Από μικρούς μάς έλεγαν να ακολουθήσουμε το πάθος μας. Να ψάξουμε να βρούμε ποιο είναι αυτό και να το καλλιεργήσουμε. Μας έλεγαν ότι αν καταφέρουμε να το κάνουμε επάγγελμα και να μπορούμε να ζούμε κιόλας απ’ αυτό θα ήμασταν ευτυχισμένοι κι όλα θα ήταν όμορφα και ρόδινα. Πολλοί από εμάς όμως δεν είχαν ποτέ ένα μόνο πάθος κι ανά διαστήματα μάς κλέβει την καρδιά και κάτι νέο. Αυτό μας κάνει ασταθείς κι ανώριμους; Μήπως το να είμαστε πιο περιπετειώδεις κι επιρρεπείς στην αλλαγή μας βλάπτει;
Αλήθεια τι είναι «πάθος»; Στο λεξικό μπορούμε να βρούμε πολλές έννοιες αυτής της λέξης, κάποιες από αυτές είναι ο υπέρθερμος ενθουσιασμός, τάση ή το θέλω που κυριαρχεί την κρίση και η θερμή συναισθηματική εκδήλωση. Με απλά λόγια είναι το καύσιμο, η φωτιά που έχουμε μέσα μας. Κάποιοι έχουν τρέλα με τα μαθηματικά, άλλοι με το τραγούδι, άλλοι με την υγιεινή διατροφή, άλλοι με τον χορό κι άλλοι –καλή ώρα- με τη γραφή. Πολλοί όμως γοητεύονται από διάφορα πράγματα ταυτόχρονα κι αυτό τους προκαλεί σύγχυση ως προς το ποια καριέρα πρέπει ν’ ακολουθήσουν.
Άλλοι πάλι δεν έχουν ιδέα τι τους συγκινεί βαθιά κι αυτό τους αγχώνει και τους κάνει να νιώθουν μειονεκτικά σε σύγκριση με άλλους που μοιάζουν να το έχουν βρει και να το εξασκούν. Τελειώνουμε το σχολείο στα 18 και πρέπει να επιλέξουμε ποια είναι η κλίση μας και να την ακολουθήσουμε για όλη μας τη ζωή λες και θα έχουμε πάντα τα μυαλά και τα ενδιαφέροντα που είχαμε στα 18. Η όλη διαδικασία είναι ψυχοφθόρα κι αγχωτική για ένα παιδί- αλλά και για κάθε άνθρωπο κάθε ηλικίας που ψάχνει να βρει τη θέση του. Η πραγματικότητα είναι ότι το να βρούμε τι ανάβει τη φωτιά μέσα μας είναι εξαιρετικά δύσκολο γιατί μιλάμε για συναίσθημα όχι για πλάνο. Και τα συναισθήματα αλλάζουν. Συχνά. Πολύ συχνά.
Έτσι μπορεί να δοκιμάσουμε να κάνουμε κάτι επειδή έχει υψηλές απολαβές, γόητρο, αίσθημα ευθύνης, ή από απλή περιέργεια κι ενώ στην αρχή δεν τρελαινόμασταν τόσο γι’ αυτό στη συνέχεια να το λατρέψουμε αφρού το γνωρίσουμε. Από την άλλη, μπορεί να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα ακολουθώντας το πάθος μας όμως στην πορεία η φωτιά που έχουμε μέσα μας να σβήσει και να μη θέλουμε να ασχοληθούμε με ό, τι πριν μας κέντριζε την προσοχή.
Η αγάπη που δημιουργούμε για κάτι, ο ενθουσιασμός και η χαρά που μας προκαλείται όταν ασχολούμαστε μ’ αυτό, αυτά αξίζουν κι αν δε συμβαίνουν δεν είναι κακό να δοκιμάζουμε και κάτι άλλο χάριν του παρελθόντος. Δεν κατοχυρώνεις την αγάπη σου με συμβόλαιο, απλώς συμβαίνει όταν βρίσκεις ουσία σε κάτι που κάνεις. Άρα δεν υπάρχει μυστικό να ψάξουμε και να το βρούμε αφού αυτό βρίσκεται μέσα μας κι εκδηλώνεται αυθόρμητα.
Είναι εντάξει να ψαχνόμαστε και να δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα που μπορούν να μας προκαλέσουν έντονα συναισθήματα. Το να πιστεύουμε ότι για μια ζωή μπορούμε ν’ ασχοληθούμε με ένα αντικείμενο και μόνο και μ’ αυτό να πορευόμαστε είναι απολύτως περιοριστικό. Άλλωστε, τι πιο ενδιαφέρον από το να καταφέρεις να αξιοποιήσεις όλα σου τα ενδιαφέροντα κι ένα προς ένα να δεις πού μπορούν να σε φτάσουν;
Αλήθεια τι είναι «πάθος»; Στο λεξικό μπορούμε να βρούμε πολλές έννοιες αυτής της λέξης, κάποιες από αυτές είναι ο υπέρθερμος ενθουσιασμός, τάση ή το θέλω που κυριαρχεί την κρίση και η θερμή συναισθηματική εκδήλωση. Με απλά λόγια είναι το καύσιμο, η φωτιά που έχουμε μέσα μας. Κάποιοι έχουν τρέλα με τα μαθηματικά, άλλοι με το τραγούδι, άλλοι με την υγιεινή διατροφή, άλλοι με τον χορό κι άλλοι –καλή ώρα- με τη γραφή. Πολλοί όμως γοητεύονται από διάφορα πράγματα ταυτόχρονα κι αυτό τους προκαλεί σύγχυση ως προς το ποια καριέρα πρέπει ν’ ακολουθήσουν.
Άλλοι πάλι δεν έχουν ιδέα τι τους συγκινεί βαθιά κι αυτό τους αγχώνει και τους κάνει να νιώθουν μειονεκτικά σε σύγκριση με άλλους που μοιάζουν να το έχουν βρει και να το εξασκούν. Τελειώνουμε το σχολείο στα 18 και πρέπει να επιλέξουμε ποια είναι η κλίση μας και να την ακολουθήσουμε για όλη μας τη ζωή λες και θα έχουμε πάντα τα μυαλά και τα ενδιαφέροντα που είχαμε στα 18. Η όλη διαδικασία είναι ψυχοφθόρα κι αγχωτική για ένα παιδί- αλλά και για κάθε άνθρωπο κάθε ηλικίας που ψάχνει να βρει τη θέση του. Η πραγματικότητα είναι ότι το να βρούμε τι ανάβει τη φωτιά μέσα μας είναι εξαιρετικά δύσκολο γιατί μιλάμε για συναίσθημα όχι για πλάνο. Και τα συναισθήματα αλλάζουν. Συχνά. Πολύ συχνά.
Έτσι μπορεί να δοκιμάσουμε να κάνουμε κάτι επειδή έχει υψηλές απολαβές, γόητρο, αίσθημα ευθύνης, ή από απλή περιέργεια κι ενώ στην αρχή δεν τρελαινόμασταν τόσο γι’ αυτό στη συνέχεια να το λατρέψουμε αφρού το γνωρίσουμε. Από την άλλη, μπορεί να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα ακολουθώντας το πάθος μας όμως στην πορεία η φωτιά που έχουμε μέσα μας να σβήσει και να μη θέλουμε να ασχοληθούμε με ό, τι πριν μας κέντριζε την προσοχή.
Η αγάπη που δημιουργούμε για κάτι, ο ενθουσιασμός και η χαρά που μας προκαλείται όταν ασχολούμαστε μ’ αυτό, αυτά αξίζουν κι αν δε συμβαίνουν δεν είναι κακό να δοκιμάζουμε και κάτι άλλο χάριν του παρελθόντος. Δεν κατοχυρώνεις την αγάπη σου με συμβόλαιο, απλώς συμβαίνει όταν βρίσκεις ουσία σε κάτι που κάνεις. Άρα δεν υπάρχει μυστικό να ψάξουμε και να το βρούμε αφού αυτό βρίσκεται μέσα μας κι εκδηλώνεται αυθόρμητα.
Είναι εντάξει να ψαχνόμαστε και να δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα που μπορούν να μας προκαλέσουν έντονα συναισθήματα. Το να πιστεύουμε ότι για μια ζωή μπορούμε ν’ ασχοληθούμε με ένα αντικείμενο και μόνο και μ’ αυτό να πορευόμαστε είναι απολύτως περιοριστικό. Άλλωστε, τι πιο ενδιαφέρον από το να καταφέρεις να αξιοποιήσεις όλα σου τα ενδιαφέροντα κι ένα προς ένα να δεις πού μπορούν να σε φτάσουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου