Το Ζευγάρι

Το δοκιμαστήριο του έρωτα είναι η συμβίωση. Στα περισσότερα ζευγάρια μπορεί καθένας από τους δύο να είναι από μόνος του ένα αξιαγάπητο πλάσμα. Όταν είναι μαζί, σαν να δημιουργείται μια χημική αντίδραση και χάνουν τον εαυτό τους. Έχουν εισβάλει ο ένας στον χώρο του άλλου.

Αυτό που κουμαντάρει τον άνθρωπο είναι το Εγώ του.

Το Εγώ του τοποθετεί πάνω απ’ όλα και όλους· κι ας συμπεριφέρεται κόσμια και ευγενικά, επειδή κατορθώνει να το κρατάει αθέατο. Το Εγώ του γυμνάζεται, βάφεται, στολίζεται, μάχεται, πετυχαίνει επιδόσεις, νίκες ερωτικές και δεν σηκώνει παρείσακτους.

Καθένας πορεύεται με το Εγώ του.

Και παρά την εκ γενετής εκπαίδευση, δύσκολα αντέχει τη συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους εκτός του στενού οικογενειακού κύκλου. Πολλοί γνωστοί και φίλοι μετρημένοι. Μόνο για το άλλο φύλο κάνει εξαιρέσεις· ο έρωτας είναι η μόνη ελπίδα μας να μη ζήσουμε στη μοναξιά.

Ο θεράπων έρωτας.

Είναι το παραμύθιασμα της Φύσης που απαιτεί αναπαραγωγή και στην αρχή τουλάχιστον κάνει τη συμβίωση άκρως ελκυστική. Αφήνεις χώρο για το ερωτικό σου αντικείμενο, αναστέλλεις κάποια δικά σου θέλω, γιατί θέλεις περισσότερο αυτό. Να είσαι διαρκώς μαζί του, να μοιράζεστε τη ζωή σας.

Κι όσο πιο δυνατή και ώριμη είναι η αγάπη μεταξύ σας, τόσο περισσότερο χαρίζεται ο ένας στον άλλον· φτάνεις να βλέπεις τα κουσούρια του ακόμα και γοητευτικά. Αν αγαπάς αυτόν που ροχαλίζει στον ύπνο του, το κάνεις γούστο, αν όχι σε διαολίζει υπέρμετρα εξαγριώνεσαι ακόμα και με τον τρόπο που μιλάει ή τρώει.

Οι προσδοκίες μας είναι υπερβολικές. Απαιτούμε ευτυχία διά βίου καθιστώντας υπεύθυνο τον άλλον. Δεν γίνονται αυτά. Η ευτυχία νοείται μόνο ως αντίθετο της δυστυχίας. Όσο δεν δυστυχούμε, είμαστε καλά· και πιθανόν να έρθουν τα καλύτερα.

Διαρκής ευτυχία δεν υπάρχει.

Η ευτυχία δεν είναι κάποιο τρένο που επιβιβάζεσαι και θα σε πάει αδιατάρακτα ως το τέλος της ζωής σου. Αν έχεις τύχη, η ευτυχία είναι κάποιοι σύντομοι ενδιάμεσοι σταθμοί, που δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα τους συναντήσουμε όλοι.

Δεν υπάρχει ενήλικος χωρίς προϊστορία. Καθένας μας κουβαλάει τις αποσκευές του· εμπειρίες από τη ζωή και τις προηγούμενες σχέσεις του. Άλλες χρήσιμες κι άλλες οδυνηρές.

Τις βαριές αποσκευές τις αφήνουμε στην εξώπορτα. Αυτά που μας βάρυναν, μας πόνεσαν, μας τραυμάτισαν, δεν τα φέρνουμε στη νέα σχέση. Δεν πρέπει το νέο ταίρι μας να πληρώσει τις ζημιές που προκάλεσαν άλλοι.

Αυτό που σώζει μια συμβίωση είναι η ανεκτικότητα και η καλοσύνη.

Ουδείς γνωρίζει τα μυστικά ενός ζευγαριού.

Ούτε για τη μάνα και τον πατέρα μας δεν μπορούμε να πούμε· νομίζουμε ότι ξέρουμε την εσώτερη ζωή τους αλλά ουσιαστικά την αγνοούμε. Έτσι, ουδείς νομιμοποιείται να παρεμβαίνει σαν αυτόκλητος συμβουλάτορας- συνήθως μόνο ζημιά προξενεί.

Σύμφωνα με τον περίφημο τροχό των συναισθημάτων του Robert Plutchίk, για να προκύψει Αγάπη προϋποθέτει συνδυασμό δύο βασικών συναισθημάτων: Χαρά και Εμπιστοσύνη.