Ο «νόμος της αδράνειας» δημιουργεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο ένα από τα μεγαλύτερα περιοριστικά πιστεύω που τον βασανίζει σε όλη του τη ζωή: Την τάση να αντιστέκεται σε οποιαδήποτε αλλαγή!Ο φόβος, η ανασφάλεια, η χαμηλή αυτοεκτίμηση μας εμποδίζουν από το να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις που θα αλλάξουν τη ζωή μας και συχνά μας κρατάνε σε καταστάσεις που «δεν τις αντέχουμε άλλο», αλλά που τελικά κρατάνε μια ζωή…
«Δεν μπορώ άλλο τη δουλειά μου», «Δεν αντέχω άλλο τον σύντροφό μου», «δεν», «δεν»… και τίποτα τελικά δεν αλλάζει αφού ο εγκέφαλος απλά «δεν» παίρνει τα σωστά ερεθίσματα που βέβαια απαιτούν κόπο και αποφασιστικότητα.
Το φοβισμένο κομμάτι του εαυτού μας λέει:
«Φοβάμαι να πηδήξω από τον ψηλό κοφτερό βράχο στα άγνωστα νερά της θάλασσας.
Δεν ξέρω τι θα πάθω κατά την πτώση.
Δεν ξέρω τι υπάρχει εκεί κάτω.
Μπορεί να σκοτωθώ.
Μπορεί, ακόμα χειρότερα, να χτυπήσω σοβαρά και να υποφέρω για την υπόλοιπη ζωή μου. Το άγνωστο ατύχημα είναι αυτό που με φοβίζει».
Στη συνέχεια, υπάρχει κάτι μέσα μας βαθιά που θέλει να αντισταθεί στην αδράνεια και προσθέτει ερωτηματικά στον φόβο μας:
«Αν ήξερα ότι δεν θα κινδυνέψω θα πηδούσα;
Αν ήταν βέβαιο ότι ο βυθός είναι φιλικός, βαθύς χωρίς απόοπτα βράχια;»
Σε αυτό το ερώτημα καλείται ο άνθρωπος να απαντήσει καθημερινά, όταν δέχεται προκλήσεις στη ζωή του ή όταν χρειάζεται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις ή πορείες που διαφαίνεται ότι εμπεριέχουν ρίσκο.
Ρίσκο αποτυχίας με κόστος άλλοτε οικονομικό και άλλοτε συναισθηματικό.
Το μέγεθος του ρίσκου που αντέχεις να πάρεις, μαρτυρά το δέσιμο και την σχέση που έχεις με τον εαυτό και την ψυχή σου.
Επίσης μαρτυρά το μέγεθος της εξάρτησής σου από τα υλικά αγαθά καθώς και από τα συναισθήματα των άλλων.
Το φοβισμένο κομμάτι του εαυτού μας, ελέγχει και τις σχέσεις μας αφού μας λέει:
«Δεν θέλω να θέσω τον εαυτόν μου σε κίνδυνο με το να δεθώ με κάποιον που πιθανόν να μου ελέγξει τη ζωή!»
Ο Mahatma Gandhi έλεγε: «Δειλός είναι κάποιος που δεν μπορεί να δείξει την αγάπη. Αυτό, είναι προνόμιο των γεναίων!»
Απαντώντας στην άρνηση για «δέσιμο με κάποιον», στρέφω την προσοχή μου στο κομμάτι αυτοεκτίμηση και στο δικαίωμα να ονειρεύεσαι με λογική και αισιοδοξία.
Κανείς δεν αξίζει να είναι δίπλα σου, αν ο σκοπός του είναι να σου ελέγξει τη ζωή.
Ο σύντροφος της ζωής σου, είναι εκεί για να σου κάνει τη ζωή λίγο πιο όμορφη.
Να μοιραστεί τις σκοτεινές μέρες και να τις κάνει λίγο πιο φωτεινές.
Να πάρει λίγο από το γέλιο σου και να ζωγραφίσει την ευτυχία.
Το ίδιο κι εσύ γι αυτόν!
Το δέσιμο δύο ανθρώπων είναι η αφετηρία της εξέλιξης δυο δυνατών ελεύθερων ψυχών.
Δύο ψυχών που η ένωση τους δίνει φτερά για να πετάξουν και όχι αλυσίδες για να δεθούν σταθερά στη Γη.
Αυτά τα φτερά είναι η ουσία μια αληθινής δυνατής σχέσης.
Όχι η φήμη, η κοινωνική αποδοχή, το χρήμα, η εικόνα και τα like στο facebook.
Η εμπειρία του ταξιδιού στο φως το βαθύτερο της ψυχής χωρίς φόβο.
Η στιγμή που θα σταθείς γυμνός δίπλα στο «άλλο σου ολόκληρο» και μαζί θα νιώθετε έτοιμοι να απορροφήσετε όλη τη δυνατή ενέργεια του σύμπαντος και να την κατευθύνετε όπου θέλετε και όπου κρίνετε εσείς απαραίτητο.
Χωρίς δυσκολία, απλά και μόνο με απόλυτα φυσικό τρόπο…
Είναι ωραίο να τολμάς.
Να λες όχι στο φόβο σου.
Να είσαι έτοιμος να ζήσεις κι ας αποτύχεις.
Μια νέα μέρα θα ξημερώσει και θα είσαι πάλι εδώ.
Πιο δυνατός μέσα ακόμη και από ένα μάθημα αποτυχίας.
Όταν όμως το μάθημα ζωής σε φέρει στο επόμενο επίπεδο…
θα ευγνωμονείς τον εαυτό σου που εναρμονίστηκε με το σύμπαν, νίκησε τους φόβους του και ζει στην δυνατή συχνότητα της συμπαντικής αγάπης.
Τότε θα ξέρεις…
Και, ακόμα κι αν αγωνιούσες σε όλη σου τη ζωή για το πως θα μοιραστείς την ευτυχία, τώρα θα βλέπεις ότι όλο αυτό δεν είχε κανένα νόημα ποτέ…
Ποτέ δεν θα μπορούσες να μοιραστείς κάτι με κάποιον αληθινά, αν δεν το ήθελε κι εκείνος. Αν δεν συντονιζόταν με την δική του θέληση στην ίδια συχνότητα.
Ακόμα κι αν το φανταζόσουν, ακόμα και αν προσποιόσουν, ακόμα κι αν τον «έσερνες», τίποτα δεν θα ήταν αληθινό…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου