Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή ρωτώντας, ήταν τελικά ή όχι οριστικά Χαλδαίοι οι προγονοί του Αβραάμ; Ας ρίξουμε μια μάτια στα στοιχεία: «Ητο δε ο Σημ εκατό ετών ότε εγέννησε τον Αρφαξάδ» Γέν.ΙΑ΄10 «Ο δε Αρφαξάδ ονόμασε εκείνους των οποίων ηγήθηκε Αρφαξαδαίους [1] που τώρα καλούνται Χαλδαίοι... Αρφαξάδ εγέννησε τον Σαλά αυτός τον Έβερ εκ του οποίου και Εβραίοι ονομάσθηκαν. Ο Έβερ εγέννησε τον Φαλέγ, αυτός τον Ραγαύ... τον Σερούχ... τον Ναχώρ... τον Θάρρα, αυτός δε έγινε πατέρας του Αβραάμ» Ιώσηπος ιουδαϊκή αρχαιολογία 1.143-149
Γνωρίζοντας λοιπόν και από τις γραφές, ότι η γενεαλογική σειρά στην περίφημη αυτή οικογένεια είναι: «Έβερ - Φαλέγ - Ραγαύ -Σερούχ - Ναχώρ - Θάρρα - Αβραάμ» (Γέν.ΙΑ΄16-26) προσπάθησα να βρω γι’ αυτούς ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, που θα πρόδιδαν το είδος της προϊστορίας τους.
Πρόκειται ίσως για κουραστικές λεπτομέρειες της ζωής ανθρώπων, που ποτέ μέχρι σήμερα δεν ακούσαμε ούτε καν τα ονόματά τους. Διαβάστε όμως αργά και με κάθε προσοχή τις λεπτομέρειες που μας μεταφέρουν στο περίεργο παρελθόν τους και θα δείτε ότι κάθε λεπτομέρεια γύρω απ’ την παράξενη ιστορία τους, έχει πολλά και αξιόλογα να μας αποκαλύψει!
Στον εβραιο-χριστιανό επίσκοπο Κύπρου και μητροπολίτη Σαλαμίνος Επιφάνιο, που λόγο της καταγωγής του «εξ’ Ιουδαίων», κάτι παραπάνω ήξερε απ’ τους υπόλοιπους αλλοεθνείς χριστιανούς για την προϊστορία των προγόνων του, διαβάζουμε: «Ραγαύ δε εγέννησε τον Σερούχ τον επονομαζόμενο Ερεθισμό(!) εκ του οποίου, όπως μας βεβαιώνει η μέχρι εμάς ελθούσα γνώση, άρχισε στους ανθρώπους η ειδωλολατρία... με ξόανα και τορνευτούς λίθους ή ξύλα ή ασημόχρυσα ή εξ’ άλλης ύλης φτιαγμένα... και δια χρωμάτων και εικόνων η ανθρώπινη διάνοια αντί της αγαθότητας εφεύρε την παρανομία... Σερούχ δε γεννά τον Ναχώρ, αυτός δε τον Θάρρα εκ’ του οποίου έγινε ανδριαντοπλασία από πηλουργίας και κεραμικής τέχνης... και έκτοτε θεοποίησαν κακοδαίμονας τυράννους ή γόητες (δηλαδή μάγους) …και φαρμακεία και μαγεία ευρέθη» Επιφάνιος κατά αιρέσεων 1.177-178 Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος διαβεβαιώνει τα ίδια: «Ότι η ειδωλολατρία ήρξατο από Σερούχ». περι αρετησ και κακιασ 1.164/14
Στον Ιωάννη τον Δαμασκηνό διαβάζουμε: «από των χρόνων του Σερούχ εναρξάμενης της ειδωλολατρίας... επί το μάλιστα πολιτικότερον... (λάτρευαν) τότε τους παρ’ αυτών τετιμημένους γόητας (δηλαδή μάγους) ή κάποιους (άλλους) άξια μνήμης έργα πράξαντας... έπειτα δε από των χρόνων του Θάρρα, πατρός Αβραάμ, δι’ αγαλμάτων την πλάνη της ειδωλολατρίας εισηγησάμενοι τους εαυτών προπάτορας δι’ απεικονισμών ετίμησαν»! Ι. Δαμασκηνός: περι αιρεσεων 3.1 Και συνεχίζει: «καταρχάς ο Σερούχ εκείνος (εξ)ιστορείται τα των αγαλμάτων εξευρείν (εφηύρε)» Ι. Δαμασκηνός: βαρλααμ και ιωασαφ 496/15)
Στο λεξικό Σουΐδα διαβάζουμε: «Σερούχ: από τούτου ήρξατο η ειδωλολατρία... ούτος δόγμα παρέδωσε τιμών προς τους τελευτήσαντας (νεκρούς) δια εικόνων ή ανδριάντων, και τούτους (μόνο) να προσκυνούν και σε ιερατικές να αναγράφουν Βίβλους [2] και ως αίτιους των αγαθών και ευεργέτες (μόνο τους ημέτερους νεκρούς) θεούς αυτούς να νομίζουν»!!! Σουΐδας. «Σερούχ»
Μεγάλη λοιπόν, πολυμαρτυρούμενη και άκρως ενδιαφέρουσα η ιστορία των προπατόρων του Αβραάμ! Σημαντικός κοινωνικός μεταρρυθμιστής και εισηγητής νέων δογμάτων και εθίμων... ο πολυτάλαντος προπαππούς του Αβραάμ ο Σερούχ!
Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλει, ότι τέτοιες πρωτοβουλίες για σοβαρές θρησκευτικο-κοινωνικές αλλαγές στην χώρα, δεν θα μπορούσαν να πάρουν παρά μόνο οι υψηλόβαθμοι ιερείς του τόπου. Πως έφτασε όμως ο Σερούχ τόσο ψηλά στην τοπική ιεραρχία: «Ο πρόγονος του Αβραάμ ο Ραγαύ παντρεύτηκε την Όρα την θυγατέρα του Ούρ (του βασιλέα της πόλεως) και τον γιο του ονόμασε Σερούχ. Ο Σερούχ δίδαξε στον γιο του Ναχώρ όλη την αστρολογική σοφία των Χαλδαίων, ο Ναχώρ εγέννησε τον Θάρρα, ο δε Θάρρα τον Αβραάμ». Εβραϊκοί Μύθοι σελ 119-120 (Ιωβηλαίων ΧΙ 1-15)
Αν δεχθούμε λοιπόν το ιστορικό όπως εδώ προκύπτει, συμπεραίνουμε ότι μετά τις συμπεθερικές επιτυχίες του Ραγαύ, ο γιος του ο Σερούχ, ο επονομαζόμενος Ερεθισμός, γεννήθηκε μέσα στον στενό συγγενικό περιβάλλον του βασιλιά της πόλεως Ουρ. Η αυλική του μόρφωση συνδυασμένη μα την οικογενειακή χαλδαιο-μαγεία τον ανέδειξε σε έναν εντυπωσιακό δάσκαλο της χαλδαιικής αστρολογικής τέχνης, δηλαδή σε έναν πανούργο Χαλδαίο μάγο!
Ο Σερούχ από την θέση του πρίγκιπα, (κάτι που θυμίζει έντονα την ιστορία του Μωυσή), δεν δίστασε να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή προτείνοντας και επιβάλλοντας την έντονη λατρεία συγκεκριμένων προγόνων! Χωρίς δισταγμούς αναμόχλευσε τα θρησκευτικο-πολιτικά πάθη της πόλης του και αναδιάταξε την λαϊκή πίστη με προφανή σκοπό το ιστορικο-οικογενειακό τους κέρδος!
Σαν αρχηγός λοιπόν οξύτατης θρησκευτικής κίνησης (εξ’ ου και το επίθετο Ερεθισμός) πραγματοποιεί μια πετυχημένη θρησκευτική άλωση κερδίζοντας τον Χαλδαιο-περσικό ιστορικό τίτλο του Μαγουσαίου που μόνο ένας πετυχημένος σχισματοποιός και αιρεσιάρχης μπορούσε να κατέχει! «Αιρεσιαρχών και σχισματοποιών μεν αρχηγοί παρά Πέρσας Μαγουσαίοι καλούνται, παρά δε Αιγυπτίοις προφήται, των αδύτων τε και ιερών αρχηγοί, και μάγων Βαβυλωνίων δε οι και Γαζαρινοί καλούμενοι... (όπως) Ινδών οι Βραχμάνες... Ελλήνων δε Ιεροφάντες και νεωκόροι» Επιφάνιος πανάριον 3.512/15
Όπως λοιπόν για τους Έλληνες, οι τελεστές μυστηρίων ήταν οι Ιεροφάντες και για τους Ινδούς οι ιερουργοί και θρησκευτικοί αρχηγοί ήταν οι Βραχμάνε, έτσι και οι «Μάγοι» ή «Μαγουσαίοι» για τους Μεσοποτάμιους (Πέρσες και Βαβυλώνιους συντοπίτες της πατριαρχικής οικογένειας), αυτοί ήταν οι Μαγουσαίοι, οι εκάστοτε θρησκευτικοί αρχηγοί (αιρεσιάρχαι) του τόπου και οι σχισματοποιοί.
Ο Σερούχ λοιπόν, ο προπάππους του Αβραάμ ήταν ένας σημαντικός Μαγουσαίος. Ένας τολμηρότατος Χαλδαίος ιερέας, μεταρρυθμιστής σχισματοποιός επί το πολιτικότερον, που κατόρθωσε με τις θρησκευτικές του εισηγήσεις, όχι φυσικά να ανακηρύξει άξιους τιμών τους θανόντες ήρωες του τόπου, (κάτι που σε ολόκληρη την αρχαιότητα ανέκαθεν προϋπήρχε) αλλά να υποδείξει της δικής του επιλογής ήρωες, προφανώς «τους εαυτού προπάτορας» μόνους άξιους θεοποίησης και υπέρτατων τιμών! Πράγμα που επιπροσθέτως φαίνεται να σημαίνει, ότι οι οικογενειακή τους παραγωγή σε "ήρωες" και "σωτήρες", από τότε ακόμα πρέπει να εκτείνεται πολύ πίσω στην τοπική τους ιστορία!
Παρ όλα αυτά... η Ορθόδοξη Εκκλησία ανακήρυξε τον Σερούχ Άγιο, (αν και απόλυτος ειδωλολάτρης), τη μνήμη του οποίου εορτάζει την Κυριακή των Προπατόρων, πριν από τα Χριστούγεννα. (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%87)
Δεν είναι καθόλου εύκολο να μετακινήσει κανείς τα θρησκευτικά δεδομένα ενός τόπου. Ο Σερούχ έστω με "ερεθισμούς" τα κατάφερε! Μπορούμε εύκολα λοιπόν να υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο μόνο με επίδειξη καινοφανών δυνάμεων στον χώρο της λατρείας και με επιτήδεια χειραγώγηση του δημοσίου αισθήματος έγινε δυνατόν. Ο Σερούχ λοιπόν ο μάγος, πρέπει με δημόσια θαυματοποιία να υπέδειξε τις καινούργιες παντοειδείς δυνάμεις της νέας θρησκευτικής κατάστασης.
Βέβαια το πως ακριβώς ο Σερούχ, ο προ-πάππους του Αβραάμ κατόρθωσε να ανασύρει απ’ την αφάνεια «τους εαυτών προπάτορας» και να τους μεταμορφώσει σε τιμώμενους (θεοποιημένους) ήρωες ώστε... «ευεργέτες και θεούς (μόνο) αυτούς να νομίζουν» δεν θα το μάθουμε δυστυχώς ποτέ με ακρίβεια! Αν όμως, στα λιγοστά στοιχεία που έχουμε για τον μάγο Σερούχ, προσθέσουμε έστω και την μικρότερη τυπική πινελιά από την σταθερά επαναλαμβανόμενη κατοπινή θαυματοποιό δράσης των Αβρααμογενών απογόνων του... τότε τα συμπεράσματα θα είναι μάλλον αβίαστα!
Γνωρίζοντας λοιπόν πολύ καλά (από προηγούμενες μελέτες μας) ότι πρόκειται για οικογένεια μαγγανιστών μάγων (κάτι που και στην παρούσα μελέτη με προσθετά στοιχεία θα καταδειχθεί επίσης) μπορούμε εύκολα να υποθέσουμε, ότι την μεγαλειώδη αυτή θρησκευτικο-κοινωνική μετατόπιση, ο Σερούχ την κατάφερε προκαλώντας με συγκεκριμένα υλικά και μεθοδεύσεις μια σειρά «σημείων και τεράτων»!
Ανεξήγητα "θαύματα", "θεραπείες", προαναγγελθέντες θάνατοι, ασθένειες και ανεξήγητες "ιάσεις" (παύσεις πόνων) γέμισαν την πόλη,που ανέδειξαν τους προγονούς του Σερουχ ως άξιους λατρείας. Φορτίζοντας την πόλη με σωτηριακούς εντυπωσιασμούς, κατάφερε να παραμερίσει τους αρχαιότερους θεούς και λατρεμένους ήρωες του τόπου, επιβάλλοντας την γενικότερη λατρεία των δικών του προγόνων!
Ο λαός φαίνεται πως δέχθηκε τους νέους θεούς και την λατρεία τους! Ο Μάγος-ιερέας Σερούχ, ο απόγονος αυτών των θεοποιημένων ηρώων και συνεπώς "γιος" αυτών των θεών, κατάφερε να τους παρασύρει σε πρωτο-φανή θρησκευτικό ενθουσιασμό!
Σε μια τέτοια εξαιρετικά ευνοϊκή για την οικογενειακή τους ιστορία μετατόπιση του θρησκευτικού αισθήματος... πολλά πράγματα μαζί μπορούσαν τώρα εύκολα να επιτευχθούν! Ο Σερούχ μπορούσε τώρα, όχι μόνο να διδάσκει θεολογώντας την θεοποιημένη πια οικογενειακή τους ιστορία! Όχι μόνο να απαιτεί την πρέπουσα θεοδουλεία προς τους δικούς του θεοποιημένους προγόνους, αλλά εντελώς φυσικά, αυτός ο μεταρρυθμιστής Μάγος-ιερέας, γεμάτος προνόμια και τιμές να ακολουθήσει την ανοδική πορεία προς την θρησκευτική εξουσιαστική κορυφή της χώρα, εξασφαλίζοντας για τον εαυτό του και όλους τους δικούς του, το ανεπανάληπτο προνόμιο του κριτή-διαχειριστή των τιμών, των εθίμων και της ιστορίας του τόπου!
Όλα αυτά βέβαια, αν και τόσο χαμένα βαθιά στους ομιχλώδεις ορίζοντες της πατριαρχικής ιστορίας, τα υποθέτουμε σωστά, μόνο αν δεχθούμε ότι ο Σερούχ είναι ένας ακόμα λαμπρός τυπικός οικογενειακός ήρωας ανάλογος με τους απογόνους του, Αβραάμ, Ιωσήφ, και Μωυσή, που με εκπληκτική ακρίβεια έκαναν τα ίδια ακριβώς στην Αίγυπτο! Άλλωστε μέχρι και σήμερα, στην αδιανόητη ατέρμονη επανάληψη ακριβώς της ίδιας αυτής ιστορίας, το παιγνίδι της αλλαγής στην εξουσία, παίζεται ακόμα με τις ίδιες στερεότυπες παραλλαγές της λαϊκής εικονικής σωτηρίας! Τα θαυματολάγνα μάτια μας ατελείωτους αιώνες τώρα, βλέπουν εύκολα θεούς και θαύματα, εκεί που υπάρχει μόνο δόλια τέχνη και στημένο σκηνικό σωτηρίας!
Αν λοιπόν ο Σερούχ, με τις θρησκευτικές του επιτυχίες μοιάζει εκπληκτικά με τον διάσημο δισέγγονο του θρησκογεννήτορα Αβραάμ, αλλά και με τον υπερδιάσημο τεσσαρακοστό τέταρτο εγγονό του, τον Ιησού της Γαλιλαίας,[3] τότε δεν νομίζω ότι εντελώς άδικα περνάει απ’ το μυαλό μας η εφιαλτική πιθανότητα, ότι σε μια γιγαντιαίων διαστάσεων επανάληψη, εμείς οι αμέτρητοι οπαδοί των βασικών αβρααμογενών θρησκειών και των αμέτρητων παραλλαγών τους, είμαστε πλέον τα σημερινά άβουλα θύματα της ίδια αυτής ακριβώς αρχαιο-χαλδαϊκής παγίδας!
Συγκρατούμε λοιπόν την σκέψη ότι στις πεισματικές αυτές Χαλδαιο-σωτηριακές θρησκείες, κυρίαρχο χαρακτηριστικό παραμένει η αντικατάσταση ηρώων. Η επιβολή των ημέτερων και ο μετά μανίας διαρκής και συστηματικός αποκλεισμός οποιονδήποτε άλλων αλλογενών λαϊκών ηρώων.
Η μέθοδος, όπως θα δούμε στην συνεχεία, παρέμεινε η ίδια. Μετά από ένα μπαράζ κοινωνικών εντυπωσιασμών, με δογματική αδιαλλαξία επιβάλουμε τους δικούς μας θανόντες ήρωες και προγόνους και τους κρατάμε στις κορυφές της αναγνώρισης, για να σαρώσουμε στην συνεχεία με κάθε άνεση τα συσσωρευμένα υλικά και πνευματικά προνόμια, από τις αλλοτριωμένες χώρες και τους αποδέκτες λαούς!
Ο Αβραάμ λοιπόν και βαθιές γενεαλογικές βάσεις είχε και σημαντικότατη προϊστορία! Άλλωστε, σύμφωνα και με απλές προσθαφαιρέσεις, ο ίδιος ο Σερούχ πρέπει να μετέδωσε στον δισέγγονο του Αβραάμ, προσωπικά, αρκετά απ’ τα μυστικά των κοινωνικών επιτυχιών του, αφού σύμφωνα με τις γραφές, όταν αυτός (ο Σερούχ) πέθανε σε ηλικία διακοσίων τριάντα (230) χρονών, (Γέν.ΙΑ΄22-23)δηλαδή όταν ο Αβραάμ πρέπει τότε να ήταν εβδομήντα (70) περίπου ετών! Εμείς, προσπερνώντας για την ώρα τις εκνευριστικά αφύσικες αυτές ηλικίες, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ένα μεγάλο μέρος της "ενήλικης" ζωής του, ο Αβραάμ το πέρασε πράγματι κοντά στον πολυτάλαντο έμπειρο κοινωνικό μεταρρυθμιστή-ταραχοποιό (ερεθιστικό) Σερούχ.
Οι θρησκευτικές όμως μεταρρυθμίσεις όσο πετυχημένες κι’ αν είναι, είναι φυσικό κάποια στιγμή να γεννούν θρησκευτικές αντιπαλότητες. Η παραμικρή κακοδιαχείριση μιας τέτοιας κοινωνικής ανακατάταξης, μπορεί να ξεσηκώσει θυελλώδεις αντιδράσεις απ’ την μεριά των παραγκωνισθέντων! Στην περίπτωσή του Σερούχ, οι παραλείψεις αυτές πρέπει να ήταν εξαιρετικά κραυγαλέες, αφού το όνομα «Σερούχ» στην ιστορία των ενοχλημένων Χαλδαίων έμμηνε συνώνυμο με το αποκαλυπτικό παρατσούκλι «ερεθισμός»!
Παρόλα αυτά όμως, ο γιος του Σερούχ, ο Ναχώρ, ο παππούς δηλαδή του Αβραάμ, πρέπει να διευθέτησε τα πράγματα και να απόλαυσε σχετική κοινωνική ηρεμία, αφού τελικά το δικό του όνομα,το μοναδικό στοιχείο που έχουμε γι’ αυτόν: «Ναχώρ (έφτασε να σημαίνει) φωτός ανάπαυση» Φίλων ο Ιουδαίος περί συνόδου 45,1
Ο πατέρας λοιπόν του Αβραάμ, ο Θάρρα, για τον οποίο έχουμε περισσότερες αναφορές, ήταν απόγονος ισχυρών ιερέων, που δεν δίσταζαν να προκαλέσουν κοινωνική αναστάτωση συνταράσσοντας την θρησκευτική τάξη της χώρας. Ο Θάρρα λοιπόν ο πατέρας του Αβραάμ, φαίνεται να γεννήθηκε σε περιβάλλον άμετρης αποδοχής. Έτσι δεν δίστασε να προωθήσει υπερβολικά την κερδοφόρο θεο-εμπορεία, γεμίζοντας τον λαό με ιερά αγαλματίδια δικής του ξεχωριστής εμπνεύσεως, (προφανώς με απεικονισμούς των θεοποιημένων προγόνων του), που παραγεμισμένα με τα υλικά της μυρεψο-μαγγανικής του τέχνης, δεν άργησαν να δημιουργήσουν δυσαρεστημένους εχθρούς, με τις επικίνδυνες συνταγές της φιλτρο-μαγείας του.
-------------------
1. Ο Ιώσηπος αναγνωρίζει το τελευταίο μέρος του ονόματος ως Αρφα(χασάδ). Χασδίμ είναι εβραϊκή ονομασία για τους Χαλδαίους. Εβρ. Λεξικό.
2. Αυτά ακριβώς, τα περί αναγραφών σε ιερατικές Βίβλους ετήρησε αργότερα ο Μωυσής και επέκεινα το Λευιτικό ιερατείο του και έχουμε αυτήν την αρχαιοεβραϊκή Βίβλο!
3. Στο κατά Ματθαίον α΄ ο Ιησούς αναφέρεται ως 41ος απόγονος του Αβραάμ! Αν σ’ αυτούς προσθέσουμε τους Θάρρα, Ναχώρ και Σερούχ, έχουμε τον 44ο διάσημο απόγονο της οικογενειακής αυτής δυναστείας του Σερούχ. Η γριφώδης δήλωση του Ιησού: «πριν γεννηθεί ο Αβραάμ εγώ είμαι» Ιωάν. Η΄58 αποκτά ιδιαίτερα γήινο νόημα, αν δεχθούμε ότι αναφέρεται στην σοφία αυτού του εκπληκτικού 44ου προπάτορα του! Τον Σερούχ αναφέρει στην γενεαλογία του Χριστού ο Λουκάς Γ΄35.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου