με όλα αυτά τα πράγματα;».

Εκείνος είπε: «Κανείς δεν ξέρει, κάποια μέρα μπορεί κάποιος να τα χρειαστεί». «Ωστόσο», είπα, «πού υποτίθεται ότι θα μπορούσε να μείνει κάποιος σε αυτό το σπίτι;». Τόσα πολλά έπιπλα από τόσες διαφορετικές περιόδους… Όταν οι Ευρωπαίοι έφυγαν από την Ινδία, αναγκάστηκαν να πουλήσουν όλα τους τα πράγματα. Αυτός ο άνθρωπος ποτέ δεν είχε αρκετά αντικείμενα. Αγόραζε το οτιδήποτε, πράγματα που δεν χρειαζόταν. Είχε ακόμα και ένα αυτοκίνητο στο γκαράζ, που καθόταν εκεί άπραγο, αφού ήταν παλιό, σπασμένο. Τον ρώτησα: «Γιατί δεν το πετάς; Τουλάχιστον για να καθαρίσει το μέρος…».

Εκείνος μου είπε: «Δείχνει ωραίο στο γκαράζ». Όλα τα λάστιχα ήταν σκασμένα, δεν είχε νόημα αυτό που μου έλεγε. Για να μετακινηθεί, έπρεπε κάποιος να το σπρώξει. Απλώς καθόταν εκεί και σάπιζε. Είπε: «Το πήρα σε πολύ λογική τιμή. Ανήκε σε μια ηλικιωμένη γυναίκα που ήταν νοσοκόμα εδώ, και τώρα γύρισε στην Αγγλία».

Του είπα: «Αν σε ενδιέφερε να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο, τότε τουλάχιστον θα έπρεπε να έχεις αγοράσει ένα αυτοκίνητο που κινείται!».

Ο άντρας είπε: «Δεν ενδιαφέρομαι να οδηγήσω αυτοκίνητο, το ποδήλατό μου είναι πολύ καλό». Το ποδήλατό του ήταν επίσης ένα θαύμα. Μπορούσες να καταλάβεις από ένα μίλι μακριά ότι ερχόταν το ποδήλατο, επειδή το ποδήλατο έκανε απίστευτο θόρυβο. Δεν είχε προφυλακτήρες, ούτε κάλυμμα προστασίας της αλυσίδας του. Πρέπει να ήταν το παλαιότερο ποδήλατο που φτιάχτηκε ποτέ. Δεν είχε καν κόρνα. Όταν του το επισήμανα, εκείνος είπε: «Δεν υπάρχει λόγος να έχει κόρνα. Κάνει τόσο πολύ θόρυβο, που σε απόσταση ενός χιλιομέτρου οι άνθρωποι έχουν φύγει από τη μέση. Και είναι καλό, γιατί δεν μπορεί να κλαπεί, επειδή κανείς άλλος δεν μπορεί να το καβαλήσει. Μου το έκλεψαν δύο φορές, και ο κλέφτης πιάστηκε αμέσως – επειδή κάνει τόσο πολύ θόρυβο, και όλοι ξέρουν ότι είναι το ποδήλατό μου. Μπορώ να το αφήσω οπουδήποτε. Πάω να δω μια ταινία και δεν το βάζω στο ειδικό σημείο στάθμευσης για τα ποδήλατα, γιατί θα πρέπει να πληρώσω. Μπορώ να το βάλω οπουδήποτε, και είναι πάντα εκεί όταν επιστρέφω. ‘Όλοι ξέρουν ότι είναι μεγάλο πρόβλημα, και γι’ αυτό είναι καλύτερα να μην ασχοληθούν μαζί του». Συμπλήρωσε: «Είναι ένα σπάνιο δείγμα».

Είχε κάθε λογής αντικείμενα στο σπίτι του… μέχρι και χαλασμένα ραδιόφωνα, γιατί μπορούσε να τα πάρει φτηνά. Τον ρώτησα: «Γιατί το αγόρασες αυτό;».

Είπε: «Η γυναίκα μου το έδωσε, μου το πρόσφερε ως δώρο, αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ ένα έργο τέχνης».

Του είπα: “Αν είναι να μείνω σε αυτό το σπίτι, ο χώρος μου πρέπει να είναι άδειος”. Ο άντρας έδειξε πρόθυμος να τα πάρει όλα στη δική του πλευρά. ’Ήδη το σπίτι ήταν τόσο γεμάτο, που δεν μπορούσες να περπατήσεις, αλλά τα πήρε όλα στον χώρο του. Είχε τόσα πολλά έπιπλα, ώστε κατέληξαν στοιβαγμένα πάνω σ’ έναν καναπέ, ο οποίος φυσικά δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Τον ρώτησα: «Γιατί;».

Είπε: «Δεν καταλαβαίνεις; – τα αγόρασα όλα σε τόσο καλή τιμή! Κάποια μέρα μπορεί να παντρευτώ και να κάνω παιδιά, μπορεί να τα χρειαστούν όλα αυτά τα πράγματα. Μην ανησυχείς, όλα θα χρησιμοποιηθούν κάποια στιγμή».

Ακόμα και στον δρόμο, αν έβρισκε κάτι που είχε πετάξει κάποιος, το μάζευε. Μια μέρα περπατούσε μαζί μου από τον κήπο προς το σπίτι και βρήκε μια λαβή ποδηλάτου. Τον ρώτησα: «Τι θα το κάνεις αυτό;».

Ο σπιτονοικοκύρης μου είπε: « Θα σου δείξω». Τον ακολούθησα στο μπάνιο, όπου είχε σε μία γωνία ένα ποδήλατο που ήταν σχεδόν ολοκληρωμένο – ελάχιστα εξαρτήματα έλειπαν. Είπε: «Όλα αυτά τα κομμάτια τα έχω μαζέψει από τον δρόμο και τα έχω συναρμολογήσει. Ελάχιστα πράγματα λείπουν. Δεν υπάρχει αλυσίδα, ούτε σέλα, αλλά θα τα βρω. Κάποιος Θα τα πετάξει κάπου κάποια μέρα. ‘Έχω μεγάλη ζωή μπροστά μου, πού είναι το κακό; Δείχνει πολύ ωραίο στο μπάνιο».

Απληστία απλώς σημαίνει ότι αισθάνεστε ένα βαθύ κενό και θέλετε να το γεμίσετε με οτιδήποτε μπορείτε – δεν έχει σημασία τι είναι αυτό. Μόλις το καταλάβετε, δεν υπάρχει λόγος να κάνετε τίποτα για την απληστία. Πρέπει να κάνετε κάτι για να έρθετε σε επαφή με το σύνολο, οπότε το εσωτερικό κενό εξαφανίζεται. Μαζί με το κενό, εξαφανίζεται και η απληστία.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αρχίζετε να ζείτε γυμνοί. Απλώς σημαίνει ότι δεν ζείτε μόνο για να συλλέγετε πράγματα. Όποτε χρειάζεστε κάτι, μπορείτε να το έχετε. Αλλά υπάρχουν τρελοί σε όλο τον κόσμο που μαζεύουν πράγματα. Κάποιος μαζεύει χρήματα, αν και δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ. Είναι παράξενο – ένα αντικείμενο πρέπει να χρησιμοποιείται. Εάν δεν χρησιμοποιείται, τότε δεν υπάρχει ανάγκη για αυτό.

Δεν βλέπω την απληστία ως επιθυμία – είναι κάποια υπαρξιακή αρρώστια. Δεν είστε σε αρμονία με το σύνολο. Και μόνο ένας συντονισμός με το σύνολο μπορεί να σας κάνει υγιείς και ιερούς.

Να είστε υπαρξιακοί.

Παραδοθείτε και προσεγγίστε περισσότερο την ύπαρξη στη σιωπή και την ειρήνη, στον διαλογισμό. Και μια μέρα θα δείτε ότι είστε τόσο γεμάτοι -υπερπλήρεις- και ξεχειλίζετε από χαρά, μακαριότητα, ευτυχία. ‘Έχετε τόσα πολλά που μπορείτε να δώσετε σε ολόκληρο τον κόσμο, και όμως δεν θα εξαντληθούν. Εκείνη την ημέρα, για πρώτη φορά, δεν θα αισθανθείτε καμία απληστία – για τα χρήματα, τα τρόφιμα, τα πράγματα, για οτιδήποτε. Θα ζήσετε, όχι με μια διαρκή απληστία που δεν θα μπορεί να ικανοποιηθεί, μια πληγή που δεν θα μπορεί να θεραπευτεί. Θα ζήσετε φυσιολογικά, και θα βρείτε όλα αυτά που χρειάζεστε.